Μεταξύ αρχαιολογίας και μυθοπλασίας. Όλα όσα συνεχίζουν να ερευνώνται σήμερα για τον ναζισμό συνεχίζουν να ρέουν σε ποτάμια μελανιού. Ίσως είναι για να κατανοήσουμε το ακατανόητο ή για να επουλώσουμε βαθιές, οργανικές πληγές. Το θέμα είναι ότι ένας τέτοιος πολλαπλασιασμός του φανταστικά λογοτεχνικά έργα ή πεζός λόγος σημαίνει ότι ο κόσμος εξακολουθεί να είναι τραυματισμένος από το πιο εσωτερικό μέρος του ναζισμού, τα μέσα και τα έξω μιας μηχανής εξόντωσης.
Ένας από τους μεγάλους ιδεολόγους, γνωστός ως αρχιτέκτονας του Ολοκαυτώματος: ο Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, έγραψε το ημερολόγιό του. Και πριν από λίγο καιρό αυτό το απαίσιο blog βγήκε δημόσια. Με τέτοιο αρχικό υλικό, αυτό βιβλίο το ημερολόγιο του διαβόλου, καταλήγει να τα διαλύει όλα. Μια μεταγραφική πρόθεση να προσπαθήσουμε να αποκτήσουμε την απόλυτη αλήθεια που μόνο η ψυχή αυτού του ανθρώπου θα μπορούσε να κρύβει.
Αναμφίβολα το εξοντωτικό έργο έπρεπε να βρει εσωτερικούς υποστηρικτές και επικριτές, που οι τελευταίοι φίμωσαν με το επίκαιρο ξέπλυμα της συνείδησης ή με τον άμεσο αφανισμό τους. Ο Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ σημείωσε καλά αυτά και πολλά άλλα. Αλλά πάνω από όλα, το ημερολόγιό του έδειχνε μίσος για τους Εβραίους, τους μαρξιστές, τους Ρώσους κομμουνιστές και οποιονδήποτε άλλον που υποτίθεται ότι ακολουθούσε δόγματα αντίθετα με το Τρίτο Ράιχ.
Πέρα από το ίδιο το ημερολόγιο, με τη μακάβρια και βαθιά ιδεολογία αυτού του θηρίου του ναζισμού, αυτό το έργο αφηγείται τις περιπέτειες που έπρεπε να κάνουν οι συντάκτες του για να δημοσιοποιήσουν αυτολεξεί το έγγραφο. Το πρωτότυπο ημερολόγιο, που βρέθηκε τον Μάιο του 1945 στο κάστρο Banz και χρησιμοποιήθηκε στις δίκες της Νυρεμβέργης, πέρασε από χέρι σε χέρι μέχρι τη δεκαετία του 90, όταν ο Robert K. Wittman το βρήκε στη Νέα Υόρκη, υπό τη φροντίδα ενός Εβραίου δικηγόρου.
Αναμφίβολα ένα ενδιαφέρον έργο που προσφέρει νέες γνώσεις για την ικανότητα της ανθρώπινης ψυχής να γίνει δαιμονικό πνεύμα, ικανό να μισεί και να βάζει το μίσος της πάνω από όλα.
Μπορείτε να αγοράσετε το βιβλίο το ημερολόγιο του διαβόλου, από τους συγγραφείς David Kinney και Robert K. Wittman, εδώ: