Είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι ξεκινά με τη σκέψη ότι η ανάγνωση ενός δραματικού μυθιστορήματος δεν πρόκειται να μου χαρίσει τίποτα. Το να υποφέρεις αυτή την πραγματικότητα είναι ήδη αμέριμνα στραμμένο στη δολοφονία των ονείρων, όπως θα έλεγε ο Μπάνμπερι.
Αλλά το να είσαι αποφασισμένος να απορρίψεις το τραγικό μπορεί να μην είναι πάντα η καλύτερη επιλογή. Επειδή μερικές φορές υπάρχουν βιβλία που προσφέρουν αυτό το είδος εξάχνωσης που υπερβαίνει τις τόσες πολλαπλές πτυχές της ανθεκτικότητας ως μια ζωτική φόρμουλα προπόνησης.
Υπάρχουν βιβλία που απλά σας λένε θλιβερές ιστορίες, χωρίς άλλη πρόθεση από το να τους δώσουν μια τελευταία ευκαιρία που καταφέρνει να μας βγάλει από τη μοιρολατρία, από αυτήν την απαισιοδοξία που εμφανίζεται όταν τα άσχημα νέα έρχονται να μείνουν ...
Ο Νικόλας θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε από εμάς, με αυτό το εξαντλητικό συναίσθημα ότι πρέπει να είσαι δυνατός για να αντιμετωπίσεις κάτι που καταρρέει δίπλα μας. Δεν είναι πλέον ότι πάσχουμε από την ασθένεια εκ των έσω, αλλά πρέπει να τη σκεφτούμε από έξω με την επιτακτική ανάγκη να αποτελέσουμε τον άξονα μιας πραγματικότητας που υποδηλώνει την επικείμενη κατάρρευση.
Μερικές φορές το σύμφωνο μεταξύ του Νικόλα και της συζύγου του με καρκίνο ακούγεται σαν ένα ακόμη νεύμα σε εκείνα τα θέματα σχετικά με την ανθεκτικότητα των θεραπευτών έξω από το δέρμα του. Αλλά αν του δώσετε μια ευκαιρία, κάτι θα καταλήξει να κινείται από μέσα, με την ικανοποίηση ότι σας έχουν πει μια ιστορία αδυναμιών, αμφιβολιών, αϋπνίας και τύχης, αυτής της καταραμένης τύχης που στο τέλος διασφαλίζει ότι οι σκιές έχουν φύγει Το Μια ιστορία που δεν είναι άλλη από αυτή του ίδιου του συγγραφέα ...
Μόνο από τύχη πρέπει να βάλετε κάτι από την πλευρά σας. Και τίποτα καλύτερο από τη φοροδιαφυγή, από τη μουσική του Νικόλα ή τη λογοτεχνία του ίδιου του Éric για να σταματήσει να κοιτάζει το θάνατο στα μάτια και να περιμένει αυτό το χτύπημα της τύχης από μια αποκλίνουσα εστίαση που δείχνει ένα σημείο περιφρόνησης για τον ζοφερό θεριστή. νιώθεις ότι σε αγνοούν και απομακρύνεσαι.
Ο Έρικ γράφει το νέο του μυθιστόρημα επειδή η γυναίκα του του το ζητάει ενώ δίνει τη μάχη. Ομοίως, ο Nicolás, ο πρωταγωνιστής αυτού του μυθιστορήματος είναι κλεισμένος στη μουσική του και σε μια συμφωνία που δίνει πνοή κάτω από τη σκυτάλη του θανάτου.
Επειδή αυτή, η Ματίλντε, η σύζυγος του Νικόλας, πρέπει επίσης να κοιτάξει την άλλη πλευρά, να χάσει τον εαυτό της στις νέες χορδές της μουσικής του Νικολά, να ζήσει μια άλλη ζωή, ενώ το σώμα της λαχταρά αυτή την περιουσία με τη μορφή απρόβλεπτης κυτταρικής εξέλιξης.
Και η συμφωνία τελειώνει και οι ιστορίες του Éric ή του Nicolá μπορεί να συγκλίνουν ή όχι ...
Μουσική και λογοτεχνία, χαρακτήρας και συγγραφέας, πραγματικότητα και μυθοπλασία. Η ιστορία που μας λέει ο Éric μπορεί να μοιάζει με αυτόν του πίνακα Dorian Gray, ο καμβάς στον οποίο εγκλωβίστηκε η φθορά της αρρωστημένης ουσίας, σε ένα πατάρι όπου δεν περιμένουμε ποτέ ξανά να χρειαστεί να ανέβουμε για να μην ψάξουμε απολύτως τίποτα.
Τώρα μπορείτε να αγοράσετε το μυθιστόρημα The Conjugal Bedroom, το νέο βιβλίο του Éric Reinhardt, εδώ: