Ένας μεταφραστής φτιάχνει ήδη λογοτεχνία από τη στιγμή που συλλέγει σε μια διαφορετική γλώσσα αυτό που άλλος συγγραφέας σκοπεύει να μεταφέρει στην τρέχουσα γλώσσα. Ίσως γι' αυτό κάποιος αρέσει Μεντσού Γκουτιέρες σφυρηλατείται ως αφηγητής των δικών της ιστοριών από αυτή τη συνεχή ανατροφοδότηση που θα μας κάνει να φτάσουμε σε μεγάλους συγγραφείς της Ιστορίας.
Και παρόλο που το θέμα της αλλαγής των γραμμάτων σπάει περισσότερο στην περίπτωση του Menchu σε μια δική του ποιητική δημιουργία, το έργο του περιλαμβάνει επίσης υποβλητικά μυθιστορήματα φορτωμένα με αυτόν τον λυρισμό που συνορεύει με υπαρξιακός με την ίδια βάση με τους στίχους που παραπέμπουν στην υπέρβαση χάρη στη μουσικότητα και το βάθος τους.
Οι πρωταγωνιστές του Menchu είναι από την απλή εμφάνισή τους στην αφήγηση. Και μπορεί να είναι άνθρωποι ή απλά μέρη, χώροι, κτίρια. Όλα ζωντανεύουν όταν έχεις το χάρισμα να αναζωογονείς, την ικανότητα να κάνεις το αδρανές άλλη μια εκδήλωση του ανθρώπου στην απλή τριβή του χρόνου ή την εγγύτητα με το δέρμα.
Τα 3 κορυφαία προτεινόμενα μυθιστορήματα του Menchu Gutiérrez
Λανθάνων
Η επιθυμία δίνει συνοχή στο πέρασμά μας από αυτόν τον κόσμο. Όσο μακριά κι αν είμαστε από τις πιο σχετικές απαντήσεις, η φλόγα, η σεξουαλική ορμή μεταμφιεσμένη σε αισθησιασμό ή ερωτισμό, μας οδηγεί σε ένα μέλλον που επιστρέφει για να αναζητήσει άλλες απαντήσεις μόνο όταν αυτή η παλιά λαχτάρα για το φυσικό που μεσολαβεί ο λόγος καταλήξει να υποχωρήσει όπως μια χαμηλή παλίρροια της ζωής.
Μπορεί η επιθυμία να ενσαρκωθεί σε ένα άρωμα, σε έναν ήχο; Είναι η επιθυμία ένα αστέρι που στέκεται ανάμεσα στην καρδιά και το φως, ένα φεγγάρι ικανό να προκαλέσει μια έκλειψη της πραγματικότητας; Μπορεί η επιθυμία να περάσει τη γραμμή που χωρίζει τον κόσμο των ζωντανών από τον κόσμο των νεκρών; Πόσες γλώσσες μπορεί να θέλει να μάθει να γίνει;
Η δύναμη του αγνώστου, η λανθάνουσα είναι η επιβεβαίωση όλων των πιθανών καρδιών. Ο Menchu Gutiérrez μας προσκαλεί να εντοπίσουμε τις βαθύτερες και πιο απροσδόκητες περιοχές της επιθυμίας, τη δύναμη της μεταμόρφωσής της. Εξοπλισμένος με μια γλώσσα ασυνήθιστου αισθησιασμού, ο συγγραφέας πραγματοποιεί στο Latente μια πρωτότυπη και ισχυρή άσκηση ερωτικής αντίληψης της πραγματικότητας.
ανατομή μιας καταιγίδας
Ένας τίτλος που παραπέμπει στο αδύνατο, στην ανθρώπινη ματαιοδοξία, στο λυρικό ως τον μόνο τρόπο να χωρέσει μια γλώσσα ανίκανη να απευθυνθεί στα πάντα για να βυθιστεί σε σχεδόν ονειρικές έννοιες, σύμβολα τόσο εξωπραγματικά όσο τελικά βάσεις που υποστηρίζουν εκείνη την άλλη πλευρά όπου οι καταιγίδες δεν υποχωρούν ανατέμνω.
Ένα κτίριο δίπλα σε μια παγωμένη λίμνη, που περιβάλλεται από βουνά. Ξεκούραση στο σπίτι; Τελευταία στάση σε ένα πνευματικό προσκύνημα; Ο διευθυντής του ιδρύματος ακούει τα όνειρα και τις εμμονές των κρατουμένων και συνταγογραφεί θεραπείες που θα λάβουν τις πιο απροσδόκητες μορφές. Η μουσική ερμηνεύεται, τα βιβλία διαβάζονται, η ζωή αναλύεται στο εργαστήριο συμβόλων, ανάμεσα στα οποία τα μαλλιά γίνονται ιστορία του χρόνου. Στο ίδρυμα γίνεται λόγος για την άφιξη μιας καταιγίδας και οι καλεσμένοι προετοιμάζονται για την τελική επίθεση. Αλλά το τέλος είναι πάντα μπροστά. Η ανατομή μιας καταιγίδας συμπεριφέρεται σαν μια κρυστάλλινη σφαίρα μέσα σε μια κρυστάλλινη σφαίρα.
το μισό σπίτι
Η ακατάλληλη επιστροφή στα μέρη που έφυγε χαρούμενος. Το παρελθόν ως απτό άρωμα που ξυπνά εικόνες, φαντάσματα, θορύβους και λαχτάρες. Αλλά επιστρέφουν επίσης κάποιους παλιούς παιδικούς φόβους ή διλήμματα που λαμβάνονται χωρίς πιθανή αναθεώρηση.
Διεισδύστε στο παρελθόν ενός παλιού σπιτιού, μετά από μια ζωή εξασκημένη στη λήθη: μυστικά, κρυψώνες, συρτάρια, κλειδιά, πόρτες, παράθυρα, κήπος, αντικείμενα που μιλούν... Ο ανώνυμος πρωταγωνιστής του το μισό σπίτι επιστρέφει στην οικογενειακή θερινή κατοικία, κλειστή για χρόνια, για να γίνει μάρτυρας της σκηνοθεσίας ενός μυστηρίου και μιας απόφασης που δεν ξεπεράστηκε ποτέ: «Στην πραγματικότητα, είναι πολύ δύσκολο να ξέρω αν ήρθα να κρατήσω ένα μυστικό ή αν, αντίθετα, ήρθαν να ανοίξουν ένα σεντούκι στο οποίο κρύβεται ένα μυστικό.
Το νέο έργο του Menchu Gutiérrez, που αναπτύσσεται με τη μορφή μυθιστορήματος, το πνεύμα της ποίησης και το βλέμμα ενός προσεκτικού ζωγράφου, συνδυάζει μια ιστορία βαθιάς ψυχολογικής αγωνίας και μας προσκαλεί σε ένα παιχνίδι διπλών από το οποίο δεν μπορούμε. διαφυγή.
