Δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω Νικητής του δέντρου είναι κάτι άλλο. Δεν είναι πλέον θέμα προσέγγισης του μαύρου είδους με αυτή την μαεστρία που μοιράστηκε με άλλους σπουδαίους Ισπανούς συγγραφείς, όπως π.χ. Dolores Redondo, Javier Castillo ή ακόμα και ένα κλασικό like Vazquez Montalban.
Αυτό που έδειξε αυτός ο συγγραφέας είναι η προθυμία να αφήσει το στίγμα του ως συγγραφέα που συνοψίζει τα πάντα, το σασπένς, την ένταση που ξεχειλίζει σε πολλά μέτωπα, από το υπαρξιακό έως το αυστηρά επιχειρηματολογικό της υπόθεσης.
Γιατί στις ιστορίες τους υπάρχει πάντα μια υπόθεση, ένα δυσοίωνο ξεδίπλωμα περιστάσεων. Μόνο που ο Víctor del Árbol φτάνει σε όλα, τα τραγικά, τους οιωνούς πριν από την καταστροφή, τις συνέπειες από τον έναν ακραίο πόλο στον άλλο, από την ενοχή, τη μελαγχολία ή την απόγνωση μέχρι την ιατροδικαστική ανάλυση των στοιχείων. Η υπόθεση, η πλοκή, τι συμβαίνει ..., είναι ένα σύνολο στο οποίο ο συγγραφέας αναδημιουργεί τον εαυτό του με αυτή την εξαιρετική ικανότητα να αφηγείται, μονοπωλώντας τα πάντα με τον πιο ακριβή, λεπτό και συγκινητικό τρόπο.
Οι τίτλοι αυτού του συγγραφέα προβλέπουν πάντα το μεγάλο βάρος των πλοκών του. Η «παραμονή σχεδόν όλων» είχε γάντζο, δύναμη και ακόμη και νοσταλγικό λυρισμό. Το "Πριν από τα τρομερά χρόνια" το θυμίζει λίγο Τζόελ ντίκερ ειδικός στο να απαιτεί προσοχή από τον τίτλο για να εμβαθύνει στο πιο λεπτομερές και θαυμάσιο άθροισμα θελήσεων και περιστάσεων που κάνουν τις ζωές των χαρακτήρων που απρόβλεπτα σχεδιάζουν γύρω από την ανίκητη αδράνεια του κακού.
Από τότε που διασχίσαμε τη ζωή του Isaías, από εκείνο το κατώφλι που υποθέτει κάθε πρώτη σελίδα, δώσαμε προσοχή στις λεπτομέρειες που μας διηγούνται, ξεχνώντας για μια στιγμή τις κλειστές πόρτες και το σκοτάδι του διαδρόμου, αλλά με αυτήν την ανησυχία φτάνουν στις γωνιές που προστατεύουν οι σκιές. Γιατί πέρα από τη σημερινή ευτυχία του Isaías και του κοριτσιού του στη Βαρκελώνη, ένα παρελθόν και η αναμφισβήτητη ανασυγκρότηση του Isaias φαίνεται να δίνει στον εαυτό του αυτή τη νέα ευκαιρία με έναν «φυσιολογικό» τρόπο ζωής.
Λίγα μπορούμε να φανταστούμε τότε τους σταθερούς κόμβους που δένουν την ύπαρξη του Isaías με την Ουγκάντα, τη χώρα στην οποία έζησε τις πρώτες του μέρες, αυτή τη μακρινή ζωή που φαινόταν να του άφησε την επώδυνη μετάλλαξη του δέρματός του.
Αλλά όταν έχετε ζήσει μια έντονη περίοδο, υπάρχουν πάντα άνθρωποι που μπορούν να ακολουθήσουν τα ίχνη σας, για οποιονδήποτε λόγο. Η άφιξη του Εμμανουήλ στη Βαρκελώνη προϋποθέτει αυτό το νέο ρυμουλκό. Η επιστροφή στην Ουγκάντα βάζει σε πειρασμό τον Ισαία με εκείνες τις νοσηρές παραξενιές του πόνου, του κακού και της ενοχής.
Και τότε είναι που το περιεχόμενο, μαγνητικό σασπένς εξαπλώνεται πάνω στο οικόπεδο με ασυμπίεστη δύναμη. Τι συνέβη στην Ουγκάντα ανάμεσα στην ευτυχία της παιδικής ηλικίας και αυτό που ακολούθησε. Η αδύνατη συμφιλίωση με τη νέα του ζωή, η αίσθηση ότι ο Ησαΐας δεν είναι πια το ίδιο πρόσωπο. Η λογική εκτίμηση ότι όλα μπορούν να ανατιναχτούν ξανά.
Τώρα μπορείτε να αγοράσετε το μυθιστόρημα "Πριν από τα τρομερά χρόνια", το νέο βιβλίο του Víctor del Arbol, εδώ: