Τα υλικά πράγματα μπορούν να φτάσουν, κάποια στιγμή, στην υπέρβαση της πιο ζωντανής μνήμης. Η μελαγχολία, η λαχτάρα ή η αγάπη μπορούν να εμποτίσουν με το άρωμά τους εκείνα τα ρούχα που απασχολούσαν τα σώματα που δεν είναι πια εκεί.
Και αυτό συμβαίνει με πολύ διαφορετικό τρόπο για τον κάθε άνθρωπο. Για την Ελεονώρα, πολλά από τα ρούχα της, μακριά από τη ναφθαλίνη, είναι αυτά που συνθέτουν ένα παρελθόν καλυμμένο από ενοχές και απογοήτευση. Πολλές από αυτές τις μπλούζες, τις φούστες ή τα φορέματα καταλαμβάνουν τις ντουλάπες ενός διαμερίσματος στη Φλωρεντία, όπου η Ελεονώρα πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής της.
Τώρα είναι η κόρη της, Κορίν, που ζει στην Ιταλία, αναζητώντας εν μέρει σωματική και συναισθηματική απόσταση από τη μητέρα της. Τα μυστικά τους, τα εκκρεμή χρέη τους και οι αμοιβαίες ενοχές τους κρύβουν τον δρόμο προς τη συμφιλίωση.
Αλλά μια μητέρα δεν παραδίδεται ποτέ στην απώλεια μιας κόρης. Για να δικαιολογηθεί, τα φλωρεντίνικα της ενδύματα γίνονται σταδιακά πομποί της αλήθειας της, των ζωτικών ορμών που την οδήγησαν από ήττα σε ήττα.
Για την Κορίν, η κατανόηση ότι η μητέρα της Ελεονώρα είναι όπως είναι και ότι ήταν όπως ήταν προϋποθέτει μια συναισθηματική και λογική άβυσσο. Η διαφορά των χαρακτήρων καθιστά αυτήν την ενσυναίσθηση αδύνατη, πάντα πιο δύσκολη μεταξύ εκείνων που ενώνονται με την οικειότητα.
Μπορεί να έρθει η κατανόηση. Κάποια στιγμή, ανάμεσα στα παλιά ρούχα από το παρελθόν της μητέρας της, ίσως η Κορίν να βρει ένα θετικό μήνυμα, μια πραγματική αγάπη όπως θα μπορούσε και μπορεί να αγαπήσει η μητέρα της.
Στο τέλος, αυτή η μοναδική σχέση, εντελώς γεμάτη άκρες, γίνεται πολύ δική μας. Η αγάπη είναι πολύπλοκη, η ιδέα της οικογένειας πάντα προϋποθέτει, σε κάποιο σημείο, μια απαραίτητη ρήξη όπου η αγάπη και η ατομική ελευθερία δύσκολα ισορροπούν.
Μπορείτε να αγοράσετε το βιβλίο Ο χάρτης των ρούχων που λάτρεψα, το σπουδαίο μυθιστόρημα της Ελβίρας Σεμινάρα, εδώ: