Η Λάρα βρίσκει αυτή την εποχική δουλειά με την οποία μπορεί να πάρει κάποια χρήματα που βάφουν μπλε τους κόκκινους αριθμούς της. Μια απλή δουλειά ως ρεσεψιονίστ σε κάμπινγκ στη Μαδρίτη. Η φιγούρα του Asier, ενός εκπαιδευτή τένις με την ερωτική του εμφάνιση και την ευφροσύνη του τραβά σύντομα την προσοχή της Lara, η οποία, αν και είναι συνηθισμένη σε τέτοιου είδους αγόρια με αέρα μεγαλοπρέπειας και με επίγνωση της ελκυστικότητάς τους, δεν μπορεί να σταματήσει να τον αφιερώνει από αδράνεια. το χαμόγελό σου.
Μια απλή συνάντηση που θα εξαπολύσει ωστόσο μια καταιγίδα, όπως το απαλό αεράκι που προμηνύει την καταιγίδα και το ναυάγιο των συναισθημάτων στη θάλασσα του πόθου. Η Λάρα είναι τυχερή, βρήκε μια άνετη δουλειά και έναν καλοκαιρινό έρωτα που την κρατά σε αυτό το ιδανικό σύννεφο αισθήσεων που την αγκαλιάζουν η ευχαρίστηση και οι ενδορφίνες της.
Αλλά αυτό το είδος αγαπητικής παρένθεσης που χαρακτηρίζει το καλοκαίρι έχει πάντα τις στιγμές αμφιβολίας του. Καθώς οι μέρες περνούν και πλησιάζει το τέλος του καλοκαιριού, η Λάρα αρχίζει να σκέφτεται αν αυτή η αγάπη ήταν νησί ή αν κατάφερε πραγματικά να πατήσει στην ηπειρωτική χώρα μιας μεγάλης ηπείρου. Για ένα διάστημα, η αγάπη δημιουργεί έναν διαχρονικό χώρο, ακόμα περισσότερο το καλοκαίρι, ένα έδαφος όπου κάποιος προχωρά ενστικτωδώς, ασυνείδητα.
Το αστείο είναι ότι έχει κι αυτός αυτές τις αμφιβολίες. Πιο ασυναίσθητα ότι μπορεί να υπάρχει κάτι άλλο, ότι ίσως αυτή είναι μια ευκαιρία για κάτι απροσδόκητο και πιο διαρκές. Η παλιά, αντιφατική, μαγική και μελαγχολική έννοια του εφήμερου, της ελαφρότητας ως ρομαντικής αντανάκλασης ή ως αναμφισβήτητο σημάδι της απόλυτης σύνδεσης.
Ένα δίλημμα μεταξύ αισθήσεων και πραγματικότητας, μεταξύ της πιθανότητας μιας φευγαλέας αγάπης και μιας αιώνιας αγάπης, εκείνες οι παλιές αμφιβολίες που μας κυρίευσαν όλους ένα καλοκαίρι, ειδικά εκείνο το καλοκαίρι που μάθαμε να πετάμε.
Μπορείτε να αγοράσετε το βιβλίο Το καλοκαίρι μάθαμε να πετάμε, το νέο μυθιστόρημα της Σίλβια Σάντσο, εδώ: