Υπήρξε μια στιγμή που δυσκολευόμουν να ξεχωρίσω τον Ρόμπερτ ντε Νίρο Αλ Πατσίνο. Στις μέρες μας είναι πιο εύκολο γιατί είναι ξεκάθαρο ότι ο Ντε Νίρο είναι αυτός που είναι αφοσιωμένος στο να πρωταγωνιστεί σε χειρότερους ρόλους. Κάποια μέρα θα μιλήσουμε για τον καημένο τον Ρόμπερτ και την απρόβλεπτη παρακμή του, όταν πριν από λίγο καιρό ήταν υπεύθυνος για να δώσει ένα πρόσωπο στους πιο σοφιστικέ και μαγνητικούς χαρακτήρες στη μεγάλη οθόνη. Ακόμη και να ανταγωνίζεται απευθείας τον Αλ Πατσίνο στο The Godfather II…
Το θέμα είναι ότι ο Αλ Πατσίνο είναι ακόμα και σήμερα ένας από τους σπουδαίους από εκείνο το επάγγελμα που τον οδήγησε να παραδοθεί στο πάθος του για την υποκριτική πάση θυσία. Λόγω των αρχικών δυστυχιών, που σίγουρα κατέληξαν να τον μαυρίσουν και να του δώσουν έναν πολύ τυπικό χαρακτηρισμό, ο Αλ Πατσίνο δεν εγκατέλειψε ποτέ τη θέλησή του για δημόσια και κριτική αναγνώριση.
Ο Αλ Πατσίνο έχει ένα υποβλητικό σύνολο ρόλων που ταιριάζουν απόλυτα σε μια σειρά ρόλων μεταξύ του σκοτεινού και του ενοχλητικού. Από αντιήρωα μέχρι γκάνγκστερ ή εγκληματία, μέχρι τον ίδιο τον διάβολο ή οποιονδήποτε χαρακτήρα ικανό να κρύβει βαθιά μυστικά που μπορούν να αντιληφθούν στη λάμψη των ματιών του. Κάτι σαν το κουτί της Πανδώρας λίγο πριν ανοίξει και εμφανίσει τα κακά του κόσμου και του κάτω κόσμου.
Αλλά το καλύτερο είναι ότι μερικές φορές αυτή η όψη του ξέρει επίσης πώς να την προσαρμόσει στην παρωδία και ακόμη και στο χιούμορ. Εξαιτίας αυτού οι αντίθετοι πόλοι έλκονται μεταξύ τους αρκεί να ξέρει κανείς πώς να χειριστεί τον εαυτό του, όπως ο καλός ηθοποιός που είναι ο Αλ Πατσίνο, σε ανόμοιους χαρακτηρισμούς.
Κορυφαίες 3 προτεινόμενες ταινίες με τον Αλ Πατσίνο
El Padrino
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΕΣ:Θα μπορούσαμε σίγουρα να το κάνουμε 3 δόσεις του Νονού το βάθρο των καλύτερων του Αλ Πατσίνο. Αλλά πέρα από αυτή την υπέροχη ερμηνεία που συνεχίστηκε με την πάροδο του χρόνου, μου αρέσει να διασώζω άλλες ταινίες όπου συναντάμε έναν Αλ Πατσίνο εκτός περιστεριών, τόσο ένδοξο όσο και περιοριστικό. Επιπλέον, το τρίτο μέρος έπεσε λίγο για τον Κόπολα και άφησε τον παλιό καλό Αλ Πατσίνο αρκετά μακριά από το αναμενόμενο λόγω των «σεναρίων απαιτήσεων».
Εν πάση περιπτώσει, δεν μπορούμε να πούμε περισσότερα για την απόδοση του Αλ Πατσίνο σε οποιαδήποτε από τις παραδόσεις... ίσως απλώς αναψυχή, την εξαντλητική αναγνώριση της φιγούρας του ως το έμβλημα που υπέθετε και υποθέτει για την προσέγγιση σε έναν κόσμο της μαφίας που Mario Puzo βάλε στο χαρτί με μια συγκλονιστική πιστότητα. Τότε τύποι όπως ο Μάρλον Μπράντο και ο Αλ Πατσίνο ολοκλήρωσαν τη μεγάλη οθόνη με στρατοσφαιρικούς χαρακτηρισμούς.
Αναμονή για μια τέταρτη δόση που είναι πάντα στον αέρα, για την οποία μάλιστα DiCaprio, όλοι συνδέουμε την τριλογία με τον Αλ Πατσίνο. Εν μέρει επειδή ο Ντον Βίτο, ο καλός Μάρλον Μπράντο, ίσως δεν ήταν για ριμέικ και αποσύρθηκε με την πρώτη ευκαιρία. Το θέμα είναι ότι ο γιος του (Αλ Πατσίνο) κληρονόμησε την κληρονομιά του Ντον Βίτο στη μυθοπλασία, την οποία διαχειρίστηκαν ήδη ερμηνευτικά ταυτόχρονα στο πρώτο μέρος.
Γίγαντας από την αρχή ως ο γιος που ονομάζεται Michael Corleone που κουβαλά στα γονίδιά του και στη μάθησή του όλη τη σκληρότητα των επιχειρήσεων. Καθώς και το ανησυχητικό αποτύπωμα του οικείου ως αντίθεση με έναν κόσμο του κάτω κόσμου όπου κάθε προσβολή θα μπορούσε να λυθεί με σφαίρες.
Ο δικηγόρος του διαβόλου
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΕΣ:Με εξέπληξε ο Αλ Πατσίνο σε αυτή την ταινία όπου δεν ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής κι όμως κυβερνούσε κάθε σκηνή. Λίγες ταινίες τρόμου, ή τουλάχιστον σασπένς, όπου η φιγούρα ενός χαρακτήρα κατοικεί σε όλες τις σκηνές ως ικανές να μεταμορφωθούν κάθε δευτερόλεπτο.
Δεν πειράζει που ο Αλ Πατσίνο ήταν ο ίδιος ο διάβολος και ο Κιάνου Ριβς ανέλαβε τον ρόλο του ως φιλόδοξος αλλά τρομακτικός άντρας δίπλα σε μια Σαρλίζ Θερόν που υποφέρει από τους πιο τρελούς διαβολικούς πειρασμούς στη σάρκα της. Αλλά είναι πάντα εκεί, σαν να τους ακούει μετά το δείπνο ή να τους παρακολουθεί στους πρόποδες του κρεβατιού του.
Μια ταινία για να ανακαλύψετε πώς ένας ηθοποιός μπορεί να μεταφέρει πολλά περισσότερα από τις χειρονομίες και τα λόγια του. Ο Αλ Πατσίνο έχει ένα βλέμμα, ένα ευγενικό χαμόγελο, με ένα ύπουλο άγγιγμα που ανά πάσα στιγμή προβλέπει μια πτώση για τον άνθρωπο που τελικά ενδίδει στις φιλοδοξίες.
Η πλοκή γίνεται περίπλοκη από προσωπικές πτυχές των κοσμικών πρωταγωνιστών. Εν τω μεταξύ, ο Αλ Πατσίνο κλείνει ένα σχέδιο που μόνο η ελεύθερη βούληση που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος ως επιλογή απαλλαγμένος από όλα τα βάρη ενάντια στο κακό μπορεί να αναιρέσει κανείς. Το δίλημμα παραμένει εκεί, με τον διάβολο πάντα χάνεις και οι πειρασμοί είναι πολύ εντυπωσιακοί για να κάψουν ματαιοδοξίες και ακόμη και την ψυχή.
Το δίλημμα
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΕΣ:Σε ένα άλλο θεαματικό tandem με τον Russell Crowe, ο Al Pacino γίνεται δημοσιογράφος ονόματι Lowell Bergman, υπεύθυνος για να δώσει φωνή στον Jeffrey Wigand (Crowe), έναν χημικό που απολύθηκε από μια μεγάλη εταιρεία καπνού επειδή αμφισβήτησε ορισμένες πρακτικές με τις οποίες εξασφάλιζε τη χημική πιστότητα του καπνίσματος. οι πελάτες.
Ακούγεται σαν ένα πολύ πραγματικό ζήτημα και είναι. Μια ταινία που αποκαλύπτει τις φρικαλεότητες μιας βιομηχανίας που έχει ερειπωθεί, αλλά ικανή να διατηρήσει τα μερίδια αγοράς που απαγορεύονταν όλο και περισσότερο την εποχή που προβλήθηκε η ταινία, το 1999. Σε ένα τόσο πραγματικό ζήτημα, η προσωπικότητα του Lowell Bergman είναι Κινείται μεταξύ του ενδιαφέροντος των μέσων ενημέρωσης με το οποίο θα αυξήσει το κοινό του και του αληθινού ενδιαφέροντος για ένα θέμα που σου σηκώνει τα μαλλιά.
Ο Δαβίδ εναντίον του Γολιάθ. Δύο χαρακτήρες ενάντια σε μια ολόκληρη βιομηχανία. Μόνο που αυτή τη φορά η μυθοπλασία εξυψώνει αυτό που συνέβη στην πραγματικότητα από αυτή την πιο στενή, απόλυτα μιμητική αίσθηση αυτών των δύο πρωταγωνιστών. Στον ρόλο του ανάμεσα στο απλό ενδιαφέρον για το μερίδιο και την πιο βέβαιη συνεχή ανάμειξη στο θέμα, βρίσκουμε έναν Αλ Πατσίνο που μας κερδίζει με αυτή την ένταση της μεταμόρφωσης του χαρακτήρα του.
1 σχόλιο στο “Οι 3 καλύτερες ταινίες με Αλ Πατσίνο”