Το επάγγελμα του δημοσιογράφου ενέχει υψηλούς κινδύνους. Ο Antonio Pampliega το γνώριζε από πρώτο χέρι κατά τη διάρκεια σχεδόν 300 ημερών που ήταν αιχμάλωτος, απήχθη από την Αλ Κάιντα κατά τη διάρκεια του συριακού πολέμου τον Ιούλιο του 2015.
Σε αυτό βιβλίο Στο σκοτάδι, ο λογαριασμός πρώτου προσώπου είναι συγκλονιστικός, αγωνιώδης. Ο Αντόνιο ήταν ήδη τακτικός στη Συρία, όπου είχε ταξιδέψει σε πολλές άλλες περιπτώσεις για να ετοιμάσει μια έκθεση για την κοινωνική κατάσταση στη χώρα αυτή.
Υποθέτω ότι μια ορισμένη εμπιστοσύνη από αυτές τις επανειλημμένες πηγές και εξόδους στην ταραγμένη χώρα θα μπορούσε να κάνει τον Αντόνιο και τους συναδέλφους του να πιστεύουν ότι δεν θα τους συμβεί κάτι κακό. Αλλά τελικά όλα πήγαν στραβά.
Ξαφνικά η εκκίνηση ενός βαν που εμποδίζει το δρόμο τους, η αυξανόμενη ένταση και η μεταφορά του στον Θεό ξέρει πού.
Και σε εκείνη την αιχμαλωσία, η φωνή του πρώτου προσώπου του Αντόνιο αρχίζει να ανεβαίνει. Μια ιστορία για τη σκληρότητα του ανθρώπου. Θεωρείται κατάσκοπος, ο Αντόνιο υπόκειται σε συνεχή ταπείνωση. Το κλείνουν και το απομονώνουν από τα πάντα. Τον βγάζουν μόνο για να τον σφάξουν ή για να τον ταπεινώσουν. Έτσι για μέρες και μέρες στις οποίες το τραγούδι του Muecín από το κοντινό τζαμί σηματοδοτεί τις κακές ώρες του.
Τρομοκρατημένος από το κρύο, αποπροσανατολισμένος, μπερδεμένος, φοβισμένος και εντελώς ηττημένος, σε σημείο να ξεπεράσει το φυσικό του ένστικτο επιβίωσης και να σκεφτεί τη μόνη σκοτεινή διέξοδο.
Πώς έφτασα σε αυτό το σημείο;
Αυτή η ερώτηση μας εισάγει στην ιστορία πριν από την απαγωγή, σε εκείνη τη στιγμή που ο Αντόνιο δεν ήταν ακόμη η σκιά του εαυτού του. Δεν φανταζόταν καθόλου ότι ο Αντόνιο και οι δύο δημοσιογράφοί του θα πρόδιδαν τις επαφές τους.
Ο εφιάλτης άρχισε περιμένοντας αυτούς τους οδηγούς. Μια μαύρη αίσθηση κρεμόταν σαν ομίχλη στην ασφυκτική ζέστη. Ο Αντόνιο και οι δύο σύντροφοί του ξεκίνησαν το ταξίδι τους χωρίς επιστροφή ...
Μπορείτε να αγοράσετε το βιβλίο Στο σκοτάδι, τον ανατριχιαστικό απολογισμό του δημοσιογράφου Antonio Pampliega, εδώ: