Δύο σπουδαίοι ηθοποιοί ξεχωρίζουν στην άλλη πλευρά της κάμερας. Και δεν είναι τίποτα πιο έξυπνο από το να διασφαλίσει κανείς το μέλλον, όταν είναι ακόμα ηθοποιός που απαιτείται για μεγάλες παραγωγές, από το να μάθει το επάγγελμα της σκηνοθεσίας όταν οι ρυτίδες δεν ταιριάζουν σχεδόν σε κανέναν ρόλο (Εκτός από την περίπτωση του Μόργκαν Φρίμαν που ταιριάζει πάντα με κάποιους). Γιατί εδώ θα εστιάσουμε Οι καλύτερες ταινίες του Μελ Γκίμπσον ως σκηνοθέτη. Προφανώς δεν θέλετε να μιλήσω για το Lethal Weapon I, II, III ή IV...
Το θέμα είναι ότι σε όσα είπε για σπουδαίους ηθοποιούς πρώτα και σκηνοθέτες αργότερα, από τη μια υπάρχει Κλιντ Ίστγουντ και από την άλλη Μελ Γκίμπσον. Τόση βόλτα, τόση βόλτα. Και στις δύο περιπτώσεις οι εμφανίσεις τους ως ηθοποιοί είχαν μειωθεί σημαντικά και όπως ο Robert DeNiro δεχόταν ρόλους με λιγότερη χάρη, αυτοί οι δύο κρύβονται πίσω από την κάμερα και βγαίνουν για να ερμηνεύσουν μόνο όταν ένας ρόλος μπορεί να τους δώσει καταφύγιο.
Φυσικά, για να ηγηθείς πρέπει να αξίζεις τον κόπο. Και με το να αξίζεις εννοώ, από το καλό ένστικτο για το σενάριο, όπως η ικανότητα να βρίσκεις τα καλύτερα πλάνα ή να παίρνεις το καλύτερο από τους χαρακτήρες. Ως αποτέλεσμα των σπουδαίων ταινιών του ενός και του άλλου, με την πίστη ότι έμαθαν καλά να σκηνοθετούν ...
Οι 3 καλύτερες ταινίες του Mel Gibson
Apocalypto
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΕΣ:Ένα έπος στο χείλος της ανακάλυψης μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής. Μια ιστορία επιβίωσης με γρήγορους ρυθμούς στον κόσμο των Μάγια που αποπνέει δράση αλλά μεταδίδει και μια συντριπτική ενσυναίσθηση. Θα είναι θέμα των συνομιλιών τους εντελώς στη γλώσσα των Μάγια ή το τέλειο σκηνικό σε αυτόν τον κόσμο της ζούγκλας, υπό τους κανόνες των προγόνων όπου οι θυσίες και οι κάστες είχαν χώρο.
Η ταινία είναι γεμάτη μυθικές στιγμές, γυρισμένη με μεγάλη δεξιοτεχνία. Για παράδειγμα: η στιγμή της θυσίας στην κορυφή της πυραμίδας όπου κυλούν τα κεφάλια και η συνοπτική κρίση της οποίας οδηγείται ο Jaguar Claw αλλά που τελικά αποφεύγει χάρη σε μια έκλειψη που πείθει τους πάντες ότι οι θεοί δεν είναι ικανοποιημένοι με την αιματηρή επίδειξη.
Τα καλύτερα όμως έρχονται στις τελευταίες σκηνές. Μετά την ένταση που προκλήθηκε από τη δίωξη και τον επικείμενο κίνδυνο θανάτου του πρωταγωνιστή και της οικογένειάς του, φτάσαμε σε ένα τρομερό τέλος, καταρχικό και μοχθηρό, ένα αληθινό θαύμα που αξίζει να απολαύσετε. Θα ήμουν πολύ άνετα να το πω εδώ. Αλλά στερούμαι τον εαυτό μου για την περίπτωση που είσαι από τους τυχερούς που δεν έχουν δει ακόμα την ταινία...
Braveheart
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΕΣ:Πήγα να δω αυτήν την ταινία με έναν φίλο στον κινηματογράφο. Όταν έφυγε, μου είπε ότι θα ήθελε πολύ να πάρει ένα σπαθί και να εισβάλει σε ένα οχυρό ή στο δημαρχείο, σε αντίθετη περίπτωση, οτιδήποτε ακουγόταν σαν δύναμη. Και είναι ότι είναι μια επική ταινία που σπάνια επιτυγχάνεται. Παρόμοια περίπτωση με το Gladiator ή, αναζητώντας μια λογοτεχνική παρομοίωση, με το "The Count of Monte Cristo". Τουλάχιστον στην ιδέα της πιο δίκαιης εκδίκησης ως ζωτικής σημασίας αιτίας.
Μια ταινία μεγάλου μήκους που είχε τα πάντα, ρομαντισμό για τη χαμένη αγάπη και την αναλαμπή νέων αδύνατων αγάπες λόγω του πνευματικού χρέους με την ίδια αγάπη. Αλλά και αξέχαστες στρατιωτικές σκηνές με τους Σκωτσέζους να αντιμετωπίζουν τους πάντες σαν αυτούς τους 300 Σπαρτιάτες που έδωσαν στους Πέρσες κερί. Με τον William Wallace να τους έχει καπετάνιο, τίποτα δεν θα μπορούσε να πάει στραβά. Η εφευρετικότητά του ήταν ικανή να επινοήσει στρατηγικές που δεν είχαν ξαναφανεί και να εξάπτουν απρόβλεπτους στρατιώτες και σαστισμένους θεατές.
Μετά είναι και η πολιτική, φυσικά. Και όταν οι Σκωτσέζοι άρχοντες αρχίζουν να διαπραγματεύονται με τους Άγγλους για να εξασφαλίσουν τις κυριαρχίες τους πάνω στην αρχόμενη απελευθερωτική επανάσταση. Προδοσίες που παραπέμπουν στο τέλος του μεγάλου έργου του Γουάλας, φίλοι που δεν τον εγκαταλείπουν ποτέ, πινελιές χιούμορ και σφυρηλάτηση του μύθου που είχε ήδη φορτωθεί από τα χρονικά της εποχής του.
Πάθη του Χριστού
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΕΣ:Τα γυρίσματα μιας ταινίας για τον Ιησού Χριστό στις τελευταίες του μέρες δεν έχουν πολλά να τολμήσουν σε νεωτερισμούς πλοκής. Και ούτε τα γεγονότα δείχνουν την εκπληκτική στροφή ή την ανακάλυψη πολλών άλλων νημάτων πλοκής. Αλλά, όπως ακριβώς έκανε JJ Benitez στη σειρά του "Δούρειος Ίππος", μπορείτε πάντα να εμβαθύνετε στον χαρακτήρα και τα γεγονότα μέχρι τον πυρήνα.
Ο Γκίμπσον ήθελε να κάνει την υπεράνθρωπη ταλαιπωρία σωματική αίσθηση. Αν ο άνθρωπος μπόρεσε να εκτελέσει τον Θεό με το χτύπημα μιας φούστιγας, με επικαλυμμένα αγκάθια, με δόρατα στα πλευρά και καρφιά στα χέρια του, γιατί να μην τον παραστήσουμε με τον πιο αξιόπιστο τρόπο; Το να μπούμε στη θέση του Ιησού Χριστού δεν είναι τίποτα.
Μάλιστα, η κασέτα έδειχνε βλασφημία για όχι λίγους εκκλησιαστικούς κύκλους ή για εβραϊκές κοινότητες, γιατί τις τελευταίες 12 ώρες της ζωής του Χριστού που αφηγείται ο Γκίμπσον, το αίμα μας πιτσιλίζει με πλήρη επίδραση. Η ευαισθητοποίηση ανάλογα με το ποιοι τομείς με την απλή αντανάκλαση του τι συνέβη σημαίνει ότι ήταν πλήρως επιτυχής.
Μια τρελή ταινία… ίσως. Σίγουρα όμως πολύ λιγότερα από όσα έκαναν οι ίδιοι οι άνθρωποι στον Θεό ζούσαν σε πρώτο πρόσωπο ή από τα μάτια μιας μητέρας και κάποιων φίλων που, ίσως λόγω της υπερβολικής τιμωρίας, πείστηκαν για την ανάγκη να μεταδώσουν το μήνυμά τους.