Η τρέχουσα βιβλιογραφία της Χιλής συνοψίζει μεταξύ Isabel Allende y Μαρσέλα Σεράνο (το καθένα με τα αφηγηματικά ενδιαφέροντα και το ύφος τους) τα οφέλη των best seller με τα κατακάθια των μεγάλων μυθιστορημάτων. Και είναι αυτό όλα όσα γίνονται από ένα θηλυκό πρίσμα μπορούν να ανοίξουν σε συναρπαστικές ισορροπίες που ικανοποιούν τους πιο απαιτητικούς αναγνώστες.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση της Marcela, και περίπου 30 χρόνια επαγγέλματος, η βιβλιογραφία της συνθέτει ένα πλούσιο μωσαϊκό ενδοσκόπησης όπου κάθε χαρακτήρας συνεισφέρει τα φώτα και τις σκιές του, τα χρώματα από τα οποία βλέπουν τον κόσμο φυσικά με εμφανή φεμινισμό όταν παίζουν.
Είναι τέχνη να συνθέτεις ζωντανές πλοκές με αυτόν τον παράλληλο βαθμό λεπτομέρειας στους πρωταγωνιστές. Αλλά Η Marcela Serrano το πετυχαίνει γιατί όλα φυσικοποιούνται και ενσωματώνονται, και αυτό σημαίνει να μην ρίχνουμε το ρολό σε αναζήτηση ψυχολογικών ή κοινωνιολογικών αποκαλύψεων, γιατί αυτό θα πρέπει πάντα να είναι περισσότερο έργο του αναγνώστη που του αρέσει να ασχολείται περισσότερο με κάθε σκηνή.
Η ανάγνωση λοιπόν της Marcela Serrano είναι αυτή η περιπέτεια της εγγύτητας. Σχεδόν ένα ταξίδι που πραγματοποιήθηκε προς την ψυχή. Ένα ταξίδι στο οποίο κινούμαστε παράλληλα με τους χαρακτήρες και που μας οδηγεί σε μια κριτική σπάνια τόσο ανθρωπιστική, από μια πεζογραφία τόσο λαμπρή όσο και δυναμική.
Τα κορυφαία 3 προτεινόμενα μυθιστορήματα της Marcela Serrano
Δέκα γυναίκες
Οι πιο σκληρές εμπειρίες προκαλούν ένα είδος πολύ βαθιάς ναυτίας που δεν πρέπει να αποφεύγουμε. Ο εμετός σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η απελευθέρωση του να το μιλήσεις, να το γνωστοποιήσεις έτσι ώστε σε αυτόν τον καταρράκτη που πηγάζει από μέσα, να βγουν κακά που είναι ικανά να πληγώσουν την ψυχή.
Εννέα γυναίκες, πολύ διαφορετικές μεταξύ τους και που δεν έχουν ξαναδεί, μοιράζονται τις ιστορίες τους. Η Νατάσα, η θεραπεύτριά τους, αποφάσισε να τους φέρει κοντά στην πεποίθηση ότι οι πληγές αρχίζουν να επουλώνονται όταν σπάνε οι αλυσίδες της σιωπής.
Ανεξάρτητα από την προέλευση ή την κοινωνική προέλευση, την ηλικία ή το επάγγελμα: όλοι φέρουν στους ώμους τους το βάρος του φόβου, της μοναξιάς, της επιθυμίας, της ανασφάλειας.
Μερικές φορές μπροστά σε ένα παρελθόν που δεν μπορούν να αφήσουν πίσω. άλλοι, πριν από ένα παρόν που δεν μοιάζει με αυτό που θα ήθελαν, ή ένα μέλλον που τους φοβίζει. Μητέρες, κόρες, σύζυγοι, χήρες, εραστές: με οδηγό τη Νατάσα, οι πρωταγωνίστριες αποδέχονται την πρόκληση της κατανόησης και της επανεφεύρεσης της ζωής τους. Ένα μυθιστόρημα που εκπλήσσει, συγκινεί και σας αφήνει σε αγωνία: μια αποκαλυπτική και θαρραλέα ματιά στις ανθρώπινες σχέσεις στον σημερινό κόσμο.
Η Novena
Το ζωτικό μέλλον της συγγραφέως χαρακτηρίζεται επίσης από τους εξόριστους και τις πληγές της, όπως λίγοι Χιλιανοί στην εποχή του Πινοσέτ. Εξ ου και αυτό το μυθιστόρημα όπου οι πιστότητες αναδεικνύονται ως η μόνη σωτηρία ενάντια σε ένα ανθρώπινο πνεύμα ικανό να υποταχθεί μέσω του φόβου.
Ως αποτέλεσμα ενός παράλογου ατυχήματος, ο Μιγκέλ Φλόρες συλλαμβάνεται σε μια διαμαρτυρία ενάντια στη δικτατορία του Πινοσέτ. Μετά από μερικές μέρες στο μπουντρούμι του αστυνομικού τμήματος, στέλνεται σε μια αγροτική περιοχή κοντά στην πρωτεύουσα, αλλά απομονωμένος από κάθε πολιτική δραστηριότητα.
Χωρίς πόρους και αναγκασμένος να υπογράφει καθημερινά στο σημείο ελέγχου Carabineros, οι μέρες του περνούν σε μοναξιά και με το ελάχιστο για να επιβιώσουν. Η παρουσία τους γεννά φόβο ή μίσος στους ντόπιους, εκτός από την Αμέλια, μια μεσήλικη γυναίκα, χήρα και ιδιοκτήτρια του αγροκτήματος La Novena.
Καλωσορίζει την απόρριψη, ανοίγει τις πόρτες του σπιτιού της και μαζί τους αυτές ενός πολιτιστικού και κοινωνικού κόσμου που αντιπροσωπεύει όλα όσα ο Μιγκέλ απεχθάνεται περισσότερο. Σιγά σιγά η μεταξύ τους σχέση τον κάνει να αμφισβητεί τις προκαταλήψεις του, ενώ τα συναισθήματά του μετατοπίζονται από τη βαθιά επιθυμία να τη μισήσουν σε μια μόνιμη έλξη και δεσμό. Αλλά η τύχη και η πολιτική δραστηριότητα του Μιγκέλ θα προκαλέσουν μια εξαιρετικά επώδυνη και ανεπανόρθωτη ανατροπή και για τους δύο.
Μια συγκινητική ιστορία με την οποία η Marcela Serrano μας φέρνει στα συναισθήματα αρκετών γενεών γυναικών που αντιμετωπίζουν το σπαρακτικό να προδοθούν και αυτό της προδοσίας με τη σειρά τους.
Ο μανδύας
Η λογοτεχνία μπορεί να γίνει θεραπεία μέσω του εικονικού φαρμάκου των λέξεων. Όχι μόνο για τους αναγνώστες αλλά και για τους συγγραφείς. Θυμάμαι την περίπτωση του Σέρχιο ντελ Μόλινο με το δικό του "Βιολέτα ώρα»Όσον αφορά την απώλεια ενός παιδιού. Στα μονοπάτια της μελαγχολίας αλλά και της απελπισίας, μερικές φορές εμφανίζεται μια ομορφιά που προσεγγίζεται από την παράδοση της πεζογραφίας, εμβαθύνοντας σε απουσίες. Γιατί τα όντα που μας λείπουν είναι ακόμη πιο όμορφα όταν μας εγκαταλείπουν.
Ανάμεσα στο ημερολόγιο και το δοκίμιο, το El Manto είναι ένας μεγάλος προβληματισμός για τον θάνατο και την απώλεια. Η Marcela Serrano απευθύνεται στο πένθος για το θάνατο της αδερφής της γράφοντας μια συγκλονιστική και οξεία ιστορία.
Όλα όσα της συμβαίνουν κατά τη διάρκεια του έτους που ακολούθησε αυτή την εμπειρία καταγράφονται από τη συγγραφέα σε αυτήν την εφημερίδα όπου, ταυτόχρονα, διαπερνά τις αναγνώσεις του θανάτου που τη συνόδευαν στην επίπονη διαδικασία. Εγγεγραμμένη στο ίδιο ποιητικό και οικογενειακό σύμπαν που έχει καθορίσει όλο το έργο της, η Marcela Serrano γράφει στο El Manto μια συγκινητική αντανάκλαση για τον θάνατο και τις στοργές.
