Με τον Σεβίλλη συγγραφέα Ελίσα Βικτόρια Συμβαίνει να νιώθω πιο έντονη από την πιθανή άβυσσο του άλματος από τη μια γενιά στην άλλη. Αλλά το πράγμα δεν πρόκειται να αναδείξει τις διαφορές για να δικαιώσει τη γενιά Χ ή Ζ ή το κοστούμι που παίζει. Το λέω περισσότερο λόγω μιας υγιούς ικανότητας έκπληξης που με πιάνει εκτός τόπου και με παραπλανά προς το καλύτερο. Και αυτό είναι το καλύτερο που μπορούν να συμβάλουν όσοι αναλαμβάνουν σε αυτόν τον κόσμο, για να εμπιστευτούν ότι κάτι μπορεί να είναι καλύτερο στο γενικό χάος.
Δεν είναι το ίδιο να απολαμβάνεις τα θρίλερ Τζόελ ντίκερ, από το ίδιο vintage του 1985 με τον εν λόγω συγγραφέα, παρά να εμβαθύνει στη λογοτεχνία ως πρωτοπορία με την υγιέστατη πρόθεση να πει κάτι νέο. Ή μάλλον, να πω τα ίδια πράγματα που συμβαίνουν σε αυτόν τον κόσμο με κυκλικό τρόπο, με την ευρηματική αίσθηση ότι όλα έχουν μεταλλαχθεί.
Γι 'αυτό, για να είναι σε θέση να συμβάλλει στην ιδέα ότι κάτι νέο συμβαίνει κάθε μέρα. Για να μας πείσει για κάτι πέρα από το trompe l'oeil της ύπαρξης, η Elisa καταφεύγει στην έκθεση της εσωτερικής ζωής των χαρακτήρων της. Κάτι σαν αυτοσχέδιο δείγμα βιβλίου που μας πείθει για την αποκλειστικότητα της ζωής, για την πραγματική διαφορά κάθε ατόμου ως ένα συναρπαστικό χώρο για να επισκεφθείτε και να ανακαλύψετε. Θεραπευτική λογοτεχνία μπροστά στην πλήξη. Πολύχρωμες αφηγήσεις που μας ωθούν να αλλάξουμε οπτική.
Τα κορυφαία 3 προτεινόμενα μυθιστορήματα της Elisa Victoria
Παλιά φωνή
Ποιος δεν θυμάται τον Manolito Gafotas από Έλβιρα χαριτωμένη? Δεν είναι ότι είναι θέμα κυκλικής μόδας για παιδιά πρωταγωνιστές σε μυθιστορήματα για όλο το κοινό. Είναι μάλλον θέμα τώρα τόσο της Ελβίρα όσο και της Ελίζας, με την κακοφωνική εγγύτητα στα ονόματα, να βρουν εκείνο το παιδί που συνδυάζεται με όλους μας με το πιο ακριβές χιούμορ, την αφέλεια και το όραμα του κόσμου.ηγεμονικός»Αυτό συγκρούεται ξανά και ξανά με τον τοίχο της πιο επίμονης πραγματικότητας για να ξυπνήσει εκείνη την ειλικρίνεια που περιλαμβάνει επίσης συμπεριφορές μικρής απογοήτευσης με ενήλικες αναγνώστες που έχουν ξετρελαθεί από τη νοσταλγία.
Στο παρελθόν ήταν οι Τομ Σόγιερ, Huckleberry Finn u Oliver TwistΤο Εδώ και τώρα είναι ένα κορίτσι που ονομάζεται Μαρίνα και θα μας οδηγήσει στην περιπέτεια της ζωής που φαίνεται από μια παιδική ηλικία που συνδέεται με την ιδέα ότι είμαστε όλοι παιδιά κεριών που ωθούνται από τα δυνατά χτυπήματα του χρόνου. Αλλά τα παιδιά στο τέλος της ημέρας ανυπομονούν να πάρουν μερικές φορές ουρά για να επανατοποθετηθούμε στο τιμόνι σε αυτά τα ήδη πλοία φάντασμα.
Είναι εννιά χρονών. Το όνομά της είναι Μαρίνα, αλλά στο σχολείο τη λένε Vozdevieja. Αυτό το καλοκαίρι στη Σεβίλλη, το πρώτο μετά την Έκθεση του '92, είναι τόσο μακρύ και στεγνό που δεν ξέρει αν να κλάψει ή να γελάσει. Αν θέλεις να αλλάξουν όλα ή να παραμείνουν όλα ίδια. Γιατί εξακολουθεί να παίζει με τις κούκλες Chabel, αλλά κοιτάζει ήδη περιοδικά για ενήλικες.
Γιατί η μητέρα της είναι άρρωστη και ήδη φαντάζεται τον εαυτό της σε ένα μοναστήρι περιτριγυρισμένο από μικρά ορφανά. Γιατί όλοι, συμπεριλαμβανομένου του πατέρα του, επιμένουν να εξαφανιστούν. Επειδή η καλύτερή της φίλη είναι η γιαγιά της, η οποία τη μαγειρεύει, χτενίζει τα μαλλιά της, αφήνει τα νύχια της να κόβονται σαν σκορπιούς, της λέει για την αγάπη της για τον Felipe González, λέει ήσυχα, δείχνει τις νέες της γόβες, της ράβει λουλούδια.
Μετά βγαίνει έξω και εκείνα τα φορέματα τον ενοχλούν τόσο σαν να ήταν από γυαλόχαρτο. Και όμως η Μαρίνα είναι πάντα πεινασμένη: για ζωή, και για παναρισμένες μπριζόλες. Μια μοναδική, τρυφερή, λυρική και ξεκαρδιστική φωνή. Ένα πρώτο μυθιστόρημα τόσο αξέχαστο όσο η πρώτη φορά που σου συμβαίνει κάτι σημαντικό.
Το Ευαγγέλιο
Τα επαγγέλματα θα μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο εάν η αναλογία τους ήταν μεγαλύτερη από πολλές άλλες παρορμήσεις της ανθρώπινης ψυχής που τις ξεπερνούν κατά μια κατολίσθηση. Οι απογοητεύσεις είναι εκείνες οι θέσεις που είναι ικανές να αναδείξουν το καλύτερο, ακόμη και από την απογοήτευση και την εξάρθρωση. Γιατί τελικά, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, μια απογοητευμένη επάγγελμα είναι νέα τροφή για μια άλλη εκκολαπτόμενη.
«Φτου κόσμο, πάρε με αν θέλεις, είμαι ήδη σάπιος πάντως, αλλά μην τα βάζεις με τον Αλμπέρτο, άσε τον Αλμπέρτο μόνο του να χοροπηδάει ντυμένος γάτα, να ζωγραφίζω, να φυτέψω δέντρα, να χορέψω, όχι Δώσ' του τρομάζει, μην του δώσετε μια συμμορία που του δίνει σκληρές προκλήσεις, μην τον αφήσετε να τρέξει μακριά, μην τον αφήσετε να μεγαλώσει σαν πτώμα μέσα σε ένα μεγάλο σώμα με το οποίο είναι αδύνατο να επικοινωνήσετε ξανά, μην το αφήσετε τα κοκαλάκια του πετιούνται στο έδαφος. εσωτερικό ενός ανόητου που στήνει μια επιχείρηση που συνδέεται με τον διάβολο και περνά τις μέρες του υπογράφοντας χαρτιά και μιλώντας δεσποτικά. Μη σαπίζεις αυτό το παιδί, αηδιαστικός κόσμος, αυτό μόνο ζητάω, τρομάξτε με, αρρωστήστε με, βασανίστε με, ρίξτε με σε ένα χαντάκι και μην βρεθείτε ποτέ, πληγώστε εμένα και αυτό το παιδί να μην το κάνει τίποτα κακό.
Η Lali πρέπει να κάνει πρακτική άσκηση, αλλά ξεχνά να κάνει αίτηση. Όταν ανακαλύπτει ότι έχει διοριστεί σε ένα μοναστήρι, είναι ήδη πολύ αργά. Ωστόσο, θα πρέπει να ξεπεράσει τον φόβο και να μάθει ότι και αυτά τα παιδιά χρειάζονται το καλύτερο από αυτήν, ότι η αγάπη επίσης ξεθωριάζει, ότι και οι ενήλικες παραβιάζουν τις υποσχέσεις που δίνουν.
Πορνό & Πόνοι
Κάθε παραβατική αφηγηματική πρόθεση, από το γεγονός και μόνο της νεότητας ως κινητήρια δύναμη, ταιριάζει απόλυτα σε μια λογοτεχνία της σύντομης γραφής που συγκεντρώνει χαμένες ψυχές και έντονες σκέψεις, ειδικά τι σημαίνει να κοιτάς την ωριμότητα ως ορίζοντα. Porn & Pains είναι ο τίτλος του πρώτου βιβλίου της Elisa Victoria. Έρχεται γεμάτη λευκές σελίδες με μικρά κείμενα αλλά και μερικές κίτρινες με εικονογραφήσεις της Elena López Macías.
Ένα βιβλίο που έχει και αυτοβιογραφία και αφιέρωμα. Δεν υπάρχει καμία δικαίωση, δεν υπάρχει κρίση, δεν υπάρχει σωσίβια, δεν υπάρχουν λαμπερές πνευματικές άμυνες, μόνο το έντονο βλέμμα μιας έφηβης κοπέλας που σκέφτεται την τέχνη του σεξ στην οθόνη και το έχει ευχάριστα συνειδητοποιημένη.
