Αν μιλήσατε πρόσφατα για «Όλα τα άλλα ήταν σιωπή«, Το πρώτο μυθιστόρημα του δημοσιογράφου και εξέχοντα αρθρογράφου Manuel de Lorenzo, ήρθε η ώρα να αντιμετωπιστεί ένα νέο λογοτεχνικό ντεμπούτο από έναν άλλο σπουδαίο νεαρό δημοσιογράφο: Μανουέλ Τζαμπόις.
Και η αλήθεια είναι ότι οι συμπτώσεις παρατείνονται επίσης στην άσκηση μιας ειλικρινούς και ανοιχτής αφήγησης. Δεσμευμένος, ναι, αλλά από την πιο υπαρξιακή έννοια που περιηγείται στις αντιφάσεις της ζωής. Η απλή πρόθεση να αναφερθούμε στις πιο επιτακτικές αλήθειες για το μαγικό και το τραγικό προκαλεί πάντα ένα συναισθηματικό βάθος εν μέσω οποιασδήποτε δράσης.
Και σίγουρα υπάρχει δράση. Πάντα γύρω από τη ζωή των παιδιών Tambu και Elvis. Γύρω τους, το παράδοξο και το παράξενο, από την υπερχείλιση της φαντασίας της παιδικής ηλικίας, εξυπηρετεί το σύνολο αυτής της ισορροπίας ανάμεσα στις ανησυχίες της παιδικής ηλικίας που είναι προσανατολισμένες προς το φανταστικό ενός κόσμου που πρέπει να ανακαλύψουμε και τη σκληρότητα με την οποία ο κόσμος αυτός μπορεί να προσπαθήσει να αναιρέσει τις παιδικές μέρες σαν ελαφριά ομίχλη.
Έχει χάσει επίσης τον πατέρα του με τον πιο τραγικό τρόπο. Σε ηλικία δέκα ετών, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς ένας τέτοιος αντίκτυπος μπορεί να χωρέσει στη ζωή ενός παιδιού. Αυτό όμως που μπορούμε να μαντέψουμε από αυτήν την ιστορία είναι ότι ο παιδικός παράδεισος συνεχίζει να διεκδικεί τον χώρο του, όσο περίπλοκος κι αν φαίνεται. Η άρνηση είναι μια φάση του ανθρώπου μπροστά στο τραγικό. Αλλά στην κατάσταση της παιδικής ηλικίας η άρνηση είναι η πιο φυσική και συνεχής απάντηση.
Μόνο, επιπλέον, με την έλλειψη πατέρα σε πολλές περιπτώσεις ένας Βορράς χάνεται. Και προορίζεται να φτάσει σε νέους αναγκαστικούς παράδεισους από εκείνη την επιβολή του τέλους της παιδικής ηλικίας. Μεταξύ του Ταμπού, της αδελφής του Ρέμπε και του Έλβις, ασχοληθήκαμε με σχέσεις που δεν ήταν πάντα εύκολες σε μια αυτοσχέδια οικογένεια αφού έμειναν ορφανές οι δύο πρώτες. Και απολαμβάνουμε αυτή την ιδέα της πρώτης φοράς σχεδόν όλων, των ανακαλύψεων και της αφελούς αίσθησης του άπειρου στιγμών που έχει θέση μόνο στην παιδική ηλικία. Μόνο που η πραγματικότητα κινείται παράλληλα, με το μοιραίο να αποφασίζει να γράψει τη μοίρα των αγοριών.
Υπάρχει μεγάλο μέρος του ιδιαίτερου συμβολισμού του συγγραφέα στην ιστορία, πιθανότατα νεύμα στο δικό του παρελθόν. Αλλά όταν το συγκεκριμένο σύμπαν εκτίθεται με την ειλικρίνεια αυτής της ιστορίας, επιτυγχάνεται αυτή η γενική εντύπωση του ανθρώπου για την ενοχή, για τους φόβους, για την ιδέα του εύθραυστου και τη μόνη πιθανή φόρμουλα να κοιτάμε μπροστά για να επιβιώσουμε.
Τώρα μπορείτε να αγοράσετε το βιβλίο Malaherba, το πρώτο μυθιστόρημα του Manuel Jabois, εδώ: