Η λογοτεχνία μαρτυρεί τις πιο ζουμερές ενδοιστορίες σε κάθε ιστορική εξέλιξη που χαρακτηρίζεται από τα τρέχοντα γεωπολιτικά γεγονότα. Η σημερινή Κορέα επιβιώνει χωρισμένη στα δύο χάρη στον Ψυχρό Πόλεμο από τον οποίο η Γερμανία μπόρεσε να ξεφύγει το 89, αλλά ο οποίος διατηρεί το ιδιαίτερο Σιδηρούν Παραπέτασμα της σε αυτήν την ασιατική χερσόνησο.
Ιδιαιτερότητες που αρέσουν σε έναν βετεράνο συγγραφέα Hwang Sok-yong μπορεί να επιβεβαιώσει από τη λογοτεχνία της αφοσιωμένη στην ιδέα να μεταδοθεί το μήνυμα σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή του κόσμου που δεν επηρεάζεται τόσο από τις ηπειρωτικές επιρροές της Κίνας και της Ρωσίας. Και ίσως αν η Κορέα ήταν ξανά ενοποιημένη, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι αυτός ο ημιτελής πόλεμος, στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε επιτέλους κλείσει το τελευταίο του κεφάλαιο. Φυσικά, χωρίς να σημαίνει ότι θα επιλύονταν νέες τρέχουσες εντάσεις. Το αυστηρά λογοτεχνικό ζήτημα είναι ότι αυτό το ρομαντικό σημείο επανένωσης ως συμφιλίωσης και ανάκαμψης, που φυσικά ενώνει και τους δύο κατοίκους και στις δύο πλευρές, συνθέτει σε αυτόν τον συγγραφέα ένα επαναλαμβανόμενο υπόβαθρο συναρπαστικών ιστοριών.
Γιατί ο Sok-Yong απολαμβάνει αυτή τη μελαγχολική γοητεία. Εκτός από την ειλικρινή πρόθεση να μας φτάσει ως αφηγητής στο σταυροδρόμι μεταξύ των βαθύτερων λογοτεχνικών κινήτρων του και της επιταγής της συνείδησης να παραδώσει ό,τι συμβαίνει σε αυτή τη χώρα των ψυχών και των καρδιών που χωρίζονται μεταξύ της ιαπωνικής αυτοκρατορίας που κάποτε τις κατείχε και των κινεζικών ακτών όπου νέοι κρυφοί εχθροί περίμεναν. Μια χώρα σε διαρκή σταυροδρόμι που χρειαζόταν έναν συγγραφέα σαν τον Sok-Yong, φορτωμένο με τα όπλα του ρεαλισμός περισσότερη ευαισθητοποίηση εν αναμονή επίλυσης.
Τα κορυφαία 3 προτεινόμενα μυθιστορήματα του Hwang Sok-yong
Όλα τα πράγματα στη ζωή μας
Ο Sok-Yong συμμετέχει σε αυτό το αξιαγάπητο σημείο για τους μειονεκτούντες χαρακτήρες που παρεμβαίνουν ως πιστή αντανάκλαση της σκληρής πραγματικότητας. Ο Jeongho είναι δεκατεσσάρων ετών και έχει αιλουροειδές βλέμμα. Το λένε Googly Eyes. Η έλλειψη εισοδήματος της μητέρας τους αναγκάζει και τους δύο να μετακομίσουν στο Nanjido, το νησί των λουλουδιών, μια τεράστια χωματερή δυτικά της Σεούλ, όπου οι ορχιδέες έχουν δώσει τη θέση τους στα σκουπίδια και χιλιάδες άνθρωποι ζουν σε παράγκες φωλιασμένες σε βουνά από σκουπίδια. Μια άκρως ιεραρχική και κωδικοποιημένη κοινωνία στην οποία τα πάντα, από την εργασία μέχρι την ένδυση και τη συντήρηση, προέρχονται από τη χωματερή και όποιος καταφέρει να τοποθετηθεί καλύτερα στην ανάκτηση των σκουπιδιών κερδίζει περισσότερα.
Ο Ojos Salones βρίσκει στο Trasquilón, ένα φαλακρό αγόρι, έναν φίλο που θα του δείξει τα μυστικά ενός τόσο άθλιου και ενοχλητικού μέρους, όπου το αλκοόλ, ο τζόγος και η βία είναι καθημερινότητα. Χέρι-χέρι με τον Trasquilón και μια συμμορία περιθωριοποιημένων νέων, θα πάει να συναντήσει τα πνεύματα των αρχαίων κατοίκων όταν ο τόπος ήταν μια εύφορη χωράφια όπου λατρεύονταν οι σαμανικές παραδόσεις. Ένας αόρατος κόσμος όπου υπάρχει τόση αρμονία όση λείπει στον πραγματικό κόσμο.
Τοποθετημένο στην Κορέα της οικονομικής άνθησης της δεκαετίας του εβδομήντα, που χαρακτηρίζεται από απανθρωποποιημένο και αδίστακτο εκσυγχρονισμό, ο Hwang Sok-yong αποκαλύπτει την άλλη πλευρά της προόδου, αυτή των περιθωριοποιημένων και αποκλεισμένων, αυτή των ανθρώπινων απορριμμάτων που ζουν με τα απόβλητα του καταναλωτή. κοινωνία. Ο Hwang Sok-yong συνδυάζει πραγματικότητα, μυθοπλασία και φαντασία σε ένα μυθιστόρημα με ντικενσιανές αποχρώσεις που, παρά τη σκληρότητα της ζωής που περιγράφει, αποπνέει λυρισμό, συναισθήματα και αρκετή δόση χιούμορ. Ένα αισιόδοξο και ελπιδοφόρο μυθιστόρημα που αναδεικνύει την ομορφιά της ζωής, ακόμη και σε περιβάλλοντα που δεν το ενθαρρύνουν.
Μπάρι, η εγκαταλελειμμένη πριγκίπισσα
Ο ρεαλισμός του Sok Yong είναι επίσης εμποτισμένος στο θρυλικό, το μυθικό. Γιατί και η ίδια η πραγματικότητα δομείται γύρω από φανταστικά διάσπαρτα έθιμα που μεταφέρουν το φανταστικό. Οι παράξενες ρίζες μεταξύ της ωμής καθημερινότητας και της απαραίτητης φαντασίας για να αντεπεξέλθουμε στην ύπαρξη συνθέτουν σε αυτή την ιστορία μια συναρπαστική αφήγηση αυτού του καθημερινού ηρωισμού με τον οποίο αναπτύσσονται όσοι επιβιώνουν από τις συνθήκες που επιβάλλει η πιο αλόγιστη εξουσία με τους ανθρώπους.
Cheong Jin, Βόρεια Κορέα. Ένα κορίτσι, η έβδομη κόρη της οικογένειας ενός αξιωματούχου, εγκαταλείπεται λίγο μετά τη γέννησή του επειδή δεν είναι αγόρι. Σώθηκε από τη γιαγιά της, της δίνει το όνομα Μπάρι, ως πριγκίπισσα ενός αρχαίου θρύλου που υπέστη την ίδια μοίρα και ταξίδεψε στα πέρατα της γης αναζητώντας ένα ελιξίριο που θα έφερνε ειρήνη και ηρεμία στις ψυχές των ζωντανών και των νεκρών.
Η αυθαιρεσία του κομμουνιστικού καθεστώτος και η πείνα διαλύουν την οικογένεια. Το Μπάρι δεν έχει άλλη επιλογή από το να διασχίσει τον ποταμό Ντουμάν και να καταφύγει στην Κίνα, όπου το μέλλον δεν είναι πιο λαμπρό. Μετά από μια σειρά από δραματικές περιπέτειες, η οδύσσεια της τελειώνει στο Λονδίνο, όπου, ως λαθραία μετανάστης, πολύ νέα για να είναι πόρνη, θα πρέπει να ξεκινήσει μια νέα ζωή σε μια παράξενη κοινωνία στην οποία άνθρωποι, γλώσσες και δόγματα από όλους σε όλο τον κόσμο να ενωθούν. Οι προειδοποιητικές της δυνάμεις, που κληρονόμησε από τη γιαγιά της, να ανιχνεύει τον πόνο και τους εφιάλτες των άλλων, θα τη βοηθήσουν όπως η θρυλική πριγκίπισσα στο ταξίδι της στη μετά θάνατον ζωή για να αποκτήσει τη λύτρωση του πνεύματος. «Μπάρι.
Η Εγκαταλελειμμένη Πριγκίπισσα» είναι ένα διδακτικό μυθιστόρημα για τις κακουχίες της εξορίας, τη μοναξιά της μετανάστευσης, τη σύγκρουση πολιτισμών, την πολιτική και θρησκευτική μισαλλοδοξία, την ανθρώπινη εκμετάλλευση…, για τις δυστυχίες και τις κακίες των ημερών μας. Ο Hwang Sok-yong, όπως και σε μερικά από τα προηγούμενα έργα του, έχει προσαρμόσει στην εποχή μας έναν παλιό κορεατικό μύθο που, σε αυτή την περίπτωση, αναδεικνύει ένα θεμελιώδες στοιχείο της παραδοσιακής κουλτούρας τους, όπως τη σημασία του υπερφυσικού και τη σχέση του θηλυκού με το το υπερπέραν. Το αποτέλεσμα είναι ένα μυθιστόρημα εξαιρετικής ομορφιάς και ευαισθησίας, αξιαγάπητο, στο οποίο το μαγικό, το ονειρικό και η πραγματικότητα διασταυρώνονται σε απόλυτη αρμονία, κάνοντας το υπερφυσικό κάτι απολύτως φυσικό.
Στη Δύση του ηλιου
Υπάρχει αρκετή αντίφαση στο όραμα του κριτικού χαρακτήρα που καταλήγει να ακούγεται. Αυτός που δέχεται στα καλύτερα φόρουμ για να πει τι συμβαίνει σε οποιαδήποτε γωνιά του κόσμου. Γιατί μόλις φτάσετε σε αυτό το επίπεδο, μπορεί να καταλήξετε να πέσετε στην παγίδα να μεταμφιεστείτε ανάμεσα σε λέξεις που εγείρουν κριτική χωρίς ηχώ, χωρίς αντήχηση μεταξύ κούφιων συνειδήσεων. Ο Sok-yong μπορεί να έχει επίγνωση αυτής της προσέγγισης και μέσω της λογοτεχνίας επιστρέφει πάντα στα μέρη όπου συμβαίνουν αδικίες που πρέπει να αφηγηθούν για όλους.
Στο τέλος της διάλεξης, μια νεαρή γυναίκα πλησιάζει τον Minwoo Park, τον διευθυντή ενός μεγάλου αρχιτεκτονικού γραφείου, και του δίνει ένα σημείωμα, με ένα όνομα και έναν αριθμό τηλεφώνου. Η νεαρή γυναίκα είναι η Woohee Jeong, μια σκηνοθέτις θεάτρου που ζει σε ένα μουχλιασμένο υπόγειο, που εργάζεται κάθε βράδυ σε ένα σούπερ μάρκετ για να τα βγάλει πέρα και τρώει ληγμένα τρόφιμα που θα έπρεπε να πετάξει.
Στο λυκόφως της ζωής του, ο Minwoo Park έχει την ικανοποίηση ότι τα κατάφερε, συμβάλλοντας στον εκσυγχρονισμό της χώρας του, παρά το γεγονός ότι γεννήθηκε στη φτώχεια. Όμως, με τη νότα, οι αναμνήσεις του παρελθόντος επανεμφανίζονται, προσκαλώντας σε να βυθιστείς σε έναν κόσμο που είχες ξεχάσει. Στη συνέχεια αναγκάζεται να αμφισβητήσει τον εαυτό του για τη διαφθορά που κυριαρχεί στον κατασκευαστικό τομέα, τη δική του ευθύνη για την υποβάθμιση του αστικού τοπίου και τη βία που ασκείται κατά των απαλλοτριωμένων. Ο Χουάνγκ Σοκ-γιονγκ είναι ένας από τους πιο διάσημους συγγραφείς στη Νότια Κορέα, πολύ ευαίσθητος στα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα της χώρας του, που τον έχουν φέρει φυλακή και εξορία.
