Ανακαλύψτε τα 3 καλύτερα βιβλία από τη συλλογικότητα Wu Ming

Το θέμα για πέντε συγγραφείς που γράφουν το ίδιο έργο μαζί ακούγεται ενδιαφέρον στην αρχή. Πειραματικό ρολό. Αλλά τότε, αφού σκεφτείς πόσο δύσκολο είναι να γράψεις ένα μυθιστόρημα με τέσσερα χέρια, το να φτάσεις στα δέκα πρέπει να είναι τρελό. Στην καλύτερη περίπτωση σαν Maj Sjöwall και Per Wahlöö, δημιουργοί για μια δεκαετία αστυνομικών μυθιστορημάτων μεγάλης εμπορικής έλξης, όλα κατανοούνται από τη συναισθηματική σχέση. Και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις ζευγαριών έχουν αποδώσει καρπούς σε συγκεκριμένες συναντήσεις ή ως σταθερά δημιουργικά.

Γιατί στη λογοτεχνία όπως και στο σεξ η κατανόηση μεταξύ δύο μπορεί να είναι καλή, ενώ το πλήθος μπορεί να είναι αταξία και χάος. Έχει ήδη ανακοινωθεί από το αστείο του συμμετέχοντα στο οργία ζητώντας οργάνωση, περισσότερο από οτιδήποτε επειδή έχει ήδη πάρει έξι χτυπήματα από πίσω όταν υπάρχουν μόνο πέντε.

Wu Ming ήταν ακριβώς αυτό, πέντε τύποι συγγραφέων όλοι τους, προφανώςΤο Ας μην αποκλείσουμε ότι το πράγμα θα παραμείνει τελικά σε μια τετράδα μετά από μια αντιπαράθεση και την επίλυσή του μέσω εγκλήματος με τον αντιφρονούντα ... 😛

Το θέμα πήγε καλά και οι Wu Ming 1,2,4 και 5 συνεχίζουν να κάνουν παρέα, καπνίζοντας αρθρώσεις ή παίρνοντας οξύ και γράφοντας νέες ιστορίες. Τα πηγαίνουν καλά και λόγω της πρωτοπορίας του θέματος συν του currado και της ποικιλίας των πλοκών τους, συνεχίζουν να βρίσκουν αγορά από την απομακρυσμένη αυγή της νέας χιλιετίας (για να δώσουν περισσότερες συσκευασίες στο θέμα, ή από το 1999)

Κορυφαία 3 προτεινόμενα μυθιστορήματα από τον Wu Ming

Q

Μόλις μπλέχτηκαν, οι τέσσερις συγγραφείς που συμμετείχαν σε αυτό το πρώτο μυθιστόρημα, ο Federico Guglielmi, ο Giovanni Cattabriga, ο Luca Di Meo και ο Roberto Bui (αυτοαποκαλούμενος Luther Blissett) είχαν τις μπάλες για να γράψουν ένα υπέροχο έργο στην πρώτη στροφή.

Πρέπει να ήταν ότι δέκα μάτια βλέπουν περισσότερα από δύο με τον ίδιο τρόπο που 5 εγωισμοί μπορούν να ασκήσουν καλύτερες ασκήσεις αυτοκριτικής από ένα μόνο εγώ που διογκώνεται από την εξέλιξη της δουλειάς. Το θέμα είναι ότι το Q είχε αυτό το τέλειο σημείο συγχώνευσης, αναμειγνύει ετερογενή αλλά σοφά διεξαχθεί ως ένα καλοφτιαγμένο μυθιστόρημα. Ο πλούτος αυτής της άσκησης σε αποχρώσεις και αναγνωρίσεις στήριξε το έργο.

Βαθμολογήθηκε από τους κριτικούς ως αριστούργημα και συγκρίθηκε επίμονα με Το όνομα του τριαντάφυλλου, Q Πρόκειται για ένα μακρύ μυθιστόρημα που διαδραματίζεται τον XNUMXο αιώνα. Το έργο διαδραματίζεται για τριάντα χρόνια σε διαφορετικές χώρες της Αντιμεταρρυθμιστικής Ευρώπης και σε αυτό δεκάδες χαρακτήρες συνθέτουν μια υπέροχη τοιχογραφία της εποχής.

Ετσι ώστε, Q Είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα, αλλά και, κυρίως, είναι ένα μυθιστόρημα περιπέτειας και κατασκοπείας όπου ο πραγματικός πρωταγωνιστής είναι το πλήθος: αιρετικοί, κατάσκοποι, πόρνες, αυλικοί, μισθοφόροι, αυτοσχέδιοι προφήτες, υπηρέτες ... Χορωδιακό μυθιστόρημα με στυλ και περιεχόμενο που Σε όλες τις χώρες στις οποίες έχει μεταφραστεί, είχε μεγάλη επιτυχία.

Proletkult

Ένα μυθιστόρημα πολύ πιο αφιερωμένο σε ένα πρωτοποριακό έργο σύνθεσης κατά τη διάρκεια μιας πολύ ενδιαφέρουσας δημιουργικής διαδικασίας για την επίτευξη του τελικού σημείου μεταξύ δυστοπικής, παράλογης, σατιρικής και γρήγορης δράσης. Μια λυσεργική ανασκόπηση όλων εκείνων των μυθιστορημάτων που προέβλεπαν την κοινωνική κατάρρευση προς την αποξένωση και τον έλεγχο των θελήσεων με όσο το δυνατόν διαφορετικούς τρόπους μπορούσαν να φανταστούν. George Orwell o Huxley μεταξύ άλλων.

Το 1907, στην Τιφλίδα της Γεωργίας, ένας Μπολσεβίκος επαναστάτης με το όνομα Λεονίντ Βολόχ επιτίθεται σε ένα ταχυδρομικό βαγόνι που προστατεύεται από τους Κοζάκους και φεύγει με το τρένο με τη βοήθεια ενός Γεωργιανού συντρόφου του. Πηδάνε από το τρένο που κινείται και ο Γεωργιανός τον οδηγεί μέσα από ένα δάσος σε μια παράξενη διαφανή σφαίρα, ύψους οκτώ μέτρων τουλάχιστον και με διάφορες παρουσίες μέσα, η οποία ανοίγει για να τα δεχτεί.

Εκείνη τη στιγμή ο Γεωργιανός ξεκουμπώνει το γιακά του παλτού του, γλιστράει τα δάχτυλα και των δύο χεριών και αφαιρεί τη μάσκα που χρησίμευε ως πρόσωπο, συμπεριλαμβανομένων σκούρων μαλλιών και μουστακιού. Τότε εμφανίζεται ένα εξωγήινο ον με αόριστα ανθρώπινα χαρακτηριστικά ...

Πολλά χρόνια αργότερα, η υποτιθέμενη κόρη του Λεονίντ, η οποία είναι επίσης υποτιθέμενη εξωγήινη, ψάχνει τον πατέρα της για να τον πάει πίσω στον πλανήτη Νακούν. Για να το κάνει αυτό, επισκέπτεται τον Alexandr Bodgánov στην ήδη επαναστατική Μόσχα, έναν πραγματικό χαρακτήρα που φαίνεται να έχει βγει από ένα μυθιστόρημα: γιατρός, οικονομολόγος, φιλόσοφος, ιδρυτής και ιδεολόγος του προλεταριακού κινήματος τέχνης που ονομάζεται Proletkult, συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας και σκηνοθέτης ένα πρωτοποριακό κέντρο μετάγγισης στη θεραπεία νευρικών ασθενειών (και ίσως στην αναζήτηση της αιώνιας νεότητας). Και έτσι, σε αυτό το παστίκ του σοσιαλιστικού ρεαλισμού και της επιστημονικής φαντασίας (επίσης σοσιαλιστικό), εμφανίζονται εξόριστοι επαναστάτες στο Κάπρι, μυστικοί αστυνομικοί, διαπλανητικοί πολιτισμοί οργανωμένοι σε τέλειες κομμουνιστικές κοινωνίες, Κεφάλαιο και μια ορόσημο σοσιαλιστική επιστημονική φαντασία με τίτλο «Πώς όχι»   ΕΡΥΘΡΟΣ ΑΣΤΕΡΑΣ, Λένιν και Στάλιν ...

Και, με όλα αυτά τα στοιχεία, η ομάδα Wu Ming δημιουργεί ένα διαβολικό και ορεκτικό λογοτεχνικό τεχνούργημα που παίζει με τα είδη και διερευνά τη σχέση μεταξύ επαναστατικών και νοητικών παραληρημάτων. μεταξύ ανθρώπινων και πολιτικών ανοησιών. μεταξύ ονειροπολήσεων, ιδανικών και φαντασιώσεων (πολιτικών και λογοτεχνικών). ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη μυθοπλασία.

Ο στρατός των υπνοβάτων

Μη μου πείτε ότι ο τίτλος δεν είναι υπονοητικός. Από την αρχή η ιδέα όλων μας να κάνουμε υπνοβασία, με τα χέρια σε ορθή γωνία προς τα εμπρός, απογυμνωμένα από τη θέληση και επαναλαμβάνοντας κάποιο ονειρικό σύνθημα που προκλήθηκε από κάποια συμπεριφορική θεραπεία.

Έπειτα έρχεται το συνηθισμένο μεταβαλλόμενο σκηνικό αυτής της ομάδας συγγραφέων που ενώθηκαν για το τέλος της λογοτεχνικής δόξας που έγινε από τον Θεό, ξέρει τι συνωμοσία για να καταστεί δυνατό το ποσό. Μερικοί από αυτούς, από τους συγγραφείς, θα έδειχναν το ιστορικό μυθιστόρημα, την αρχή σημείο. Και όλοι θα το αποδεχτούν, τίποτα καλύτερο από τη Γαλλική Επανάσταση ως αφετηρία για την προβολή ιδεών σχετικά με τη βία, την αναζήτηση οριζόντων μετά την επανάσταση, τις επόμενες αποτυχίες και όλο το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς που εμφανίζονται στην παγκόσμια σκηνή, περιμένοντας αν ο άνθρωπος μπορεί επιτέλους να συμβιβαστεί με κάποια αίσθηση.

Παρίσι, Ιανουάριος 1793. Ο βασιλιάς Λουδοβίκος XNUMXος πρόκειται να γκιλοτινοποιηθεί και η πόλη σφύζει από τον ενθουσιασμό των υποστηρικτών της νέας τάξης και τις συνωμοσίες των μοναρχικών. Ο Τρόμος δεν θα αργήσει να έρθει και η Επανάσταση θα μπει σε μια κρίσιμη φάση. Σε αυτή την ατμόσφαιρα χάους, παιχνίδια εξουσίας, πολιτικές φιλοδοξίες, όνειρα ελευθερίας και βίαιους εφιάλτες, αρκετοί χαρακτήρες κινούνται: Ο Orphée d'Amblanc, ένας περίεργος γιατρός που στη μέση της Επανάστασης εφαρμόζει τις διδασκαλίες του δασκάλου του Mesmer, πατέρα του σύγχρονη ύπνωση? Η Marie Nozière, που παλεύει να μεγαλώσει τον γιο της και ονειρεύεται μια νέα ζωή στην οποία θα υπάρχει ισότητα μεταξύ των δύο φύλων. Η Leonida Modonesi, μια Ιταλίδα ηθοποιός που θαυμάζει τον Goldoni που ήρθε στην πρωτεύουσα με σκοπό να εντοπίσει το παλιό του είδωλο και θα καταλήξει να μεταμφιέζεται ως Scaramouche και να παίζει ανάμεσα στο θέατρο και την πραγματική ζωή ...

Και σε αυτό το κλίμα αβεβαιότητας, εμφανίζονται φήμες για έναν αυξανόμενο αριθμό ανεξήγητων περιπτώσεων υπνοβασίας, θύματα ενός παράξενου κακού που εκμηδενίζει τη συνείδησή τους. Ο D'Amblanc θα αναλάβει να ερευνήσει τι ισχύει σε αυτές τις φήμες, επειδή υπάρχει υποψία ότι οι μοναρχικοί αντεπαναστάτες μπορεί να δημιουργούν έναν στρατό υπνοβάτων. Έξυπνο πάστικ του ιστορικού μυθιστορήματος και δράματος περιπέτειας. λαμπρή άσκηση στην υποτροφία. προβληματισμός για την εξουσία, τη βία και τις ανατροπές της ιστορίας. Ευέλικτη και γρήγορη ιστορία, γεμάτη απρόσμενες ανατροπές και εκπλήξεις, Ο Στρατός των Υπνοβάτων είναι πάνω απ 'όλα μια λογοτεχνική γιορτή, ένα δώρο για τον αναγνώστη.