Το Pulitzer for Literature έχει μια υγιή συνήθεια να αναγνωρίζει έργα κατ' αρχήν χωρίς προηγούμενες εμπορικές απαιτήσεις. Και σίγουρα έτσι καταλήγουν να ανακαλύπτουν σπουδαία έργα πάνω από μεγάλα ονόματα. Στην ιστορία των βραβείων για αυτό το μεγάλο βραβείο, βρίσκουμε έργα συγγραφέων που μόλις και μετά βίας έγραψαν πριν και μετά από αυτό το μυθιστόρημα ή το δοκίμιο, ό,τι και αν βραβεύεται ανά πάσα στιγμή. Καμία σχέση με άλλα βραβεία που χρησιμεύουν ως ώθηση στον εμπορικό σκοπό (και δεν θα πω ονόματα...)
Το θέμα είναι ότι το 2018 ο εκλεκτός ήταν ο α Άντριου Σον Γκριρ Στις λογοτεχνικές αποσκευές του οποίου βρίσκεται αυτή η αφοσίωση στη λογοτεχνία ως υπαρξιακό εργαλείο γεμάτη με ένα αποτύπωμα φορτωμένο με στίχους, με μια αισθητικά μουσική πρόζα. Αναμφίβολα μια επιτομή, μια ισορροπία προς μια γλώσσα που δεν αποκηρύσσει τη σχεδόν φιλοσοφική πολυπλοκότητα της πλοκής, αλλά συντίθεται με την ελαφρότητα και τη δύναμη μιας αξιέπαινης λεξιλογικής σύνθεσης που προσπαθεί να φτάσει σε οποιονδήποτε αναγνώστη.
Στο Less εμβαθύνουμε σε αυτό το νοητικό και ζωτικό κατασκεύασμα του δημιουργικού που δεν έχει φτάσει στη δόξα που επιθυμεί για τις ιδέες και τα μανιφέστα του. Ο Άρθουρ Λες είναι εκείνος ο συγγραφέας με το άρωμα του ηττημένου, μόνο χωρίς την επιτυχία κάτω από την οποία προσπαθεί να καλύψει το κενό και τη μελαγχολία των μεγάλων αφηγητών.
Και τα πράγματα μπορεί να γίνουν ακόμα χειρότερα...
Πέραν της μέσης ηλικίας κατά την οποία ένας συγγραφέας πιστεύει ότι θα έπρεπε να είχε φτάσει στο αποκορύφωμα της αναγνώρισής του, ο Άρθουρ αντιμετωπίζει ένα παρελθόν με τη μορφή προσκλητηρίου γάμου. Όταν μια πρώην γράφει για να σας ζητήσει να τη συνοδεύσετε σε αυτό το αποφασιστικό ζωτικής σημασίας βήμα, μπορεί να υπάρχει ένα συστατικό λαχτάρας ή μίσους, ελπίδας ότι κάποιος θα σηκώσει το χέρι του όταν ο λειτουργός ρωτήσει αν κάποιος έχει κάτι να αποκαλύψει ή, απλώς, τελικό κατσάδα.
Το ημερολόγιο του Άρθουρ Λες είναι γεμάτο από γεγονότα στα οποία πιστεύει ότι πρέπει να πάει για να προσπαθήσει να βρει τον εαυτό του την κατάλληλη στιγμή. Και ο γάμος της πρώην κοπέλας του μπορεί να έχει μια θέση στην ευρέως διαδεδομένη φάρσα ενός άντρα που άλλοτε κοιτάζει τη δόξα του Δάντη και άλλοτε γίνεται Ο Ignatius reilly.
Αλλά ο επιβλητικός στίχος του Greer που αναφέρθηκε νωρίτερα είναι αυτό που απογειώνει το άγκιστρο. Τελικά, η ιδέα της αναζήτησης της ευτυχίας κυριαρχεί πάνω από όλα. Διαφορετικές πόλεις, θολές αναμνήσεις, έρωτες που έρχονται και φεύγουν, πάντα φριχτά φιλιά, σαν αποχαιρετισμός...
Καθώς προχωράμε στο ταξίδι του Less, η ιστορία αποκτά μια βαθύτερη πτυχή. Πρέπει να είναι αυτός του χαρακτήρα που βγήκε από το πλαίσιό του και αντιμέτωπος με νέες πραγματικότητες σχετικά με την ουσία αυτού που είναι. Αυτό που ξεκίνησε ως μια σχεδόν χιουμοριστική ιστορία για το πάθος της ανθρώπινης ματαιοδοξίας μας, καταλήγει σε πολύ υψηλότερες πτήσεις σχετικά με την ιδέα οποιασδήποτε ηλικίας που θεωρείται ως το σημείο καμπής προς την παρακμή. Γιατί πάντα υπάρχει χρόνος να απολαύσουμε τα κομμάτια της αιωνιότητας που αφήνουμε κάθε στιγμή, μόλις ελευθερωθούμε από το βάρος της συνείδησης για το τι πρέπει να γίνουμε...
Τώρα μπορείτε να αγοράσετε το μυθιστόρημα Λογοτεχνίας Less του Βραβείου Πούλιτζερ 2018 του Andrew Sean Greer εδώ: