Σουηδός συγγραφέας Per Olov Enquist θα μπορούσε να θεωρηθεί κάτι σαν το μαύρο πρόβατο της τρέχουσας σουηδικής λογοτεχνίας. Περισσότερο από οτιδήποτε επειδή αυτή η χώρα εξυπηρετεί σε μεγαλύτερο βαθμό την αιτία του σκανδιναβικού νουάρ, της φλέβας που εκμεταλλεύονται συγγραφείς, όπως π.χ. Ντέιβιντ lagercrantz, στο ανεξάντλητο έπος της Χιλιετίας, ή το best-seller Καμίλα Λάκμπεργκ.
Αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι Per Olov EnquistΣτην ηλικία του, επιστρέφει από τα πάντα και καταλήγει να γράφει με αξιοζήλευτη ελευθερία. Του οποίου αφθονούν στη λογοτεχνία για μια πλήρη ζωτική πεποίθηση χωρίς κανέναν ορίζοντα ανόητων δόξων που δεν ενδιαφέρουν πλέον να απολαύσουν.
Δυστυχώς μόνο με αυτήν την πεποίθηση που δίνει η ηλικία ή μια απόλυτη απελευθέρωση που είναι δύσκολο να κατακτηθεί σε αυτούς τους καιρούς, τελικά συμβαίνει να αποφασίσει κάποιος να γράψει αυτό που προέρχεται από μέσα, στο δίλημμα μεταξύ των σπλαχνικών, των συναισθηματικών, των παθιασμένων, όλων των εποχών ή μάλλον καταδικάστηκε στην περίπτωση του Enquist, για το ορθολογικό.
Έτσι, αν θέλετε να απολαύσετε τη λογοτεχνία που σας αφήνει άφωνους, όχι μέσα από έξυπνες ανατροπές, αλλά πραγματικά, μέχρι να ξυπνήσετε ένα ειλικρινές χαμόγελο ή ένα δάκρυ που σηκώθηκε από τα βάθη του πηγαδιού που στεγάζει ο καθένας, Ο Olov Enquist μπορεί να είναι ένας υπέροχος αφηγητής για εσάς.
Κορυφαία 3 προτεινόμενα βιβλία του Olov Enquist
Το βιβλίο των παραβολών
Ποιος δεν έχει ζήσει μια απαγορευμένη αγάπη; Χωρίς να αγαπάτε το αδύνατο, το απαγορευμένο ή ακόμα και το κατακριτέο (πάντα εν όψει των άλλων), πιθανότατα δεν θα μπορέσετε ποτέ να πείτε ότι αγαπήσατε ή ζήσατε ή και τα δύο. Ο Olov Enquist κάνει μια περισσότερο από πιθανή χειρονομία ειλικρίνειας με τον εαυτό του. Η αναγνώριση της ρομαντικής αγάπης (στην πνευματική και στη φυσική. Or από τη σωματική προς την πνευματική) Η αγάπη που υπήρχε μεταξύ της ώριμης γυναίκας και του εφήβου θα μπορούσε να θεωρηθεί εκείνη τη στιγμή ως μια επαίσχυντη, ανήθικη ή κατακριτέα συνάντηση.
Αλλά στην περίπτωση του εφήβου, υποθέτοντας ότι ήταν αυτός που έχει γίνει ο Όλοβ Ενκουίστ, σίγουρα έχει πολλαπλασιαστεί σε μεγάλες σελίδες της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Είμαστε τότε χρεωμένοι απέναντι σε μοιχεία ή ασωτία ή ό, τι πραγματικά υπάρχει σε αυτήν την πρώτη αγάπη ως αντικείμενο μελέτης μεταξύ δασκάλου και μαθητή; Αναμφίβολα υπάρχουν αυτοβιογραφικές αποχρώσεις στις σελίδες αυτού του βιβλίου. Ο ίδιος ο συγγραφέας το αναγνωρίζει. Την ίδια στιγμή που αναγνωρίζει ένα είδος δημιουργικού χρέους.
Η αίσθηση μιας αγάπης που έμαθε ανάμεσα στα χέρια και τα πόδια ότι ένας άλλος τον προστατεύει θα μπορούσε να είναι η πιο γόνιμη από τις δημιουργικές του ρίζες. Ζήστε τότε την απρόσμενη αγάπη, αυτή που κρύβεται να γίνει καθολική, αυτή που ξυπνά τη δημιουργικότητα του απαγορευμένου. Για να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό του, ο συγγραφέας ήθελε να γράψει αυτό που μέχρι τώρα ανιχνεύτηκε στις γραμμές του πεπρωμένου του και της ψυχής του. Όποιος δεν έχει αγαπήσει το αδύνατο δεν πρέπει να διαβάσει αυτό το βιβλίο. Όλοι οι άλλοι, συμπεριλαμβανομένου και εσάς, δεν μπορούν να χάσουν αυτήν την ευκαιρία.
Βιβλιοθήκη του Καπετάν Νέμο
Βιβλιοθήκη του Captain Nemo Είναι αλήθεια ότι ο Olov Enquist δεν ανήκει στο σκανδιναβικό νουάρ. Και όμως υπάρχει ένα δεν ξέρω τι σε αυτό το μυθιστόρημα των σκοτεινών ηχώ, που μοιράζεται χάρη σε αυτό το παγωμένο σκηνικό, όπως οι χαρακτήρες που πατούν πάντα σε ένα μόνιμο παγετό που αντανακλά τη σκληρότητα της δικής τους ύπαρξης.
Από μια παραπάνω από πιθανή σύγχυση παιδιών που γεννήθηκαν την ίδια μέρα, ο Olov Enquist χρησιμοποιεί όλο το χάρισμά του για να συνδυάσει δράση και προβληματισμό, τον υπαρξισμό μέσα στις πιο αντίξοες πραγματικότητες, μέχρι το σημείο μιας μαγικής αποξένωσης, ανάμεσα στο ονειρικό, το επιθυμητό. από τα ανθρώπινα όντα και η αντίφαση ως ουσία που μετατρέπεται στο βιότοπό μας χάρη στο χάρισμα της λογικής.
Το έργο κινείται σαν μια συνεχής μεταφορά ανάμεσα στο χιόνι που σκεπάζει τη γη, την ομορφιά και τη δυσοίωνη ανακάλυψή του στη μοναξιά.
Στη στιβαρή πεζογραφία του, ο Enquist ξυπνά πάντα ένα στίχο της εικόνας και του συμβόλου που τον κάνει έναν παράξενο ποιητή που βρίσκει στο πεζογραφικό τη δικαιολογία για να αναπτύξει τους πιο άψυχους στίχους.
Η επίσκεψη του γιατρού
Ο Κριστιανός Ζ suffered υπέφερε από την ψυχική του ασθένεια καλύπτοντάς την από τις τυπικές φαντασιώσεις που γοητεύουν τους ανθρώπους, αγνοώντας την πραγματική κατάσταση των πραγμάτων.
Perhapsσως αυτός είναι ο λόγος που ο Κριστιάν ήθελε να αναθέσει τη θεραπεία του στα χέρια ενός πρωτοπόρου γιατρού. Μόνο που ο εν λόγω γιατρός εκμεταλλεύτηκε την είσοδό του στο δωμάτιο του βασιλιά για να φέρει μια φρεσκάδα και νεωτερικότητα που σύντομα επηρέασε τα συμφέροντα τόσων πολλών κατοίκων της αυλής.
Συνήθως συμβαίνει με τους χαρακτήρες εκτός χρόνου. Αυτός ο γιατρός, Johann Friedrich Struensee, δεν πρέπει να είναι τον δέκατο όγδοο αιώνα και λιγότερο στο στόμα ενός λύκου τόσο πίσω όσο ένα δικαστήριο. Λίγο μετά την είσοδό του για να θεραπεύσει τον βασιλιά, τον αποκεφάλισαν.
Και εκείνο που άρχισε να ισχύει ως προς τον βασιλιά σε πολλά θέματα με μια μεταμορφωτική θέληση (χωρίς αμφιβολία αυτός είναι ο λόγος που κατέληξε να χάνει το κεφάλι του, κυριολεκτικά μιλώντας).
Εν τω μεταξύ, ο συγγραφέας μας βυθίζει σε ό, τι είναι γνωστό και υποτίθεται για έναν χαρακτήρα που, από μόνος του, ανακοίνωσε ήδη μια νεωτερικότητα που θα χρειαζόταν αρκετές δεκαετίες για να φτάσει, όταν η εικονογράφηση είχε ήδη κοιτάξει τον δέκατο ένατο αιώνα, τώρα πιο ανοιχτή σε ορισμένους αλλαγές ...
