Αν στην αμερικανική λογοτεχνία βρούμε το διαβρωτικό Charles Bukowski Ως ο πιο αναγνωρισμένος εκφραστής του βρώμικου ρεαλισμού, αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η απάντηση με τη μεγαλύτερη ένταση στα ισπανικά βρίσκεται στα κουβανικά Πέδρο Χουάν Γκουτιέρες, και το οποίο με τη σειρά του οδηγεί σε ενδιαφέρουσες περιπτώσεις όπως τα ισπανικά Τόμας Άρραντς.
Η ωμότητα και η απλότητα στις περιγραφές της ιστορίας τίθενται στην υπηρεσία της τελικής αιτίας αυτής της τάσης που γεννήθηκε τον εικοστό αιώνα και που προσπάθησε να διαμορφώσει την πιο άψυχη πεζογραφία για να μεταδώσει τα μεγαλύτερα συναισθήματα απογοήτευσης και μηδενισμού ως μορφή παράδοσης στον ανοιχτό τάφο.στη ζωή.
Η ανάγνωση του Pedro Juan Gutiérrez είναι να παραδοθείς στον άνθρωπο ως ζώο του οποίου η λογική περιορίζεται στη μυρωδιά της πραγματικότητας, να παραδοθείς στα ένστικτα, στις πιο ολοκληρωμένες φυσιολογικές αισθήσεις, από τη νευρωνική έως την εσχατολογική όψη, περνώντας από αυτή τη μεγάλη μηχανή. Το ουσιαστικό που είναι το σεξ, αυτή η επιτακτική ανάγκη να αποφορτίσουμε το λίγο που είναι αιώνιο που μας ενώνει με τον κόσμο: τον οργασμό.
Ας πούμε ότι τα τυπικά κουβανικά σενάρια του Pedro Juan Gutiérrez έχουν κάτι πιο δαντελωτό. Οι Αμερικανοί συγγραφείς που έγραψαν αυτόν τον τύπο βρώμικου ρεαλισμού, στην πιο έντονη πτυχή του, κατέληγαν πάντα να υποστηρίζουν τον εαυτό τους στην παράβαση, στο ηθικό σοκ που υπέθετε η ανάγνωση των βιβλίων τους.
Αλλά η Κούβα είναι Κούβα... Και θα μπορούσε να είναι ότι η υπόθεση της εσωτερικευμένης μοιραίας στους κατοίκους ενός νησιού απασχολημένου με την καθημερινή ζωή, στο γύρο του ήλιου, στον ύπνο και στο ξύπνημα χωρίς ξυπνητήρι, στις κινήσεις της αδράνειας κάτω από την κυριαρχία του σεξ ως γκουρού της ύπαρξης, πιο φυσικά ασπάζονται μια απλοϊκή και ταυτόχρονα συντριπτική ιδεολογία για τον κόσμο.
Ποτέ δεν βλάπτει να διαβάσει κάποιος από αυτούς τους συγγραφείς για να ρίξει τόση επιπολαιότητα για να μείνει με αυτό που ακούγεται θεμελιώδες από τις σελίδες του: τη γονιμοποίηση του κόσμου.
Τα κορυφαία 3 προτεινόμενα βιβλία του Pedro Juan Gutiérrez
Βρώμικη τριλογία Αβάνας
Ο βρώμικος ρεαλισμός έχει πάντα ένα σημείο ρητής δήλωσης προθέσεων. Προθέσεις που ανατρέπουν κάθε ένδειξη φιλοσοφίας, κοινωνικού ή πολιτικού ιδεαλισμού καθώς και παράδοση στον ηττοπάθεια της διαύγειας που συνεπάγεται την ανακάλυψη ότι πίσω από την κουρτίνα της ύπαρξης δεν έχει απομείνει τίποτα, το θέατρο είναι πάντα ένα σχεδόν κενό δωμάτιο στο μόνο αντιλαμβάνεστε την εκτελέσιμη διάσταση της δουλειάς σας.
Δεν πρόκειται για υπεράσπιση της απαισιοδοξίας αλλά για παράκληση επιβίωσης. Δεν υποκύπτει καθόλου στη μοιρολατρία αλλά ταλαντεύεται στα νερά του. Και τελικά υποθέτει μια φυσιολογική φιλοσοφία, μια που καθιστά σαφές ότι είναι καλύτερο να τρως όταν μπορείς και να γαμήσεις αν μας το επιτρέψουν.
Το να μιλάμε για όλα αυτά σε μια Κούβα βυθισμένη στη δική της απομόνωση θα μπορούσε να νοηθεί ως κριτική. Αλλά αναλύοντας τον πρωταγωνιστή, ο ισχυρισμός για το λάθος δεν μαντεύεται σε σύγκριση με άλλα μέρη, όλος ο κόσμος είναι η ίδια Κούβα, το σύμπαν είναι ένα μέρος όπου μόνο το γαμημένο αξίζει τον κόπο.
Και ... Ποιο είναι το καλύτερο της Κούβας και του κόσμου; Λοιπόν, γυναίκες και ρούμι, για τον Πέδρο Χουάν όλα καταλήγουν σε αυτό και η περιθωριακή ζωή του θα ήταν η ίδια όπου μας προσφέρει την απλή ιστορία του, αλλά φορτωμένη με εικόνες ή στο καλύτερο παλάτι όπου η συνοδεία των άθλιων θα του αποτίσει φόρο τιμής Το
Τροπικό ζώο
Για μένα, αυτό το μυθιστόρημα συνεισφέρει σε μεγάλες δόσεις απόλυτου βρώμικου ρεαλισμού, αυτόν που σάς δείχνει έντονα τα όρια της ωριμότητας με το γήρας (σε οποιαδήποτε από τις έννοιες του «να γερνάτε»).
Ο Πέδρο Χουάν, ο πρωταγωνιστής και για άλλη μια φορά αναμφίβολα alter ego του συγγραφέα, είναι ήδη 50 ετών, μια δύσκολη ηλικία για να συνεχίσει να βλέπει τον κόσμο με αυτή την υπομονετική ελαφρότητα κάποιου που έχει όλη του τη ζωή μπροστά.
Τελικά, κάθε χαρακτήρας με βρώμικο ρεαλισμό είναι ένας Δάντης εκτεθειμένος στους ίδιους κύκλους της κόλασης, μόνο χωρίς επικό ή στιχουργικό ή δυνατότητα τροποποίησης.
Και σε αυτό το σενάριο, η μόνη δυνατή διέξοδος είναι η παράδοση στον ηδονισμό. Ο Πέδρο Χουάν είναι ένας τύπος απαλλαγμένος από όλα όσα μπορεί να αγαπήσει και να επιβιώσει, με τις διαφαινόμενες σκιές της ύπαρξης να παρακμάζουν μερικές φορές από σαρκαστικό στοχασμό, από αδιαφορία ή από ανησυχία.
Επειδή ο άνθρωπος είναι μια αντίφαση και κανένας πιο βρώμικος ρεαλισμός από αυτόν, η αντίφαση της ζωής, ειδικά μετά από ορισμένες ηλικίες. Ένα μυθιστόρημα αφιερωμένο στα σεξουαλικά ένστικτα σε ένα νησί όπου μπορείτε να αγαπήσετε ανά πάσα στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος. Η δυστυχία είναι αυτό που έχεις ...
Ο βασιλιάς της Αβάνας
Σε περίπτωση που υπήρχε αμφιβολία. Ο Πέδρο Χουάν είναι ο βασιλιάς της Αβάνας. Είναι σαν να φανταζόσουν ότι ήσουν ο φίλος του κοριτσιού κάθε φορά που δεν σου έδινε σημασία.
Φυσικά, λαμβάνοντας υπόψη έναν νεαρό Πέδρο Χουάν που κινείται στους δρόμους ανάμεσα σε γέροντες και φωτεινά γυαλιά με σημαία την αιώνια νιότη του, μπορεί να γίνει κατανοητό ότι δεν υπάρχει άλλος βασιλιάς εκτός από αυτόν. Η αποκάλυψη δεν είναι έτσι όταν η καρδιά χτυπάει ακόμα νέος και συνεχίζει να καλεί τη συνεχή πορνεία και το ποτό για να χάσει τον εαυτό του σε τρυφερές οργές τρέλας.
Γύρω από τον νεαρό Πέδρο Χουάν, ένα πλήθος κατοίκων της Αβάνας μυρίζουν τη ζωή αναζητώντας εφήμερες δόξες, με αισθήσεις που μας μεταφέρουν ανάμεσα στην τεράστια ανθρωπότητα της δυστυχίας και την άθλια απάνθρωπη φτώχεια.
Για τον συγγραφέα, η αφθονία στη ζωή του Πέδρο Χουάν και πολλών άλλων πρωταγωνιστών δορυφόρων είναι πάντα απαραίτητη για την επίγνωση και, γιατί όχι, ως πρόσκληση στη φιλοσοφία της επιβίωσης, που υπαγορεύεται από τις προτεραιότητες του στομάχου και του φύλου.
4 σχόλια στο “Τα 3 καλύτερα βιβλία του Pedro Juan Gutiérrez”