Η μελαγχολία είναι αυτή η περίεργη ευτυχία να είσαι λυπημένος. Κάτι τέτοιο έδειξε Ο Víctor Hugo ενίοτε. Αλλά το θέμα έχει περισσότερη ουσία από ό, τι φαίνεται. Η μελαγχολία δεν είναι μόνο η λαχτάρα για το χρόνο που έχει λήξει, αλλά και η αποκαρδιωτική αίσθηση του εκκρεμού, του άλυτου.
Έτσι, η μελαγχολία έχει διαφορετικούς βαθμούς στο βαθμό που ο άλλος ήξερα πώς να αντιμετωπίσει την εποχή του με την επιτυχία του ηθοποιού χωρίς σενάριο. Γιατί με αυτόν τον άλλο εαυτό δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε ως δείκτες της συνείδησής του.
Έτσι γεννιέται η μελαγχολία, με αυτή τη διαστρέβλωση, με την αδύνατη ισορροπία μεταξύ ενοχής και λαχταριών. ΚΑΙ Νάντια Τερράνοβα εμβαθύνει στην ανυπέρβλητη άβυσσο των χειρότερων απουσιών, εκείνων που δεν προσφέρουν λόγους.
Μετά από λίγο καιρό χωρίς να επισκεφτεί τη μητέρα της, η daντα επιστρέφει στη Μεσσήνη για να τη βοηθήσει να τακτοποιήσει το σπίτι στο οποίο μεγάλωσε πριν το βάλει προς πώληση. Περιτριγυρισμένη από αντικείμενα και αναμνήσεις, θα πρέπει να αποφασίσει ποιο μέρος του παρελθόντος της διατηρεί και ποιο να αφήσει.
Εν τω μεταξύ, το φάντασμα της ζωής τους, η ξαφνική εξαφάνιση του πατέρα τους είκοσι χρόνια νωρίτερα, φαίνεται να στοιχειώνει τα δωμάτια και να είναι παρόν σε κάθε ρωγμή, στους υγρούς τοίχους και σε όλες τις συνομιλίες και σιωπές μεταξύ μητέρας και κόρης.
Ακριβές και λεπτό, αυτό το μυθιστόρημα φαίνεται ως το πιο οικείο για να φωτίσει τα άγνωστα που σηματοδοτούν μια ύπαρξη, αυτά πάνω στα οποία χτίζουμε την ταυτότητά μας: η μνήμη ως πληγή και ως καταφύγιο, εγκατάλειψη και απώλεια αθωότητας, η πολυπλοκότητα των δεσμών οικογένειας και εραστών … Φιναλίστ για το διάσημο βραβείο Strega και επαινεμένο από τους κριτικούς, αυτό το έργο τοποθετεί τη Nadia Terranova στις πιο ενδιαφέρουσες φωνές στην τρέχουσα ιταλική μυθοπλασία.
Τώρα μπορείτε να αγοράσετε το μυθιστόρημα "Αντίο φαντάσματα", ένα βιβλίο της Nadia Terranova, εδώ: