Από το σενάριο της ταινίας μέχρι το μυθιστόρημα υπάρχουν λίγα βήματα. Άλλο ένα καλό παράδειγμα, στους θεματικούς αντίποδες (όσον αφορά το μυθιστόρημα) του Μανουέλ ΡίοςΕίναι Ντέιβιντ Τρούμπα. Διότι πέρα από τη γενεαλογική τους σύμπτωση, καθένας από αυτούς τους δύο συγγραφείς έχει χύσει πολύ διαφορετικές ανησυχίες στην αφήγηση.
Κι όμως και στις δύο περιπτώσεις ανιχνεύεται εκείνος ο δυναμισμός, εκείνη η ζωή που πιτσιλίζει με τη μορφή πολύ ζωντανών εικόνων.
Και φυσικά, η απόκτηση αυτής της ζωηρότητας σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα όπως το «The footprint of evil» είναι ένα κίνητρο για μια πλοκή που κινείται ανάμεσα στις σπηλαιώδεις σκιές της ανθρώπινης ψυχής.
Δεν υπάρχει καλύτερη μεταφορά για αυτό το σκοτάδι του βάθους από τις ίδιες τις ανασκαφές της Atapuerca. Απομεινάρια της πρωτόγονης ανθρωπότητας θάφτηκαν ή θάφτηκαν ανάμεσα σε στρώματα εδάφους ή ξεπέρασαν το κατώφλι των αρχαίων σπηλαίων.
Εκεί ανακαλύπτεται το θύμα ενός εγκλήματος, που ξεκινάει η ανάγνωση της υπόθεσης, συνδέοντας αμέσως με κάτι παρόμοιο που συνέβη λίγα χιλιόμετρα βόρεια, στην Αστούριας. Όποιος φρόντισε να δολοφονήσει τη νεαρή γυναίκα, για να την τοποθετήσει τελικά ανάμεσα στις ανθρώπινες αναπαραστάσεις παπιέ-μασέ που κοσμούσαν τις ανασκαφές, φαίνεται να θέλει να υποδηλώσει κάτι για τον πρωτόγονο άνθρωπο και τη βία που ασκείται ως φυλετική ιεροτελεστία.
Όσοι προσπάθησαν να συνδέσουν τις τελείες την πρώτη φορά, μη παραγωγικά, καλούνται ξανά να δουν αν αυτή τη φορά είναι σε θέση να συνδέσουν προηγούμενα και τρέχοντα στοιχεία. Η επιθεωρήτρια της δικαστικής αστυνομίας που ειδικεύεται στα εγκλήματα, Σίλβια Γκούζμαν, θα πρέπει για άλλη μια φορά να βασιστεί σε έναν παλιό συνεργάτη που είναι ήδη εκτός εξουσίας: τον Daniel Velarde.
Η βούληση του δικαστή που αποφασίζει να τους συμμετάσχει παραπέμπει σε καλύτερη και ταχύτερη επίλυση της υπόθεσης. Αλλά μεταξύ των δύο συνέβησαν πράγματα που πήδηξαν από την προσωπική σφαίρα στην απόδοση της υπόθεσης και στην τελική επίλυση της ανθρωποκτονίας. Το να ξεπεράσουμε αυτές τις μέρες για να καταλήξουμε να ενώσουμε τις προσπάθειες θα είναι μια πρόκληση. Εκτός κι αν κάποιος άλλος έχει προσπαθήσει να τους φέρει ξανά κοντά ως την πιο λαμπρή πινελιά σε ένα κακό σχέδιο.
Τώρα μπορείτε να αγοράσετε το μυθιστόρημα La huella del mal, το νέο βιβλίο του Manuel Ríos San Martín, εδώ:
Αυτό το μυθιστόρημα του Manuel Ríos το είχα βάλει στο μάτι εδώ και πολύ καιρό, όχι επειδή το είχα διαβάσει στο παρελθόν, αλλά επειδή παρακολουθούσα με μεγάλη ικανοποίηση την κινηματογραφική του πορεία και είμαι περίεργος να δω πώς εξελίσσεται στη λογοτεχνία. Πάντα μου άρεσαν τα μυθιστορήματα που διαδραματίζονται με αυτήν την κινηματογραφική έννοια, πολύ στο στυλ του Carlos Ruiz Zafón, γιατί μπορείς να φανταστείς τις σκηνές πιο καθαρά στο μυαλό σου.
Πέρα από το σημείο, το είδος είναι πολύ ωραίο για μένα, αν και είναι κάτι που έχει δει πάρα πολύ (δολοφονίες και τελετουργίες), αλλά δεν με κουράζει. Σίγουρα θα το τσεκάρω, ευχαριστώ για τη σύσταση.
Βλέπω ότι γράφεις κι εσύ και έχεις κάποιες ιστορίες στο μπλογκ, τυχαία δεν έχεις τολμήσει με μυθιστόρημα; Είναι κάτι που έχω δει διάφορους συντάκτες ιστού να κάνουν, μέσω του Amazon περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Χαιρετίσματα.
Χαίρομαι που σε βοήθησε η σύσταση.
Όσο για τα δικά μου μυθιστορήματα και διηγήματα, έχω δημοσιεύσει σε διάφορους εκδότες και ναι, και στο amazon.
Χαιρετισμούς!
Ευχαριστώ Oscar. Θα μου πείτε