Θυμάμαι τον αντίκτυπο της παρέμβασης του Νόαμ Τσόμσκι στην τρέχουσα σύγκρουση με την περιοχή της Καταλονίας. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, γιατί πάντα περιμένεις από τους διανοούμενους μια μετρημένη, ήρεμη παρέμβαση, αναλύοντας τα γεγονότα και την ουσία. Αλλά φυσικά, είναι τόσο δελεαστικό αυτές τις μέρες να αγκαλιάζουμε μια υποτιθέμενη ελευθεριακή ζεστασιά, ακόμα κι αν αυτή συγκαλύπτει μια μόνο εγωιστική επιθυμία...
Γιατί το να είσαι Καταλανός αυτονομιστής πωλείται ως εύκολη υπόθεση στον πολιτισμένο κόσμο. Μπορεί να είναι ένα εξόφληση τόσων αμαρτιών μπροστά σε πραγματικές παραβιάσεις των θεμελιωδών δικαιωμάτων? χρόνια κοινωνιολογική και πολιτική παραμέληση σε άλλα μέρη του κόσμου · Ενδιαφερόμενες παραιτήσεις για απαραίτητα υπόλοιπα…. Σαλόνι ακτιβισμός.
Και φυσικά, ποιοι άλλοι λιγότεροι (ανάμεσα στην πλειάδα των δήθεν αριστερών προσωπικοτήτων, αλλά πραγματικά ευκατάστατοι σε αυτόν τον, κατά καιρούς, κυνικό κόσμο), γλείφουν τις πληγές του ψεύδους δείχνοντάς τους σταθεροί με την λιγότερο πραγματική και πιο ενοχλητική αιτία όλες οι ψευτοεπαναστατικές αιτίες υπάρχουν ..
Και τότε έρχεται ένας τύπος όπως ο Χοσέ Μουχίκα, πρώην πρόεδρος της Ουρουγουάης, πραγματικά αποκομμένος από οτιδήποτε συνεπάγεται αυτοδικαιότητα και χλιαρό. ψεύτικοι επαναστάτες αριστεροί. Ναι, ο Χοσέ Μουχίκα αφήνει άφωνο τον δημοσιογράφο εν ώρα υπηρεσίας στο πιο γνωστό καταλανικό κανάλι υπέρ των αυτονομιστών και του λέει ότι το καταλανικό κίνημα ανεξαρτησίας είναι απλώς εγωισμός. Και ότι το κίνημα δεν είναι τίποτα δημοκρατικό.
Έλα όμως, στην άκρη της κριτικής, δεν μπορεί να αγνοηθεί ότι η ηθική στάση του Τσόμσκι σε αυτό το ζήτημα είναι απλώς ένα καιροσκοπικό πλέγμα που όλοι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ανά πάσα στιγμή, ελλείψει ορισμένων πραγματικών αιτιών στις οποίες να εμπλέκουμε τις ηθικές μας αρχές.
Κόψτε στην άκρη, μετά υπάρχει το έργο του, μια πολύ εκτενής βιβλιογραφία που, σε πολλές περιπτώσεις, μας δίνει ένα εμπλουτιστικό όραμα για το μέλλον των ημερών μας. Και ναι, αποδεικνύεται ότι είναι ένας πλήρως προτεινόμενος συγγραφέας ensayos κοντά σε ένα κριτικό και μάλιστα φιλοσοφικό όραμα.
Κορυφαία 3 προτεινόμενα βιβλία του Noam Chomsky
Σύγχρονη (μη) εκπαίδευση
Προσέγγισα αυτό το βιβλίο με ώθηση από άλλες παρόμοιες αναγνώσεις που έδειχναν το εκπαιδευτικό σύστημα ως καρκίνο για, ακριβώς, πολλούς από τους πιο προικισμένους και δημιουργικούς μαθητές. Είναι αλήθεια ότι άλλοι φτάνουν, σπουδάζουν, αποκτούν πτυχία και γίνονται χρήσιμοι άνθρωποι.
Το ερώτημα είναι αυτοί που πέφτουν στην άκρη. Αν μπορούσα να κάνω στατιστικά IQ χωρίς πτυχίο, ειδικά στα πρώτα επίπεδα όπου είναι νεότεροι, σίγουρα θα εκπλαγήκαμε. Πρόκειται για τη μανία της οργάνωσης σε σημείο έκστασης, της δόμησης σε σημείο οργιαστικότητας. Και τότε όσοι στήνουν το σύστημα παραμένουν πολύ ήρεμοι, όπως όταν πάνε στην τουαλέτα, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη πολλές άλλες πιο σχετικές πτυχές για την προώθηση της μάθησης, που είναι αναμφίβολα η ουσιαστική θέληση για μάθηση και το κίνητρο ως η κινητήρια δύναμη που την ενεργοποιεί.
Χωρίς να υπεισέλθω σε αυτές τις πτυχές που σκιαγραφήθηκαν, ο Τσόμσκι υπογραμμίζει μια άλλη ουσιαστική πτυχή, την προώθηση του κριτικού, την εισαγωγή αυτής της διανοητικής έννοιας του νεαρού ατόμου που είναι πρόθυμο να ξανασκεφτεί τα πάντα. Δεν υπάρχει δόγμα που να θέλει να υποθέσει ένα ανήσυχο αγόρι μόνο και μόνο επειδή. Και αυτό είναι τεράστιο βάρος. Ο Νόαμ Τσόμσκι αναγνωρίζεται παγκοσμίως ως ένας από τους σπουδαίους διανοούμενους και παιδαγωγούς του 20ού αιώνα. Κι όμως, μέχρι τώρα, τα γραπτά του για τη μόρφωση και την κακοδιαμόρφωση των πολιτών δεν είχαν συγκεντρωθεί σε κανένα βιβλίο. Σε αυτό, ο μεγάλος Αμερικανός γλωσσολόγος ασκεί δριμεία κριτική στο σημερινό εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Αντιμέτωποι με την ιδέα ότι οι δημοκρατικές αξίες διδάσκονται στα σχολεία μας, αυτό που πραγματικά υπάρχει είναι ένα αποικιακό μοντέλο διδασκαλίας που έχει σχεδιαστεί κυρίως για να εκπαιδεύσει εκπαιδευτικούς των οποίων η πνευματική διάσταση υποτιμάται και αντικαθίσταται από ένα σύνολο διαδικασιών και τεχνικών. ένα μοντέλο που αποτρέπει την κριτική και ανεξάρτητη σκέψη, που δεν επιτρέπει τη συλλογιστική για το τι κρύβεται πίσω από τις εξηγήσεις και που, για το λόγο αυτό, καθορίζει αυτές τις εξηγήσεις ως τις μόνες πιθανές. Οι εκπαιδευτικοί σπάνια ζητούν από τους μαθητές να αναλύσουν τις πολιτικές και κοινωνικές δομές που ενημερώνουν τη ζωή τους. Οι μαθητές σπάνια παροτρύνονται να ανακαλύψουν την αλήθεια μόνοι τους.
Σε αυτό το βιβλίο, ο Τσόμσκι μας παρέχει εξαιρετικά εργαλεία για να καταργήσουμε αυτόν τον τύπο διδασκαλίας που έχει σχεδιαστεί για την εξημέρωση των πολιτών: αν οι εκπαιδευτικοί απορρίψουν την τεχνοκρατική εκπαίδευση που τους αποδιανοεί για να γίνουν αυθεντικοί διανοούμενοι που καταγγέλλουν την υποκρισία, τις κοινωνικές αδικίες και την ανθρώπινη δυστυχία, θα να κάνουν τους μαθητές να αναλάβουν την πρόκληση διεύρυνσης των οριζόντων της δημοκρατίας και της ιθαγένειας και, μαζί με αυτούς, θα εργαστούν για να οικοδομήσουν έναν κόσμο λιγότερο διακριτικό, πιο δημοκρατικό, λιγότερο εξανθρωπισμένο και πιο δίκαιο.
Ποιος κυβερνά τον κόσμο;
Φαίνεται απίστευτο ότι τόσοι πολλοί από εμάς γνωρίζουμε, διαίσθηση ή τουλάχιστον αμφιβολία και, αντίθετα, το μικρό περιθώριο ελιγμών που έχουμε. Είναι κάπως σαν τον Big Brother, από Orwell ή ο ευτυχισμένος κόσμος του Huxley, ο νέος κόσμος, η νέα αλήθεια, ή που ονομάζεται επί του παρόντος, η μετα-αλήθεια. Ανεξάρτητα από το πόσο ο Τσόμσκι εμβαθύνει με μαεστρία στην καρδιά του θέματος, το ξύπνημα φαίνεται σαν μια αδύνατη αποστολή.
Η τρομακτική ιδέα ενός ολόκληρου παγκόσμιου λαού, ενωμένος από την παγκοσμιοποίηση, θα μπορούσε να ξεσηκωθεί απαιτώντας κοινωνική δικαιοσύνη πρέπει να ήταν τόσο τρομακτική για τους ισχυρούς που ανέλαβαν να φιμώσουν τη φωνή. Σε μια αποφασιστική και συνειδητή ανάλυση της παρούσας διεθνούς κατάστασης, ο Τσόμσκι υποστηρίζει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, μέσω των κυρίως μιλιταριστικών πολιτικών τους και της απεριόριστης αφοσίωσής τους στη διατήρηση μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας, διακινδυνεύουν μια καταστροφή που θα καταστρέψει τα κοινά αγαθά του πλανήτη.
Αντλώντας από μια μεγάλη ποικιλία παραδειγμάτων, από το διευρυνόμενο πρόγραμμα δολοφονίας με μη επανδρωμένο αεροσκάφος μέχρι την απειλή πυρηνικού πολέμου, μέχρι τα σημεία εστίασης που αντιπροσωπεύονται από τις συγκρούσεις στο Ιράκ, το Ιράν, το Αφγανιστάν και το Ισραήλ-Παλαιστίνη, ο Τσόμσκι προσφέρει απροσδόκητες γνώσεις και γεμάτες αποχρώσεις σχετικά με την επιχείρηση της αυτοκρατορικής δύναμης σε έναν ολοένα και πιο χαοτικό πλανήτη.
Παρεμπιπτόντως, ο συγγραφέας παρέχει μια λαμπρή μελέτη για το πώς οι ελίτ της Αμερικής έχουν απομονωθεί ολοένα και περισσότερο από τους περιορισμούς που η δημοκρατία επιδιώκει να επιβάλει στη δύναμή τους. Καθώς το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού οδηγείται στην απάθεια - που στρέφεται προς τον καταναλωτισμό ή το μίσος των ευάλωτων - οι εταιρείες και οι πλούσιοι επιτρέπεται όλο και περισσότερο να κάνουν όπως θέλουν.
Η αρχιτεκτονική της γλώσσας
Εργαλείο, όπλο, κανάλι επικοινωνίας και επίσης θόρυβος. Ο ουσιαστικός τρόπος μετάδοσης ιδεών, συναισθημάτων, εννοιών, προσεγγίσεων, ιστοριών και άλλων πνευματικών συνθέσεων που γίνονται σε ρήματα, έχει επίσης τη μεταφυσική του θεώρηση από τη μεταγλωσσική σκοπιά. Γιατί αυτό που σκοπεύουμε να επικοινωνήσουμε μπορούμε να το δώσουμε συγκαλυμμένο κάτω από αυτό που λέμε. Ή, αντίθετα, μπορούμε να αποκαλύψουμε την αληθινή πρόθεση που δεν πρόκειται ποτέ να γίνει σαφής. Το βασικό είναι η γραμματική.
Αλλά ακόμα και από το απλό θέμα που μελετά τις λέξεις και τον τρόπο δημιουργίας προτάσεων, παρέχει ήδη γνώσεις για την σκοπιμότητα της γλώσσας, ακόμη και στη γεωγραφική της οπτική. Οι γλώσσες δημιουργούνται με βάση τις ιδιοσυγκρασίες των ανθρώπων τους. Και ο Τσόμσκι δίνει μια καλή περιγραφή όλων αυτών σε ένα αριστοτεχνικό βιβλίο για τα μέσα επικοινωνίας μας στην ουσία.
Η προσέγγισή του στη μελέτη των γλωσσών ονομάζεται "γενική γραμματική" και έχει φέρει επανάσταση στην κατανόηση των ανθρώπινων γλωσσών και άλλων γνωστικών συστημάτων. Σε αυτό το βιβλίο ο Τσόμσκι αναλογίζεται την ιστορία αυτής της «γραμματικής» και ενσωματώνει φιλοσοφικά και εννοιολογικά ερωτήματα με εμπειρικές έρευνες.
Το ζωντανό και σαγηνευτικό στυλ για το οποίο θαυμάζεται ο Τσόμσκι ενισχύεται σε μια εξαιρετικά συναρπαστική τελική συζήτηση με διακεκριμένους καθηγητές πανεπιστημίου, που καλύπτει τη γλωσσολογία, την απόκτηση γλώσσας, τη θεωρία της γλώσσας και το μυαλό. Στις γενναιόδωρες απαντήσεις του σε μια μεγάλη ποικιλία ερωτήσεων, ο Τσόμσκι αντιμετωπίζει βασικές ερωτήσεις σχετικά με την ανθρώπινη κατάσταση. Έτσι, το βιβλίο θα ενδιαφέρει τόσο τους επαγγελματίες γλωσσολόγους όσο και το ευρύ κοινό.
4 σχόλια στο "Τα 3 καλύτερα βιβλία του Νόαμ Τσόμσκι"