Όταν τότε διάβαζα το βιβλίο Η παραμονή σχεδόν όλων, του Víctor del Árbol, θεώρησα την αναμφισβήτητη λογοτεχνική συμβολή που δίνει ένα επάγγελμα όπως ο αστυνομικός. Η εργασία στο δρόμο, σε άμεση αναζήτηση των σεναρίων όπου λαμβάνουν χώρα οι πιο ωμές πτυχές της κοινωνίας μας, προσδίδει μια γνώση της ανθρώπινης ψυχής στην πιο άγρια κατάσταση της.
Σε αυτό βιβλίο Ο ποταμός ήταν σιωπηλός, συναντιόμαστε ξανά με έναν τεκμηριωμένο αστυνομικό από πρώτο χέρι για οποιοδήποτε σχέδιο που του έρχεται. Η Σαραγόσα, η πόλη μου, γίνεται εκείνος ο χώρος όπου μπορούν να προβληθούν τόσες πραγματικές εμπειρίες που μεταμορφώθηκαν στη φαντασία για να παρουσιάσουν ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με άψογη πλοκή και θεαματική ανάλυση.
Με μια υποβλητική και ακριβή γλώσσα, με μια συντριπτική γνώση της γλώσσας για να μεταφέρει τις επιθυμητές αισθήσεις και ιδέες, ο Luis Esteban εμβαθύνει στην επίλυση δύο αλληλένδετων περιπτώσεων.
Και οι δύο κλάδοι της πλοκής μοιράζονται στη σύνθεση την ιδέα της πορνείας (αρσενική και θηλυκή), τον επικίνδυνο κόσμο της και τα συνηθισμένα άδοξα σενάρια της. Και γύρω τους, αντιμετωπίζονται ευαίσθητες πτυχές όπως η ομοφοβία, όπως κάθε φοβία που φτάνει στα άκρα του πιο βίαιου μίσους.
Επειδή Το ποτάμι ήταν σιωπηλό είναι ένα νουάρ, αστυνομικό μυθιστόρημα, μια γρήγορη ιστορία όπου όλοι οι χαρακτήρες περιφέρονται σε ένα τεντωμένο σχοινί, από τον αστυνομικό επιθεωρητή Ρόι μέχρι τα θύματα που εμφανίζονται, συμπεριλαμβανομένων χαρακτήρων που πρέπει να ανήκουν στα πιο μεγάλα περιβάλλοντα της κοινωνίας.
Ο Τζον Γουέιν ως έμμεσος χαρακτήραςΤο Η φωτογραφία του πάνω στο πτώμα ενός χούμπερ. Η ιδέα ενός ομοφοβικού δολοφόνου ως αφετηρία για να μπει σε μια άσχημη ιστορία, με αυτή τη γνώση του τι συμβαίνει στον κάτω κόσμο από έναν συγγραφέα διδακτορικού σε άθλια θέματα, χάρη στην αστυνομική του απόδοση στην πραγματική ζωή.
Αλλά αυτό που πιστεύουμε ότι περιορίζεται στο χαμηλότερο μέρος της κοινωνίας μας, στις νύχτες και στις φτωχογειτονιές της πόλης, καταλήγει να εκτοξεύεται ακόμη και σε ένα άλλο μέρος της πόλης, όπου μετακομίζουν κοστούμια και κομψές γυναίκες.
Η Σαραγόσα και οι φιέστες της ντελ Πιλάρ ως ένα πολύβουο υπόβαθρο που δημιουργεί κάθε είδους υπερβολές, ακόμη και εκείνες που μπορούν να προκαλέσουν βία και ανθρωποκτόνα ένστικτα.
Τώρα μπορείτε να αγοράσετε Το ποτάμι που σιωπά, το τελευταίο μυθιστόρημα του Luis Esteban, εδώ:
Περίμενα το κλασικό αστυνομικό μυθιστόρημα και έχω συναντήσει κάτι πιο πρωτότυπο. Αστεία, με ειρωνικές αποχρώσεις και με απροσδόκητες αλλαγές πλοκής. Μου άρεσε πολύ, αν και μερικές φορές καταχράται την παλιομοδίτικη ορολογία. Αλλά γίνεται εύκολο να διαβαστεί. Είναι απολαυστικό.
Βέβαιος. Δείχνει σε έναν ολόκληρο συγγραφέα να λάβει υπόψη του.
Είμαι ένθερμος αναγνώστης και οπαδός του Pasapalabra, αγόρασα το βιβλίο από περιέργεια και δεν ξέρω αν το σχόλιό μου θα φτάσει σε εσάς, αλλά νομίζω ότι πρέπει να του δώσετε χρόνο, μπορείτε να έχετε πολλές ιστορίες για τις εμπειρίες σας και τη στιγμή σταματάς να προσπαθείς να δείξεις τη σοφία σου, τα βιβλία σου θα κερδίσουν πολλά. Λοιπόν, υπάρχει ένα πράγμα που δεν μπορώ να αφήσω να φύγει από την "παραμέληση", είναι η παραμέληση, αλλιώς ας του δώσουμε χρόνο.
Μπορεί να υπάρχει κάποια περίσσεια ρητορικής, αλλά ίσως επειδή βρίσκεται στην πόλη μου, η πλοκή με καθήλωσε.
Σίγουρα θα βελτιωθεί προς μια πιο κοντινή γλώσσα. Η δουλειά είναι αυτό που έχει, κερδίζει.
Τα λογοτεχνικά μητρώα είναι επιλογή του κάθε συγγραφέα. Τώρα επικρατεί η απλή και απλή γλώσσα, αλλά είναι μια μόδα που θα δούμε πόσο θα κρατήσει. Δεν νομίζω ότι υπάρχει περίσσεια ρητορικής, μάλλον μια προσεκτική και πολύτιμη χρήση της γλώσσας. Και υπάρχουν αναγνώστες που εκτιμούν ένα αφηγηματικό μητρώο διαφορετικό από το συνηθισμένο.
Ένα μυθιστόρημα ανυπόφορο. Βαριεστημένος και πεδινός. Για να μην πω ομοφοβικός και ρατσιστής.
Δεν ξέρω από πού αντλείτε ομοφοβία και ρατσισμό. Είτε δεν έχει διαβάσει το βιβλίο είτε η αναγνωστική του κατανόηση μπορεί σαφώς να βελτιωθεί.
Ένα συγκλονιστικό αστυνομικό μυθιστόρημα. Εκτός από την πλοκή, αγγίζει επίκαιρα θέματα (ομοφοβία, μετανάστευση, πολιτική) με πρωτότυπες απόψεις. Το αποτέλεσμα είναι υπέροχο και οι χαρακτήρες είναι πολύ επιτυχημένοι. Ας ελπίσουμε ότι θα υπάρξει μια δεύτερη δόση και ο επιθεωρητής Roy θα γίνει ένα έπος. Είναι το καλύτερο που έχω διαβάσει πρόσφατα σε ένα μυθιστόρημα ίντριγκας.