Συνήθως μου συμβαίνει διαβάζοντας ένα βιβλίο να συνδέω έννοιες με μια πολύ διαφορετική. Σε αυτή την περίπτωση το κλικ πήδηξε και λίγο μετά την ανάγνωση Θυμήθηκα την Αφόρητη Ελαφρότητα του Είναιτου Μίλαν Κούντερα. Θα είναι θέμα αυτού του αρώματος στις μαγικές στιγμές της ζωής, τόσο σπάνιες όσο το deja vù. Και τα δύο έργα μοιράζονται αυτή την πρόθεση να συσχετίσουν το άυλο. Στην περίπτωση του Μίλαν Κούντερα από ένα βαθύτερο, πιο υπαρξιακό επίπεδο, στην περίπτωση του Χαβιέ Αζνάρ από μια ειρωνική, σχεδόν μπουρλέσκ σκοπιά, υποθέτοντας ότι η μαγεία δεν διαρκεί πολύ.
Το θέμα με τις υπέροχες στιγμές στις οποίες οι πλανήτες ευθυγραμμίζονται και σου κλείνουν το μάτι, είναι κροτίδα. Αν δεν ήταν αυτή η κοιλάδα των δακρύων που είναι, οι ευτυχισμένες στιγμές θα έπρεπε να επεκταθούν σε έναν ορίζοντα όλων των εποχών. Ο Παράδεισος πρέπει να ήταν κάπως έτσι μέχρι που η Εύα τα χάλασε, ή ο Αδάμ, ή και τα δύο.
Μα τι θα κάνουμε, οι άνθρωποι τα τσακίζουμε πολύ. Αυτό που δεν υπάρχει αμφιβολία, και είναι δίκαιο να το παραδεχτούμε, είναι ότι η ομορφιά υπάρχει χάρη στη μετριότητα. Η σύγκριση είναι πάντα απαραίτητη για να μπορέσουμε να ποσοτικοποιήσουμε την ομορφιά της εν λόγω στιγμής.
El βιβλίο Πού θα χορέψουμε απόψε; Είναι η ίδια ερώτηση που θα θέλαμε να μας ρωτήσει το άτομο που αγαπάμε... ή ίσως είναι μια ειρωνική προσέγγιση του ακατόρθωτου ή μια ρητορική ερώτηση μιας ευτυχίας που σε αγγίζει φευγαλέα.
Αυτό το έργο είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι μέσα από μια ρουτίνα που εξαχνώνεται σπασμωδικά από το φευγαλέο. Μια κομψή αφήγηση που σε παγιδεύει σε εκείνη την αντίθεση ανάμεσα στο εγκόσμιο και την απροσδόκητη λάμψη του ιδιαίτερου, που ξαφνικά σε πλησιάζει και σε κάνει να ανακτήσεις τις δικές σου αισθήσεις που συλλέγονται ως θησαυροί της ψυχής.
Ο Bunbury τραγούδησε, σε ένα διασκευασμένο θέμα, κάτι σαν να γράφει η ψυχή τα βιβλία της, αλλά κανείς δεν τα διαβάζει. Αυτό το βιβλίο είναι το ημερολόγιο μιας ψυχής που κινείται ελεύθερα ανάμεσα στο καθημερινό και το εξαιρετικό, προσφέροντας μια γευστική αναγνωστική απόλαυση από έξω προς τα μέσα, από την πραγματικότητα μέχρι την υποκειμενική ματιά ενός χαρακτήρα ικανού να μεταμορφώσει αυτό που έχει ζήσει σε απόλαυση. Ξέροντας πάντα ότι τίποτα δεν διαρκεί. Και με το απαραίτητο χιούμορ να το δεχτεί ειρηνικά.
Ξεπερνώντας εκείνο το βαρύ φορτίο του «τίποτα δεν έμεινε» με αυτό το χιούμορ, την κομψότητα και την καλή λογοτεχνία που προσφέρει Χαβιέ Αζνάρ είναι μια πράξη λογοτεχνικής γενναιοδωρίας.
Μπορείτε να αγοράσετε το βιβλίο Πού θα χορέψουμε απόψε;, το πιο πρόσφατο από τον Javier Aznar, εδώ: