Δεν μπορώ να αντισταθώ στην αναλογία αυτού του τίτλου για να παρουσιάσω την ιστορία μου «Σκόνη στον άνεμο«, Με τον ήχο, στο βάθος, του ομώνυμου τραγουδιού του Κάνσας. Οτι Λεονάρντο Παντούρα συγχώρεσέ με ...
Το τελευταίο ερώτημα είναι ότι ένας τέτοιος τίτλος, είτε για τραγούδι είτε για βιβλίο, δείχνει την παροδικότητα, την ανελέητη αίσθηση της αναλώσιμης κατάστασής μας, του εφήμερου είναι μας.
Η μέρα ξεκινά άσχημα για την Adela, μια νεαρή Νεοϋορκέζα με κουβανική καταγωγή, όταν δέχεται ένα τηλέφωνο από τη μητέρα της. Είναι θυμωμένοι για περισσότερο από ένα χρόνο, επειδή η Adela όχι μόνο μετακόμισε στο Μαϊάμι, αλλά ζει με τον Marcos, έναν νεαρό Havanan που έφτασε πρόσφατα στις Ηνωμένες Πολιτείες που την έχει σαγηνεύσει εντελώς και τον οποίο, λόγω της καταγωγής του, η μητέρα της απορρίπτει.
Ο Μάρκος αφηγείται στην Αδέλα τις παιδικές του ηλικίες στο νησί, περιτριγυρισμένο από μια ομάδα φίλων των γονιών του που ονομάζονταν Clan, και της δείχνει μια φωτογραφία από το τελευταίο γεύμα όταν, ως παιδί, ήταν μαζί πριν από είκοσι πέντε χρόνια. Η Αδέλα, η οποία ένιωσε ότι η μέρα επρόκειτο να γυρίσει, ανακαλύπτει κάποιον οικείο ανάμεσα στα πρόσωπά τους. Και μια άβυσσος ανοίγει κάτω από τα πόδια του.
Σαν σκόνη στον άνεμο είναι η ιστορία μιας ομάδας φίλων που έχουν επιβιώσει από μια μοίρα εξορίας και διασποράς, στη Βαρκελώνη, στα ακραία βορειοδυτικά των Ηνωμένων Πολιτειών, στη Μαδρίτη, στο Πουέρτο Ρίκο, στο Μπουένος Άιρες ... Τι έχει κάνει η ζωή με τους, ότι είχαν αγαπήσει τόσο πολύ ο ένας τον άλλον; Τι απέγιναν όσοι έφυγαν και όσοι αποφάσισαν να μείνουν; Πώς τους άλλαξε ο καιρός; Ο μαγνητισμός του αισθήματος του ανήκειν, η δύναμη των στοργών θα τους ενώσει ξανά; Are μήπως η ζωή τους είναι ήδη σκόνη στον άνεμο;
Στο τραύμα της διασποράς και τη διάλυση των δεσμών, αυτό το μυθιστόρημα είναι επίσης ένας ύμνος στη φιλία, στα αόρατα και ισχυρά νήματα της αγάπης και των παλιών πιστών. Ένα εκθαμβωτικό μυθιστόρημα, ένα συγκινητικό ανθρώπινο πορτρέτο, ένα άλλο αριστούργημα του Λεονάρντο Παντούρα.
Τώρα μπορείτε να αγοράσετε το μυθιστόρημα «Σαν σκόνη στον άνεμο», του Leonardo Padura, εδώ: