Με τίτλο επίσης "The Body". Τι από Stephen King και οι πλοκές γύρω από παιδιά ή εφήβους είναι ένα θέμα που επαναλαμβάνεται. Δεν ξέρω, φαίνεται ότι ο συγγραφέας αναζητά μια ενσυναίσθηση με εκείνη τη νεαρή ψυχή που κάποτε μας απασχόλησε. Ένα πνεύμα ανοιχτό στη φαντασία ή τον φόβο, μια εποχή ικανή να τολμήσει και ακόμα να εκπλαγεί. Ένα είδος στόχου ή τέλειου στόχου για πολλά από τα καστ χαρακτήρων στα μυθιστορήματα του Βασιλιά.
Όπως συνέβη ήδη στο πρώτο σύντομο μυθιστόρημα του τόμου, Ελπίδα, αιώνια άνοιξη, ένας αφηγητής μας βυθίζει στο παρελθόν όπου συμβαίνουν τα γεγονότα, με αυτό το άγγιγμα της ανάκλησης του παρελθόντος, το οποίο προκαλεί πάντα αμφιβολίες για το τι είναι αληθινό και τι διαταράσσεται από τη μνήμη.
Η Gordie Lechance μας μιλά για την ομάδα των τεσσάρων 12χρονων φίλων που συναντούν ένα νεκρό παιδί στο δάσος. Το σοκ της πιο ακραίας ωμής πραγματικότητας σηματοδοτεί αυτή τη δραστική εγκατάλειψη της αθωότητας, ως μια στρεβλή μεταφορά του τι είναι η ζωή και, σε περιπτώσεις, όχι λιγότερο σοκαριστικής ανακάλυψης της πραγματικότητας του κόσμου μας.
Ένα μυθιστόρημα που, αν και πραγματεύεται τις δυσοίωνες πτυχές της υπόθεσης του νεκρού παιδιού, χρησιμεύει επίσης για να ξυπνήσει μια λαμπρή αντίθεση σε σχέση με εκείνες τις παιδικές φιλίες, σφραγισμένες με αίμα και κατανοητές ως αιώνιες από τη σύντομη προοπτική μιας εποχής που μοιάζει ατελείωτη.
Μόνο τα τέσσερα αγόρια μαζί θα μπορέσουν να ξεπεράσουν τη μακάβρια ανακάλυψη και την επακόλουθη ζωτική μετατόπιση που συνδέεται με τη συγκεκριμένη καζούρα καθενός από αυτά.
Θεωρούμενος ένα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα σε ορισμένες πτυχές εκείνης της παιδικής ηλικίας, την έννοια του μεγάλου αγοριού και αφηγητή των γεγονότων, ο Gordie Lechance αντιπροσωπεύει τον εαυτό του Stephen King, μας οδηγεί στην ιδέα του τι σημαίνει να ξαναβλέπουμε παλιά μονοπάτια που, αν και κατά καιρούς θα μπορούσαν να σκοτεινιάσουν, θα μπορούσαν πάντα να βρουν μια καλύτερη διέξοδο στα παιδικά χρόνια, μαζί με μερικούς φίλους αφοσιωμένους στον σκοπό της συνέχισης της διατήρησης άφθαρτοι δεσμοί, όσο τρομακτικοί κι αν είναι, θα μπορούσαν να είναι το πρόβλημα.
Ένα μυθιστόρημα που παρατείνει αυτή την ιδέα πρόσβασης στα βάθη της ψυχής, όπου μπορεί να βρεθεί ο άσχημα κοιμισμένος, όπως συνέβη στο προηγούμενο σύντομο μυθιστόρημα Καλοκαίρι της διαφθοράς, ο τρόμος αλλά και η μανιασμένη ζωτικότητα της επιβίωσης, της αγάπης και της φιλίας.
Μπορείτε να βρείτε το σύντομο μυθιστόρημα Το φθινόπωρο της αθωότητας: Το σώμα, στον τόμο του The Four Seasons II, εδώ: