Υπάρχει ζωή πέρα βιβλία αυτοβοήθειας όσον αφορά την ψυχολογία. Και στους συγγραφείς αρέσει Στίβεν Πίνκερ, Daniel Goleman είναι άρρωστος Freud είναι γνωστά παραδείγματα αφηγητών όπου μπορείτε να χάσετε τον εαυτό σας για μεγάλο χρονικό διάστημα σε εκείνη την περιοχή της ψυχής. Επειδή η ψυχολογία εμβαθύνει σε αυτό που σηματοδοτεί το βήμα της θέλησής μας, τα πάθη και τις αποφάσεις μας πιο οικείο ή μέσα στο κοινωνικό πλαίσιο.
Με άλλα λόγια, υπάρχει ένα πεδίο στο οποίο να σπείρεις λογοτεχνία για να καταλήξεις να δρέψεις τη δημοτικότητα, τα δοκίμια ή ό, τι θέλει να καλλιεργήσει ο κάθε ψυχολόγος. Στην περίπτωση του Pinker, το πάθος του είναι το μυαλό προς τη μάθηση, η γνωστική ανάπτυξη ως κοινότοπο από το φυσιολογικό όριο της ανθρώπινης κατάστασής μας, των αισθήσεων, του εύρους που μπορεί να επιτευχθεί για την αντίληψή μας.
Ένα ολόκληρο σύμπαν μέσα στην ύπαρξή μας, όπου οι νευρώνες κινούνται σαν αστέρια στον θόλο του κόσμου μας εκεί μέσα από τον εγκέφαλο. Ένα ταξίδι στο οποίο ο Pinker βάζει τη ζώνη για να μας εμπλακεί σε εκείνη την ασυνήθιστη ταχύτητα στην οποία όλα συμβαίνουν μέσω της φαιάς μας ύλης. Γιατί τελικά ο Pinker κάνει την κοινωνιολογική του μετάφραση όπου κάθε φαινόμενο βρίσκει την πρώτη του εστίαση σε νευρωνικές κινήσεις που προσπαθούν να δώσουν τη θέση τους σε όσα έχουν μάθει και αυτά που γίνονται αισθητά ...
Κορυφαία 3 προτεινόμενα βιβλία του Στίβεν Πίνκερ
Προς υπεράσπιση του Διαφωτισμού
Η αντίληψη για αυτό το βιβλίο έχει αλλάξει πολύ από το 2020 που έφτασε με την απαίσια ιογενή σκιά του να κρύβεται πάνω σε οποιοδήποτε έργο του ανθρώπου ως πολιτισμού.
Αλλά δεν βλάπτει να θυμόμαστε, να ξανασκεφτούμε τα πάντα μέσα από το πρίσμα αυτού του βιβλίου για το πότε είναι ώρα να ανακτήσουμε τη ζωή όπως ήταν κάποτε. Γιατί ίσως είναι θέμα εξισορρόπησης των πάντων προς αυτήν την ανθρώπινη ζωή που νοείται ως μέρος του κόσμου, όχι ως τελικοί χρήστες ενός κόσμου που πωλείται από τον καπιταλισμό που κινεί τα πάντα...
Αν νομίζατε ότι ο κόσμος έφτανε στο τέλος του, αυτό σας ενδιαφέρει: ζούμε περισσότερο και η υγεία είναι μαζί μας, είμαστε πιο ελεύθεροι και, τελικά, πιο ευτυχισμένοι. Και παρόλο που τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι εξαιρετικά, οι λύσεις βρίσκονται στο ιδανικό του Διαφωτισμού: τη χρήση της λογικής και της επιστήμης.
Η καθαρή πλάκα
Το πιο ψυχολογικό δοκίμιο από όλα αυτά που μας προσφέρει αυτός ο συγγραφέας. Ένα από εκείνα τα βιβλία που ανεβάζουν την ιδεολογία από την οποία φαίνεται να πηγάζει όλη η προσέγγιση ενός συγγραφέα. Perhapsσως όχι τόσο ενημερωτικό για τη γενικότητα όσο μια σκέψη όπως η δική του θα άξιζε, αλλά πάντα ενδιαφέρον να γνωρίζουμε ένα νέο και συναρπαστικό όραμα σε αυτό το κίνημα μεταξύ της ατομικής ψυχολογίας και της κοινωνικής ηθικής.
En Η καθαρή πλάκα, Ο Στίβεν Πίνκερ διερευνά την ιδέα της ανθρώπινης φύσης και τις ηθικές, συναισθηματικές και πολιτικές πτυχές της. Δείχνει ότι πολλοί διανοούμενοι αρνήθηκαν την ύπαρξή του, υπερασπιζόμενοι τρία αλληλένδετα δόγματα: το «καθαρό πλακάκι» (το μυαλό δεν έχει εγγενή χαρακτηριστικά), το «καλό άγριο» (το άτομο γεννιέται καλό και η κοινωνία τον διαφθείρει) και το «φάντασμα στη ζωή. "μηχανή" (όλοι έχουμε μια ψυχή που παίρνει αποφάσεις χωρίς να εξαρτάται από τη βιολογία).
Το Pinker φέρνει ηρεμία και γαλήνη σε αυτές τις συζητήσεις δείχνοντας ότι η ισότητα, η πρόοδος, η ευθύνη και ο σκοπός δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα από τις ανακαλύψεις σχετικά με την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης.
Οι άγγελοι που κουβαλάμε μέσα
Μια φλογερή δήλωση για το τι έχει επιτευχθεί. Μια θεώρηση του πολιτισμού μας ως εξέλιξης παρά τα πάντα, ακόμη και με τις νότες της εξέλιξης του σε ορισμένες πτυχές. Πολλά βήματα μπροστά για να γίνει αυτός ο πλανήτης χώρος θεσμοθέτησης συγκρούσεων, εξέγερσης ενάντια σε μια έμφυτη ανθρώπινη βία που μας οδήγησε σε πολέμους και που πάντα απειλεί να επιστρέψει στους παλιούς του τρόπους.
En Οι άγγελοι που κουβαλάμε μέσα, Ο Στίβεν Πίνκερ μας εκθέτει τις έρευνες που έχει πραγματοποιήσει σχετικά με την επικράτηση της βίας σε όλη την ιστορία.
Αυτές οι έρευνες τον οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι, παρά τους σημερινούς πολέμους, ζούμε σε μια εποχή στην οποία η βία έχει μειωθεί σημαντικά σε σχέση με τις προηγούμενες εποχές.
Απολαμβάνουμε την ειρήνη που απολαμβάνουμε τώρα επειδή οι προηγούμενες γενιές ζούσαν υπό τον έλεγχο της βίας και αυτό τους ανάγκασε να προσπαθήσουν να θέσουν όρια σε αυτήν, και στον σύγχρονο κόσμο είμαστε εμείς που πρέπει να εργαστούμε για να τερματίσουμε. Δεν πρέπει να παρασυρθούμε από την αισιοδοξία, αλλά τουλάχιστον τώρα γνωρίζουμε ότι αυτός είναι ένας στόχος που έχουμε στη διάθεσή μας.
