Ο ωκεανός της αυτοέκδοσης είναι ένα καλό μέρος για να βουτήξετε αναζητώντας κάποιο θησαυρό με τη μορφή μιας ενδιαφέρουσας πλοκής που μπορείτε να απολαύσετε με τον πιο απροσδόκητο τρόπο. Είναι ξεκάθαρο ότι το indie κυριαρχεί στον λογοτεχνικό κόσμο. Δεν υπάρχει καλύτερος κριτικός από τους αναγνώστες που επαναλαμβάνουν τα καλύτερα αυτοδημοσιευμένα έργα και που, σε ορισμένες περιπτώσεις, βοηθούν αυτά τα έργα να φτάσουν τελικά στον στόχο των μεγάλων εκδοτικών ετικετών.
Για μένα, έναν ερασιτέχνη αναγνώστη με μεγαλύτερη αγάπη για το είδος νουάρ, είναι πάντα μια μεγάλη ανακάλυψη όταν συναντώ ένα μυθιστόρημα όπως το "Emily" και κολλάω να το διαβάσω μόλις το ξεκινήσω, από τις πρώτες του σελίδες. .
Η περίληψη του έργου έχει ως εξής:
Η Έμιλυ και η μικρή της αδερφή Λούσι ζουν με τη μητέρα τους, μια γυναίκα ικανή να απαρνηθεί τις δικές της κόρες για τις οποίες δεν νιώθει την παραμικρή στοργή.
Βρίσκονται σε μια μικρή, ήσυχη πόλη, θα εμπλακούν σε μια διεστραμμένη και μακάβρια ιστορία στην οποία συμβαίνουν κακοποίηση, κακομεταχείριση και αηδιαστικά γεγονότα που θα αποκαλυφθούν από έναν πράκτορα του FBI, αλλά... τι ρόλο θα παίξουν η Έμιλι και η Λούσι σε όλα τα Αυτό?
Σίγουρα η περίληψη δεν μπαίνει σε λεπτομέρειες πέρα από την αρχική σκηνογραφία που αιωρείται πάνω από την τελική ερώτηση, εκείνη την ερώτηση που καλεί τον αναγνώστη με την πιο ανησυχητική φύση της.
Περισσότερο από αρκετό για να προκαλέσει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αν μπεις, ρίχνεσαι αμέσως ως αναγνώστης σε μια μανιώδη ανάγνωση που δεν μασάει τα λόγια και που προχωρά με τον φρενήρη ρυθμό κάποιων απόκοσμων γεγονότων.
Κάθε συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων πρέπει να ξέρει πώς να χειρίζεται τον άσο στο μανίκι του, αυτό το είδος πλέγματος που μας εμποδίζει να δούμε την πραγματικότητα της υπόθεσης και που καταλήγει να εκρήγνυται σαν μια αριστοτεχνική ανατροπή.
Σε αυτή την περίπτωση αντιμετωπίζουμε την πιο ωμή ανθρώπινη αμφιθυμία μεταξύ καλού και κακού, αντιφάσεων και φαινομένων. Δεν υπάρχει καλύτερη ανατροπή από το να καταλήξεις να γνωρίζεις την κρυφή πλευρά των πρωταγωνιστών τόσο ιδιαίτερων όσο η Έμιλυ και η Λούσι.
Διάβασα πρόσφατα ένα άρθρο στο οποίο επισημάνθηκε ότι η λογοτεχνία θα τείνει επίσης προς τη συντομία, τη σύνθεση και τη συντομία. Ένα σύντομο μυθιστόρημα όπως η «Έμιλυ» έχει όλα τα συστατικά για να ικανοποιήσει έναν σύγχρονο αναγνώστη, που λαχταρά για υπαινικτικές, έντονες, γρήγορες ιστορίες..., αλλά ταιριάζει απόλυτα σε μια γερή πλοκή.
Τώρα μπορείτε να αγοράσετε το μυθιστόρημα Emily, ένα βιβλίο της Marta Maceda Gil, εδώ: