Το φαινόμενο χούλιγκαν έχει πολύ βαθύτερη κοινωνική σημασία από ό, τι φαίνεται. Σε μια κοινωνία όπου η ομαδική ταυτότητα είναι θολή εντελώς υπέρ του βάναυσου ατομικισμού, οι χώροι για να δημιουργηθεί η απαραίτητη αίσθηση του ανήκειν μειώνονται, στις πιο μειονεκτικές γειτονιές, σε αποπροσανατολισμένες συμμορίες ή ομάδες χούλιγκαν που εστιάζουν πίσω από την ασπίδα ενός ποδοσφαιρικού συλλόγου και να προσανατολίσουν αυτή τη χαμένη ταυτότητα και όπου υπάρχει ένα ιδανικό για το οποίο να ανταγωνιστούν αρχικά και να πολεμήσουν, μέσω της βίας, στο τέλος.
Δεν είναι άψυχοι, τουλάχιστον σε όλες τις περιπτώσεις. Η βία είναι μια τυπική συμπεριφορά όλων των ζωντανών όντων για να υπερασπιστούν τα δικά τους. Το πρόβλημα είναι πώς αυτές οι ομάδες χούλιγκαν εξαπολύουν εντελώς αυτή την τάση για βία ως σφραγίδα για να χτυπήσουν άλλους.
Σε οποιαδήποτε άλλη κοινωνική σφαίρα, η βία θεσμοθετείται, διοχετεύεται, μετριάζεται, μεταμορφώνεται. το αντίθετο συμβαίνει σε ριζοσπαστικές ομάδες, εκτιμάται και προωθείται ως ένας τέλειος τρόπος για να δείξει απογοήτευση και κοινωνική απογοήτευση.
Ο Philipp Winkler, θαυμαστής του Hannover 96, αφιερώνει τις σελίδες αυτού του βιβλίου για να εξηγήσει γιατί. τους λόγους που αναζητούν στο ποδόσφαιρο και στα ριζοσπαστικά του έναν χώρο ταυτότητας προσαρμοσμένος στην ιδιαίτερη κατάστασή τους. Εγκαταλειμμένο από τη μητέρα του και παραμελημένο από τον πατέρα του. Το τέλειο μείγμα έτσι ώστε κάθε επιθυμία να ανήκεις σε κάτι βασίζεται πάντα στο μίσος και τη βία.
Δεν πρόκειται για συγχώρεση κανενός. Ο καθένας πρέπει να αναλάβει τη συμπεριφορά του. Είναι απλώς μια προσέγγιση στο γιατί ενός συγκεκριμένου χούλιγκαν, ενός άντρα που, άνω των 30 ετών, συνεχίζει να αγαπά την ομάδα του να μισεί τον υπόλοιπο κόσμο, ένα είδος τρελού καθρέφτη, ένα πρόβλημα προσαρμογής του πολίτη στην κοινωνία. Ένα πρόβλημα που είναι δύσκολο να λυθεί χωρίς μέτρα στην πηγή.
Οι κοινωνικές ανισότητες (ειδικά όσον αφορά τις ευκαιρίες) είναι αυτό που έχουν, ευνοούν την εμφάνιση αυτών των αντικοινωνικών χώρων.
Μπορείτε να αγοράσετε το βιβλίο Χαμίνι, Η γραπτή μαρτυρία του Philipp Winkler, εδώ: