Από την κάστα έρχεται στο λαγωνικό. Γιατί έχοντας άμεση καταγωγή για να δω Gonzalo Torrente Ballester, τι από Marcos Giralt Torrente είναι καλύτερα κατανοητή ως εκείνη η γενετική μεταβλητή που είναι επίσης ικανή να μεταφέρει τις πληροφορίες της σε κάτι τόσο δημιουργικό όσο το επάγγελμα του συγγραφέα.
Ένα άλλο στοιχείο αυτής της κληρονομικής κλήσης είναι το σθένος με το οποίο εισέβαλε από πολύ νωρίς. Μια λογοτεχνική απογείωση στα είκοσι του χρόνια με ένα πρώτο βιβλίο διηγημάτων που ήταν το αρχικό όπλο, η επιβεβαίωση του εκκολαπτόμενου συγγραφέα.
Επί του παρόντος, ο Marcos Giralt είναι ένας συγγραφέας που έχει ήδη εδραιωθεί στην εθνική μας λογοτεχνική σκηνή, με μεγάλα βραβεία ως αναγνώριση των έργων του και μεταφρασμένος σε διάφορες γλώσσες. Δεν είναι ότι είναι ο πιο παραγωγικός συγγραφέας, αλλά είναι αλήθεια ότι κάθε νέο βιβλίο έχει αυτή την αφιέρωση εκείνων που γράφουν από απόλυτη ανάγκη, με την ουσιαστική δέσμευση για τον εαυτό του, με τον συγγραφέα που χρειάζεται να μιλήσει με το πιο απροσδόκητο ρυθμός.
Υπάρχει κάτι από εκείνο το αναπόφευκτο πεδίο του υποκειμενικού που αντιμετωπίζει κάθε συγγραφέας και φαίνεται ότι θέλει να σπάσει τα δικά του όρια στην πεζογραφία του Giralt. Ουσιαστική μη συμμόρφωση που καταλήγει σε επίθεση στη συνείδησή μας από σχέδια εγγύτητας που επικεντρώνονται σε χώρους τόσο κοινούς όσο η αγάπη, η απώλεια ή η ενοχή. Επειδή ακριβώς ο πάντα υποκειμενικός μας κόσμος, μοιράζεται τουλάχιστον ταυτόσημες πινελιές που προέρχονται από συναισθήματα παρόμοιων χρωματικών κλιμάκων.
Κορυφαία 3 προτεινόμενα βιβλία από τον Marcos Giralt
Ώρα ζωής
Λόγω αοριστίας φαίνεται ότι πολλά πράγματα θα είναι αιώνια, ειδικά τα ουσιαστικά. Πάντα όμως υπάρχει προθεσμία, ακόμα και από την έννοια του παιδιού που θεωρεί το άπειρο ως κατοικήσιμο τόπο της εποχής του.
Όλη η αφήγηση, ακόμη και αυτή που προσποιείται ότι μιμείται τη ζωή, είναι μυθοπλασία. Ένα τεχνούργημα. Ο συγγραφέας βγαίνει στον κόσμο και μας δίνει ένα όραμα ζωής, όχι ζωής. Ξεκινώντας από αυτήν την υπόθεση, ο Marcos Giralt Torrente αντιμετωπίζει ένα καθολικό θέμα σε αυτή την οικεία ιστορία: τον θάνατο του πατέρα του.
Από τη θλίψη της απώλειας, χτίζει ξανά τη σχέση με τον πατέρα του ώρα της ζωής που μοιράστηκε μαζί του, με μια εκπληκτική επιθυμία για πιστότητα. Χωρίς να αποφεύγετε τις σκοτεινές περιοχές αλλά χωρίς να αναδημιουργείτε σε αυτές, αποφεύγοντας κάθε υπερβολή με ισορροπία. Με αυτόν τον τρόπο, με τη βοήθεια μιας υπνωτικής και συνοπτικής πεζογραφίας, η εμπειρία του καθενός γίνεται εμπειρία του καθενός. Το αποτέλεσμα είναι ένα συγκινητικό βιβλίο που αγκαλιάζει και χτυπά ταυτόχρονα. Ούτε φόρο τιμής ούτε απολογισμός. Μια προσπάθεια κατανόησης της πιο περίπλοκης σχέσης μεταξύ δύο ανθρώπων.
Το πορτρέτο ενός πατέρα και γιου. Μια απογραφή της ζωής στην οποία σχεδόν τίποτα δεν είναι σιωπηλό και στην οποία, για αυτόν τον λόγο, η ζωή εμφανίζεται ως έχει: με τη θλίψη και το σταυροδρόμι της αλλά και με τις χαρμόσυνες ανακαλύψεις της. Ένα υπέροχο βιβλίο, μια γενναία και όμορφη εξομολόγηση.
Παρίσι
Αν έρθουν τα παιδιά από το Παρίσι, το Παρίσι θα μείνει με τους καλύτερους οργασμούς και, επομένως, είναι κατανοητό ότι θα επισυναφθεί και ο τίτλος της Πόλης της Αγάπης. Γιατί το καλύτερο που μένει είναι η στιγμή των στιγμών, λα μικροκαμωμένοΤο Όλα τα άλλα προσπαθούν να περιορίσουν την "αγάπη", καθώς πρόκειται για την αντιμετώπιση τόσων πολλών ορισμών του αφηρημένου, κάνοντας νερό παντού.
Το σεξ δίνει πολλά για σκέψη. Η νοημοσύνη μεταμορφώνει τη βιολογία σε πολιτισμό. Είναι μια διέλευση που ξεκινά από τη φυσιολογία, διασχίζει τα πυκνά πεδία της θρησκείας, της ψυχολογίας, της οικονομίας, της πολιτικής, για να φτάσει στην ηθική. Οι ειδήσεις για τη σεξουαλικότητα μοιάζουν με μέρη του πολέμου. «Οι προσωπικές σχέσεις έχουν μετατραπεί σε συνεχή μάχη», λέει γνωστός κοινωνιολόγος. «Η αγάπη είναι πιο απαραίτητη από ποτέ και, ταυτόχρονα, αδύνατη», λέει ένας άλλος.
Φοβάται ότι η αντιπαράθεση μεταξύ των φύλων θα σκληρύνει. Η σεξουαλική επανάσταση χρησίμευσε για να μας απαλλάξει από δεισιδαιμονίες, αδικίες και ενοχές. Προστατεύουμε τον εαυτό μας από το μυστήριο του σεξ με την τετριμμένη. Έχουμε πετύχει διασκεδαστικό σεξ και τώρα θα θέλαμε να εφεύρουμε μια ευτυχισμένη σεξουαλικότητα. Από το πνευματώδες σεξ θα θέλαμε να περάσουμε στη μεγάλη συναισθηματική δημιουργία.
Ρίψη δέρματος
Αλλάζοντας ίσως ναι, το δύσκολο είναι να μεταλλάξεις. Η απόχρωση είναι η διαφορά μεταξύ της προσπάθειας κατανόησης των άλλων με έναν προσωρινό μιμητισμό ή τελικά της πλήρους ενσυναίσθησης ικανής να αντιμετωπίσει εποικοδομητικές συνθέσεις.
Φανταστείτε εννέα αφηγητές να μαζεύονται για να διηγηθούν στον καθένα τους, χωρίς να σιωπήσουν, μια σχετική ιστορία της ζωής τους. Ιστορίες παιδικής ηλικίας που μοιράστηκαν με τους γονείς και τα αδέλφια τους, ή ιστορίες από το πρόσφατο παρελθόν τους έζησαν με τους συντρόφους και τα παιδιά τους.
Ακριβώς όπως οι αφηγητές αυτής της φανταστικής σκηνής θα μολυνθούν από έναν παρόμοιο τόνο που υπαγορεύεται από το θέμα και τις συνθήκες, οι εννέα ιστορίες που συλλέγονται σε αυτό το βιβλίο χρησιμοποιούν μια κοινή γλώσσα για να πλέξουν με ποικίλες πλοκές μια αντισυμβατική ταπισερί του υπόγειου της στοργής. Μερικοί συνθέτουν κανονικές ιστορίες και άλλοι πιέζουν τα όρια του είδους για να γίνουν αυθεντικά μυθιστορήματα μπονσάι, αλλά και στα εννέα υπάρχει, μαζί με τη συνυφασμένη λεπτή ηχώ, η ίδια επιθυμία να αφαιρέσουμε την πραγματικότητα για να την αφήσουμε όπως θα μας φαινόταν. σε μια σύντομη στιγμή αποκάλυψης.
Με την οξύτητα και την ακρίβεια που χαρακτηρίζουν το έργο του, ο Marcos Giralt Torrente εμβαθύνει για άλλη μια φορά στις οικογενειακές σχέσεις, επιδεικνύοντας τις μεγάλες του ικανότητες στο να σκιαγραφεί την ψυχολογία –ενίοτε αντιφατική– των χαρακτήρων που αντιμετωπίζουν τους φόβους και τις επιθυμίες τους.
Διαλείποντες γονείς, φευγαλέες μητέρες, έφηβοι που φαίνονται σαστισμένοι στον κόσμο των ενηλίκων, συμπλέκουν παιδιά, αδέρφια και αδελφές που ενώνονται με δεσμούς που είναι δύσκολο να διαλυθούν, απροσδόκητες συναντήσεις, απάτες, δυσοίωνες σκιές, ανεπανόρθωτες απουσίες, ατελείς έρωτες και, γενικά, αυτή η αργή δαντέλα τις πολυπλοκότητες της ζωής στις οποίες ζούμε με τον καθρέφτη των αγαπημένων μας προσώπων.
Χωρίς μελοδραματικές υπερβολές, αλλά και χωρίς στοχασμούς, με μια ματιά ταυτόχρονα αποστασιοποιημένη και συμπονετική, συνοδευόμενη πάντα από μια ενάρετη γραφή, προσεκτική σε διαμορφώσεις και αποχρώσεις, ο συγγραφέας εξερευνά τα σπλάχνα της οικειότητας και τις ρωγμές της και μας προσφέρει εννέα εξαιρετικές αφηγήσεις.
