Είναι περίεργο πώς, ελλείψει του εφημερεύοντος συγγραφέα, αυτό που θα μπορούσε να ήταν μια διαταρακτική δημοσίευση, μια υπερβολή στη ζωή, καταλήγει να είναι σπάνιο για τους μυθομανείς μετά το θάνατό του. Αλλά και μια ολόκληρη προσέγγιση για λαϊκούς που ίσως δεν διάβασαν ποτέ τον συγγραφέα που όχι πολύ καιρό πριν αποχώρησε από τη σκηνή και που εδώ συνθέτει αυτό το περίφημο γιατί; της γραφής.
Το θέμα είναι ότι όπως στην περίπτωση (ανακτήθηκε από την εγγύτητα στο θάνατό τους) του Ρουίζ Ζαφόν με το μεταθανάτιο έργο του «Η πόλη του ατμού», τώρα βγαίνει αυτό το μοναδικό βιβλίο του Camilleri που διαβάζεται με εκείνο το σημείο ειδωλολατρίας και λαχτάρας από το οποίο όλα αποκτούν νέο νόημα.
Και έτσι όλα έχουν μια θέση σε έναν τόμο που συγκεντρώνει ιστορίες και εμπειρίες, το τελευταίο από όλα, σε εκείνο το μείγμα πραγματικότητας και μυθοπλασίας που καθορίζει τελικά τον συγγραφέα αφιερωμένο στην αιτία της διεύρυνσης του επαγγέλματος για χρόνια και χρόνια ...
Παρά το γεγονός ότι είχε τυφλωθεί σε ηλικία ενενήντα ένα, ο Andrea Camilleri δεν πτοήθηκε από το σκοτάδι, όπως δεν φοβήθηκε ποτέ την κενή σελίδα. Ο Σικελός συγγραφέας έγραψε υπαγορευτικά μέχρι το τέλος των ημερών του και με προφορικότητα βρήκε έναν νέο τρόπο αφήγησης ιστοριών. Από την αρχή της τύφλωσής του, εφαρμόστηκε στην άσκηση της μνήμης με την ίδια σιδερένια πειθαρχία με την οποία είχε δουλέψει όλη του τη ζωή. Με επίμονη διαύγεια, αφιερώθηκε στον συνδυασμό των αναμνήσεων μιας μακράς και παραγωγικής ζωής, επιδεικνύοντας μια μοναδική νοητική οξύτητα και το ιδιαίτερο όραμά του για τον κόσμο.
Αυτό το βιβλίο γεννήθηκε ως μια άσκηση για την εξάσκηση αυτού του νέου τρόπου γραφής, ένα είδος φυλλαδίου διακοπών: είκοσι τρεις ιστορίες σχεδιάστηκαν σε είκοσι τρεις ημέρες. Σε αυτά, ο συγγραφέας θυμάται βασικά επεισόδια στη ζωή του, απεικονίζει τους καλλιτέχνες που εκτιμούσε περισσότερο και αναθεωρεί την πρόσφατη ιστορία της Ιταλίας, την οποία έχει ζήσει σε πρώτο πρόσωπο. Ένα λογοτεχνικό παιχνίδι όπου ήχοι, συνομιλίες και εικόνες αλληλοσυμπλέκονται που δεν μπορείς ποτέ να βγάλεις από το μυαλό σου.
«Θα ήθελα αυτό το βιβλίο να είναι σαν την πιρουέτα ενός ακροβάτη που πετάει από το ένα τραπέζι στο άλλο, κάνοντας ίσως ένα τριπλό σάλο, πάντα με ένα χαμόγελο στα χείλη του, χωρίς να εκφράζει την κούραση, την καθημερινή δέσμευση ή το συνεχές αίσθημα κινδύνου που έχει κατέστησε δυνατή αυτή την πρόοδο. Εάν ο αεροπόρος έδειχνε την προσπάθεια που του χρειάστηκε για να εκτελέσει αυτό το καπάκι, ο θεατής σίγουρα δεν θα απολάμβανε την παράσταση ».
Τώρα μπορείτε να αγοράσετε "ασκήσεις μνήμης", της Andrea Camilleri, εδώ: