Στην ομιλία του, στη γλώσσα του σώματος, ακόμη και στον τόνο του, ανακαλύπτει κανείς α Χουάν Χοσέ Μίλας φιλόσοφος, ο σιωπηλός στοχαστής ικανός να αναλύει και να εκθέτει τα πάντα με τον πιο υποβλητικό τρόπο: την αφηγηματική μυθοπλασία.
Η λογοτεχνία για τον Millás είναι μια γέφυρα προς αυτές τις μικρές μεγάλες ζωτικές θεωρίες που προσεγγίζουν κάθε συγγραφέα με ανησυχίες. Και οι χαρακτήρες του καταλήγουν να λάμπουν ακριβώς λόγω εκείνου του ψυχολογικού βάθους που βυθίζεται σε όλους μας ως αναγνώστες. Επειδή οι συνθήκες είναι διαφορετικές αλλά οι ιδέες, τα συναισθήματα και οι αισθήσεις είναι πάντα οι ίδιες, διαφοροποιημένες σε κάθε ψυχή που αισθάνεται, σκέφτεται ή συγκινείται.
Η Lucía είναι ένας από εκείνους τους τεράστιους χαρακτήρες του Mill που αντιμετωπίζει ξαφνικά το κενό, ανακαλύπτοντας μέσα του ότι δεν είναι έτσι. Perhapsσως εκείνος ο κατειλημμένος χώρος, μέχρι τη στιγμή της διάρρηξης της καθημερινότητας, να ήταν απλώς μια κλειστή ντουλάπα, γεμάτη παλιά ρούχα και μυρωδιά ναφθαλιάς.
Όταν χάνει τη δουλειά της, η Lucía ανακαλύπτει ότι είναι ώρα να ζήσει ή να προσπαθήσει. Η ιστορία αποκτά στη συνέχεια αυτό το ονειρικό σημείο μερικές φορές, το φανταστικό ως επιχείρημα του συγγραφέα για να συνδεθεί με το ποιοι είμαστε πραγματικά, πέρα από την καθημερινή αδράνεια, τις κοινωνικές συμβάσεις και το πρότυπο.
Η Lucia λάμπει σαν νέο αστέρι, πλησιάζει το παρελθόν της με μελαγχολία αλλά αποφασίζει να ξαναβάλει το χρόνο της στο σήμερα. Στο ταξί με το οποίο θα μετακινηθεί στις πόλεις της ζωής του ή των επιθυμιών του, θα περιμένει τον επιβάτη με τον οποίο μοιράστηκε φευγαλέα και ειδικές συναντήσεις, περιμένοντας να υλοποιηθεί αυτή η μαγεία που απορρίφθηκε από τη ρουτίνα.
Η ζωή είναι ρίσκο. Or θα έπρεπε να είναι. Η Lucía ανακαλύπτει, μέσα σε αυτό το άγχος ότι βρίσκεται έξω από τον ουσιαστικό μηχανισμό της κοινωνίας, ότι η μοναξιά τρομάζει, ακόμη και αποξενώνεται. Αλλά μόνο τότε η Lucía θα εμβαθύνει στο τι είναι, τι χρειάζεται και τι αισθάνεται.
Όχι πια φουσκωμένες αισθήσεις, ούτε τυφλή αδράνεια. Μόνο τα βασικά μπορούν πραγματικά να κάνουν τη Lucia κάτι. Η αγάπη στην ουσία ξεκινά από μένα, από τώρα και ό, τι έχω δίπλα μου, όλα τα άλλα είναι τεχνητά.
Το φανταστικό ταξίδι της Lucia καταλήγει να μας πιτσιλίζει όλους, με μια αδιαμφισβήτητη εκδικητική πτυχή του φόβου ως την αρχή της εξέγερσης, της μοναξιάς ως απαραίτητου αντισταθμιστή για την εκτίμηση της εταιρείας.
Η Lucía αντιπροσωπεύει έναν φανταστικό αγώνα ανάμεσα σε αυτό που πιστεύουμε ότι νιώθουμε και σε αυτό που πραγματικά νιώθουμε σε αυτό το οικόπεδο που θάβεται από τόνους εθίμων, περιστάσεων και αμυντικών μέσων.
Τώρα μπορείτε να αγοράσετε το μυθιστόρημα Μην αφήνετε κανέναν να κοιμηθεί, το νέο βιβλίο του Juan José Millás, εδώ: