La Φιλμογραφία του Álex de la Iglesia Συνόδευσε τη γενιά μου σε εκείνη τη νεολαία όταν ψάχνει για παράβαση, εναλλακτική δημιουργία ακόμα και μαύρο χιούμορ. Η άφιξη κάθε νέας ταινίας από αυτόν τον σκηνοθέτη γινόταν δεκτό με αυτό το γούστο για έκπληξη, διχόνοια, ακόμη και αυστηρότητα.
Όλα μέσα σε ένα indie ρολό που, σε περίπτωση που κάνει πολύ θόρυβο και γίνει με επαρκή πλοκή και καλλιτεχνική ποιότητα, καταλήγει να επιτίθεται στην πιο δημοφιλή πλευρά. Για να προσφέρουμε έτσι μια φρεσκάδα πάντα απαραίτητη ανάμεσα στις πιο παραδοσιακές δημιουργίες. Θυμάμαι υπέροχες κασέτες από εκείνες τις μέρες όπως το "Mutant Action" ή το "Perdita Durango" ή το "800 bullets"... Ενώ Αλμοδόβαρ Άναψε τα φώτα για να εκραγεί ανάμεσα σε φώτα και ψυχεδέλεια, ο Άλεξ ντε λα Ιγκλέσια τα έσβησε ξανά.
Έτσι έφτασαν αργότερα νέες ταινίες με μεγαλύτερο προϋπολογισμό που συνέχισαν να διατηρούν αυτή την αγάπη για τη βεβήλωση των κανόνων μιας φαντασίας ανοιχτού τάφου. Μαύρο χιούμορ, σασπένς, πινελιές φαντασίας και ένα σκηνικό που μοιάζει να παρωδεί το gothic, κάνοντάς το πιο κοντά, όπως στις παντόφλες. Μια ζοφερή παρουσίαση, αλλά με πιο πεζά οράματα που προκαλούν γέλιο ή ανησυχία, ανάλογα με τη στιγμή.
Αλλά ο Alex de la Iglesia διερευνά επίσης, μέσω του χιούμορ, τα επιχειρήματα με ένα οξύ, κριτικό άγγιγμα. Αναφέρομαι σε έργα όπως το «Crimen Ferpecto» ή «Η σπίθα της ζωής». Το θέμα είναι να επανεφεύρουμε τα είδη για να μην αφήσουμε κανέναν αδιάφορο. Κάθε νέα ταινία είναι εκείνη η περιπέτεια στην οποία το αποτύπωμά της μπορεί πάντα να αναγνωριστεί, αλλά χωρίς να μπορείς να προβλέψεις τίποτα για την εξέλιξη και το τέλος των πλοκών της.
Οι 3 καλύτερες προτεινόμενες ταινίες του Alex de la Iglesia
Η Ημέρα του Τέρας
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΕΣ:Περισσότερο από τους κριτικούς και ίσως και τον ίδιο τον Alex de la Iglesia, η εξαιρετική του ταινία είναι αυτή η παραγωγή στη μουσική του Def Con Dos. Ένα ιστορικό σκηνικό μεταξύ του παραδοσιακού και του τρόμου. μια παρωδία τρομακτικών ταινιών στολισμένη με γρήγορο ρυθμό ανάπτυξης. Ένα λατρευτικό έργο της αντικουλτούρας μιας εποχής και κατ' επέκταση κάθε εποχής.
Ασταμάτητα γέλια με εκείνους τους χαρακτήρες του Santiago Segura και του αείμνηστου Álex Angulo, συνοδευόμενος από έναν από τους πιο συναρπαστικούς μικρόκοσμους χαρακτήρων φερμένους από τις βαθύτερες κολάσεις και τις πιο βρώμικες γειτονιές. Χαρακτήρες που έχουν ήδη βασανιστεί αρκετά από την πραγματικότητα, αλλά πλέον έχουν σημαδευτεί και από προφητείες που τους μεταμορφώνουν σε φύλακες της κόλασης.
Η Μαδρίτη σχηματίστηκε ως η σύνθεση των Σοδόμων και των Γομόρρων. Μια πόλη που θα την καταστρέψει ένας φτωχός ιερέας με φωτιά και θειάφι αν χρειαστεί. Γιατί στο σάπιο κρεβάτι του θα γεννηθεί το πλάσμα που περίμενε ο ίδιος ο Σατανάς να βυθίσει ολόκληρο τον κόσμο στο σκοτάδι.
Καλό λυσεργικό οξύ για να εμβαθύνεις στην περιπέτεια και στο πιο σιροπιαστό χριστουγεννιάτικο περιβάλλον για να το κάνεις να εκραγεί σε χίλια κομμάτια από τις πιο αδίστακτες και πληγωτικές αντιθέσεις.
ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΕΣ:Το οριζόντιο ιδιοκτησιακό δίκαιο θα πει ότι θέλει. Αλλά αυτό που συμβαίνει στις κοινότητες είναι γεμάτο με πιθανές ακούσιες ανθρωποκτονίες ή καλά προμελετημένες δολοφονίες. Γιατί κάποιος πρέπει να θέλει να προτείνει μια βελτίωση ώστε όποιος δεν τη θέλει να σκεφτεί αν θα το σπρώξει από τις σκάλες όταν συμπίπτουν κατεβάζοντας τα σκουπίδια.
Μια φανταστική υπερβολή στις κοινότητες της γειτονιάς. Ο Álex de la Iglesia έβαλε στόχο σε αυτό το σενάριο υποχρεωτικής αστικής συνύπαρξης να καταλήξει να γκρεμίζει τα πάντα με το πιο πειστικό συμπλήρωμα: τα χρήματα. Επειδή σχεδόν όλοι οι γείτονες συμφωνούν να κρατήσουν τα ζυμαρικά σε μια ανύποπτη ανακάλυψη στο διαμέρισμα προς πώληση ενός πρόσφατα νεκρού παππού.
Η εν λόγω πωλήτρια (υπέροχη Κάρμεν Μάουρα) τους υποσχέθηκαν πολύ ευχαριστημένοι με τα 300 εκατομμύρια πεσετίλες που βρίσκονται στο βρόμικο διαμέρισμα που θα έπρεπε να πουλήσει για να εκπληρώσει τους στόχους του στην ακίνητη περιουσία. Μόνο που τα χρήματα έχουν και το άρωμά τους για τα κυνηγετικά σκυλιά που ζουν μέσα σε αυτά τα τείχη της κοινότητας. Και ποιος άλλος που έχει λιγότερο καλό σαγόνι για να εκτοξευτεί στο σφαγιτάκι αναζητώντας το ζεστό αίμα του θηράματός του…
Το μπαρ
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΕΣ:Κλειστοφοβικός όπως εκείνος ο Cabina de Antonio Mercero. Μόνο που εδώ το θέμα δεν είναι μονόλογος αλλά χορωδιακό τραγούδι απαίσιων προσωπικοτήτων. Κάτι σαν εκείνες τις ταινίες με χαρακτήρες κλεισμένους σε ένα σπίτι με έναν νεκρό στο τραπέζι.
Αλλά φυσικά, καθώς είναι ο Álex de la Iglesia που διευθύνει την εκπομπή, το θέμα είναι δεόντως σπάνιο για να αναδείξει το χειρότερο και το χειρότερο (ναι, το χειρότερο και το χειρότερο) από κάθε έναν από τους διαφορετικούς χαρακτήρες του. Κανείς δεν μπορεί να φύγει από εκείνο το μπαρ που τους έφερε εκεί, όπως μόνο οι πιο ανυποψίαστες κεντρομόλος δυνάμεις. Σιγά σιγά το μπλέξιμο βυθίζεται ανάμεσα στους χαρακτήρες, μαυρίζοντας τα πάντα. Γιατί όλοι τους έχουν αυτή την εκκρεμή ενοχή, τον λόγο που τους οδήγησε ως αμαρτωλούς μπροστά στο τελευταίο τους μαρτύριο...
1 σχόλιο στο “Οι 3 καλύτερες ταινίες του Álex de la Iglesia”