Πρόσφατα άκουσα μια συνέντευξη με τον Ντον Αρτούρο Πέρεθ Ρεβέρτε αντιμετωπίζοντας το ζήτημα των εθνικοτήτων, το αίσθημα του ανήκειν, τις σημαίες και όσους καλύπτονται με αυτές. Η αίσθηση του Ισπανού είναι σήμερα μεθυσμένη από αντιλήψεις, ιδεολογίες, κόμπλεξ και μια μακρά σκιά καχυποψίας για την ταυτότητα που χρησιμεύει ως η αιτία της συνεχούς διαμάχης γύρω από το τι σημαίνει να είσαι Ισπανός. Οι ετικέτες και ο μανιχαϊσμός ζυγίζουν κάθε έννοια του ισπανικού, υπέρ όλων εκείνων που συνωμοτούν ενάντια στο απλό γεγονός της ύπαρξης, γεμίζοντας με ενοχές, προσεγγίζοντάς το από το ενδιαφέρον πρίσμα της στιγμής που ανακτά το σκοτεινό παρελθόν για να το εκμεταλλευτεί. Η σκληρή αντίληψη ότι η Ισπανία είναι τώρα η ίδια με την κατοχή και την πατρογονία από μια παράταξη, προϋποθέτει την απόλυτη αναγνώριση ότι όλα έχουν χαθεί, ότι όσοι τη μεταμόρφωσαν κάτω από το ενιαίο πρίσμα την κρατούν για τον εαυτό τους μπροστά σε αυτούς που αγαπούσαν ως κάτι.πιο πληθυντικό και ποικίλο. Μια κακή εξυπηρέτηση σε μια εθνική ταυτότητα που, όπως κάθε άλλη, είχε και έχει τα φώτα και τις σκιές της και που, τελικά, δεν πρέπει να είναι οποιασδήποτε ιδεολογίας, αλλά εκείνων που κατοικούν σε αυτόν τον παράξενο και γεμάτο κόσμο κόλπους.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν βλάπτει ποτέ η προσοχή σε έναν θεμελιώδη χρονικό των ημερών μας. Ένας συγγραφέας που ασχολείται χωρίς φασαρία με την αιτία της ταυτότητας από το ανέκδοτο στο ουσιαστικό. Επειδή αυτό το είδος συλλογής σκέψεων διακρίνει πολύ διαφορετικούς χρονικούς χώρους του ιβηρικού πανοράματος, στους οποίους ευημερούσαν και ευδοκιμούσαν απατεώνες, απατεώνες, ψεύτες, σύζυγοι του ρήματος και υπαινιστές χωρίς το δικό τους δόγμα, και από τις δύο πλευρές του ψευδοϊδεολογικού εύρους.
Και λέω "ψευδο" βάζοντας το μπροστά από την ιδεολογία γιατί πραγματικά, σε πολλές περιπτώσεις πρόκειται για αυτό, να γδύσεις το ψέμα, να δείξεις ψέματα, να γράψεις με το πιο επώδυνο στιλέτο του Pérez Reverte για να καταλήξεις να σημαδεύεις τον καθένα με τις δυστυχίες του.
Η υπερηφάνεια του να είσαι Ισπανός ή Πορτογάλος ή Γάλλος βρίσκεται στη λαμπρότητα των ανθρώπων που εξακολουθούν να είναι απαλλαγμένοι από το στίγμα αυτής της συμπεριφοριστικής στάσης απέναντι στο ψέμα. Για να αντιμετωπίσουν έναν υποτιθέμενο εθνικισμό, οι νέοι προσβεβλημένοι Ισπανοί φορούν την αντίθετη σημαία, αυτή που ντύνει την αλήθεια και την καθαρότητα, αυτή που ποτέ δεν προστατεύει τους κακοποιούς όταν δεν είναι εγκληματίες. Λες και οι κακοί θα μπορούσαν να είναι μόνο από τη μία πλευρά, σαν να σκεφτόταν διαφορετικά από αυτούς θα βυθιζόταν σε εκείνη τη δήθεν μαύρη Ισπανία που αν υπάρχει οφείλεται ακριβώς στο άγριο φρύδι στο οποίο μερικοί κοιτούν μόνο με τα χθεσινά μάτια και άλλοι, όπως πληγωτική απάντηση, εμπιστεύονται τα παλιά πνεύματα.
Επειδή δεν είναι το ίδιο να επαναλαμβάνουμε τη δίκαιη αποκατάσταση των δικαιωμάτων και της τιμής των ηττημένων σε οποιονδήποτε πόλεμο, παρά να προσπαθούμε να βυθίσουμε όλα τα υπόλοιπα στην αηδία, μέχρι το τέλος των ημερών και για όλα όσα κινούνται με τον ίδιο ρυθμό.
Το La Historia para Pérez Reverte είναι ένας χώρος στον οποίο μπορείτε να μιλάτε ελεύθερα, χωρίς τη γλώσσα που περιορίζεται από το πολιτικά ορθό, χωρίς χρέη με τους πιθανούς υποστηρικτές του, χωρίς κεκτημένες δεσμεύσεις και χωρίς πρόθεση συγγραφής νέας ιστορίας. Η ιστορία είναι επίσης άποψη, αρκεί αυτό να μην είναι το ευρέως διαδεδομένο ψέμα που εξυπηρετεί τον εαυτό του.
Όλα είναι υποκειμενικά. Και αυτό είναι πολύ γνωστό από έναν συγγραφέα που κάνει απαραίτητα την ενσυναίσθηση εργαλείο εμπορίου. Και έτσι βρίσκουμε αυτό το βιβλίο που μιλάει για σκληρότητα όταν η σκληρότητα ήταν νόμος και ανοίγει σε σύγκρουση όταν η σύγκρουση ιδεολογιών οδήγησε στην καταιγίδα.
Ισπανία, άθροισμα εθνικοτήτων ανάλογα με το ποιος το βλέπει, έργο με απλή εδαφική σύνδεση, πατρίδα από τον κοινό χότζι από τα Πυρηναία στο Γιβραλτάρ. Όλα ταυτόχρονα στο γενικό χάος, συμμετέχοντας σε ένδοξες στιγμές ή σκοτεινές σελίδες, ανάλογα με το πώς θέλουν να διαβάσουν.
Ο Pérez Reverte είναι μια εξειδικευμένη φωνή για τις ταυτότητες στα καυτά υφάσματα που είναι οι σημαίες, μια ιστορία για το τι μπορεί να είναι αυτή η Ισπανία, όπου το καλύτερο πράγμα, απλά, είναι να θεωρούμε τους άλλους ισότιμους και να απολαμβάνουμε τα πράγματα τους όταν ταξιδεύουμε με εκείνη την περίεργη συντροφικότητα ενός απομακρυσμένου υψωμένου κουρέλι. Λίγο ή τίποτα άλλο η Ισπανία, ούτε καν ένα απειλητικό γράμμα για τον ύμνο. Μια Βασιλική Πορεία που ακόμη και η προέλευσή της χάνεται σε μια ετερογενή δημιουργική καταγραφή.
Τώρα μπορείτε να αγοράσετε το βιβλίο A History of Spain, του Arturo Pérez Reverte, εδώ: