Ό,τι φέρει την ταμπέλα «Gothic» μου δημιουργεί μια αντιφατική αίσθηση. Βρήκα έργα με αυτό το σκηνικό που με έχουν γοητεύσει και άλλα που μου έχουν φανεί σαν χάος. Και στον κινηματογράφο και στη λογοτεχνία. Ειδικά η γοτθική αφήγηση έχει δώσει για πολλές παραλλαγές περισσότερα από γοτθικά, churrigeresque.
Και είναι ότι στο τέλος κυριαρχεί, όπως σχεδόν πάντα, το χάρισμα, η ιδιοφυΐα, η δημιουργικότητα προσαρμοσμένη στη δημιουργική πρόθεση. Σε αυτήν την περίπτωση, με την υποδεικνυόμενη ετικέτα που ανακοίνωσε ο εκδότης, μπαίνουμε σε ένα σίγουρα γοτθικό σκηνικό αλλά χωρίς φανφάρες, ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με εκείνο το σημείο της φαντασίας γύρω από τον ίδιο τον τρόμο που είναι απολύτως πειστικό και τυχερό, για το γούστο μου, φυσικά.
Το έτος είναι 1854 στη Βαρκελώνη. Το άψυχο κορμί ενός κοριτσιού εμφανίζεται δίπλα σε ένα πηγάδι, διάσημο για τους μύθους που κρέμονται από πάνω του. Από τον θάνατο του "η κυρία του πηγαδιού» που δίνει τον τίτλο του σε αυτό το μυθιστόρημα, άλλες νέες δολοφονίες παρόμοιου διαμετρήματος διαδέχονται η μία την άλλη. Η ζοφερή ατμόσφαιρα συμπληρώνεται καθώς προχωράμε στην ιστορία με μια ενδιαφέρουσα φαντασίωση που ταιριάζει απόλυτα με το φανταστικό της πόλης του δέκατου ένατου αιώνα, που εξακολουθεί να είναι βυθισμένο στο εσωτερικό ως ένα σημείο πριν από τον αρχικό νεωτερισμό.
Και χωρίς αμφιβολία κινούμαστε σε έναν παθιασμένο γοτθικό τρόμο. Διευθύνεται αριστοτεχνικά από τον συγγραφέα μέσα από μαγικά σκηνικά. Χαρακτήρες όπως ο Octavio Reigosa, που ερευνά υποθέσεις βασιζόμενος πάντα στον εμπειρισμό και τη λογική, ή ο Andreu Palafox, ο τυπικός εφευρέτης με το φωτοστέφανο της μαγείας του που εναλλάσσει την επιστήμη, ένα ιδιαίτερο δώρο με σημείο απάτης, ικανό να παρουσιάζει εφευρέσεις που μοιάζουν με την ανθρώπινη ζωή. Λοιπόν, ότι χαρακτήρες σαν αυτούς δίνουν αυτή τη μαγική όψη στο ζοφερό και ότι ξανασχεδιάζουν θανάτους, φόνους, με μαγευτικές πινελιές γοητείας σε ένα τέλος ζωής θολό ανάμεσα στο φανταστικό.
Μπορείτε να αγοράσετε το βιβλίο Η Κυρία του Πηγαδιού, το νέο μυθιστόρημα του Daniel Sánchez Pardos, εδώ: