Πολύ πρόσφατα έκανε αναφορά σε ένα άλλο βιβλίο για τις υποτιθέμενες τελευταίες ώρες ενός χαρακτήρα που αντιμετωπίζει μια ανίατη ασθένεια. ήταν περίπου τις υπόλοιπες μέρες τουτου Jean-Paul Didierlaurent. Αξίζει να το αναφέρουμε για να παρουσιάσουμε αυτό το νέο βιβλίο ως την ίδια έννοια που αφηγείται με έναν ανταγωνιστικό τρόπο.
El βιβλίο Η θεραπεία του Σοπενχάουερ Μας συστήνει επίσης τον πρωταγωνιστή του Julius Hertzfeld ως έναν άντρα γύρω στα εξήντα, που ξαφνικά χτυπιέται από τον ζοφερό θεριστή και τον προειδοποιεί για τη σύντομη θητεία του στη σκηνή. Στο πρώτο βιβλίο που αναφέρθηκε, η προοπτική του χαρακτήρα κοντά στον θάνατό του ανοίγει το μυαλό μας σε ένα ταξίδι που είναι πιο ζωτικό από ποτέ, με μια νότα χιούμορ και μια γεύση ενός χαρούμενου αποχαιρετισμού μέσα στη νοσταλγία.
Σε αυτή τη δεύτερη περίπτωση, δεν ανακαλύπτουμε τίποτα από αυτή την αφελή προοπτική για το πόσο θετικό μπορεί να είναι να δεις την ημέρα του θανάτου σου. Αντίθετα, ο Julius με την καταμετρημένη προθεσμία του εμβαθύνει στη μνήμη του, στις υποθέσεις του ως ψυχοθεραπευτής. Και συναντά την περίπτωση του Φίλιππου, έναν ιδιαίτερο τύπο που ένωσε τις θεραπείες του και με τον οποίο δεν είχε ποτέ αποτελέσματα.
Η αποτυχημένη υπόθεση του Φίλιππου, ή τουλάχιστον κακώς κλειστή, φαίνεται τώρα απαραίτητη για να ολοκληρώσει το έργο του σε αυτόν τον κόσμο. Θεωρητικά, έχει μόνο έναν χρόνο ζωής και η καλύτερη διέξοδος είναι να κλείσει τον κύκλο της επιτυχημένης απόδοσής του ως θεραπευτής για τόσους πολλούς ασθενείς.
Έχοντας πειστεί ο Φίλιππος να συμμετάσχει σε μια από τις τελευταίες ομάδες θεραπείας του Τζούλιους, η μαρτυρία του γίνεται πηγή ενόρασης και θεραπείας διορατικότητας για τους υπόλοιπους συμμετέχοντες, συμπεριλαμβανομένου του Τζούλιους. Η ιδεολογία του Άρθουρ Σοπενχάουερ, από την οποία ο Φίλιππος μπόρεσε να αποσπάσει τη θεραπεία του, δίνει σε όλους την ιδέα της αυθεντικής θέλησης, των βαθύτερων κινήτρων που μπορούν να σε βοηθήσουν, μόλις σκάψεις αρκετά βαθιά στα φτυάρια της γης στα οποία κρύβουμε το πιο αυθεντικό εγώ μας.
Μερικές φορές φαίνεται ότι η μοιρολατρία του Σοπενχάουερ, η πατίνα της απαισιοδοξίας με την οποία τον κάλυψε η ιστορία, δεν είναι τελικά παρά ο καρπός των παρεξηγήσεων των αναγνωστών και των μελετητών του. Η απαισιοδοξία γεννιέται από τα μάτια του αναγνώστη, αυτού που ακούει ή αυτού που αισθάνεται. Πέρα από τις πρώτες προκατασκευασμένες ιδέες, ενώ τα μέλη της ομάδας εμβαθύνουν σε αυτήν την ενδοσκόπηση με καθαρή σέσουλα, πολλοί από αυτούς καταλήγουν να ανακαλύπτουν την αληθινή τους θέληση, η οποία μπορεί να τους οδηγήσει στον πιο φυσικό στόχο τους, την αυτοπραγμάτωση.
Ο Julius θα μάθει, σε αυτή που μπορεί να είναι η τελευταία του περίοδος θεραπειών, ότι η μεγαλύτερη ευτυχία είναι να επιτρέψεις στον εαυτό σου να συνεχίσει να μαθαίνει, μέχρι την τελευταία σου μέρα.
Τώρα μπορείτε να αγοράσετε το μυθιστόρημα Η θεραπεία του Σοπενχάουερ, το σπουδαίο βιβλίο του Irvin D Yalom, εδώ: