Το φινλανδικο Σόφι Οξάνεν είναι κάτι περισσότερο από το στερεότυπο ενός αφοσιωμένου συγγραφέα. Επειδή η λογοτεχνία του είναι ένα έντονο συμβόλαιο με την αλήθεια, με μια ειλικρίνεια που υπάρχει μόνο στα βάθη των χαρακτήρων του φορτωμένων με εμμονές και ενοχές.
Στις μεταβαλλόμενες θέσεις τους μεταξύ του ιστορικό μυθιστόρημα ή τον πλησιέστερο χώρο, ο Oksanen αξιοποιεί πάντα τα πάντα στους χαρακτήρες, κάτω από μια πλοκή που μπορεί να συνδυαστεί με ενδιαφέρουσες πτυχές που συμπληρώνουν τέλεια τα έργα του.
Πρωταγωνιστές βασανισμένων ζωών ή τουλάχιστον περασμένων που είναι ασυμβίβαστα με το να συνεχίσεις να είσαι. Αλλά στο τέλος της ημέρας, οι άνθρωποι είναι σκληροί υπερασπιστές των αποφάσεών τους, που λαμβάνονται μπροστά σε έναν κόσμο που πάντα τους εκθέτει, όπως το eccehomo, στην ύπαρξη ή στο τίποτα.
Πιθανώς, αυτή η λυσσασμένη αλήθεια γεννιέται από την ανάγκη της συγγραφέα να φέρει τους χαρακτήρες της στη σκηνή, σε σεναριακά παιχνίδια σχεδόν εκτός επαγγελματικής παραμόρφωσης με τις σπουδές της στη δραματική τέχνη.
Σιγά σιγά, αυτή η συγγραφέας ανοίγει το εύρος της προς πιο γενικά επιχειρήματα, ας το θέσουμε έτσι, από την προηγούμενη εις βάθος μελέτη της για μια ποικιλία ψυχολογικών προβλημάτων που επηρέασαν ολόκληρη την κοινωνία χάρη σε οικείες αφηγήσεις. Αποκαλυπτικό, φυσικά, ως προς τα κοινωνικά ταμπού, και μαγνητικό με τον πιο λογοτεχνικό τρόπο με το μείγμα συνοπτικής και λυρικής γλώσσας.
Κορυφαία 3 προτεινόμενα βιβλία της Sofi Oksanen
Καθαρίζω
Η δέσμευση για εκκαθάριση, γενοκτονία, πογκρόμ ή απλώς η ιδιαίτερη εχθρότητα που υποκινείται από το μίσος και το κακό... ιστορικά, πολλοί λαοί έχουν ωθηθεί προς την εξαφάνιση με βάση τα δικαιώματα που έχουν παραμορφωθεί σε σημείο ηθικής παραμόρφωσης. Αλλά σχεδόν κανένα δεν έχει εξαφανιστεί. Διότι η αποφασιστικότητα του ανθρώπου να ζήσει όταν ωθείται προς το αντίθετο είναι άξια πίστης στο θείο θέλημα.
Με αυτό το μυθιστόρημα, η Sofi Oksanen κέρδισε ένα πολύ ευρύτερο φάσμα αναγνωστών και κριτικών. Ήταν το τρίτο του έργο μυθοπλασίας και μόνο με μια επέκταση του επιπέδου των έντονων χαρακτήρων του πέτυχε εκείνη την επιτυχία που πάντα καταλήγει να περιμένει τον μεγάλο αφηγητή. Βρισκόμαστε το 1992, μήνες μετά τη σοβιετική διάλυση που παρουσίασε νέα κράτη όπως η Εσθονία, που διαμορφώνονται με τα κοινοβούλιά τους και εξακολουθούν να εκτίθενται στους κινδύνους της δημοκρατικής πρόθεσης που μπορεί να καταλήξει σε αυστηρά αντίθετα καθεστώτα.
Αλλά αυτή είναι μόνο η γενική γεύση της πλοκής. Γιατί το σημαντικό είναι να γνωρίσουμε την Aliide και τη Zara, δύο γυναίκες σε μια τυχαία συνάντηση που διατρέχει τον κίνδυνο, αλλά και την ενσυναίσθηση, περιτριγυρισμένες από το αίσθημα του ζωτικού κινδύνου και, ωστόσο, γεμάτες με την ουσιαστική ανθρωπιά δύο γυναικών που σιγά σιγά καταλαβαίνουν ελάχιστα ο ένας για τον άλλον και καταλήγουν να συγκεντρώνονται για να συνδυάσουν τις μακρινές αλλά απροσδόκητα αλληλένδετες ιστορίες τους.
Norma
Όταν το σώμα της Ανίτα Ρος βρίσκεται στο μετρό του Ελσίνκι, όλοι οι φόβοι επιβεβαιώνονται: η γυναίκα μόλις ρίχτηκε στις ράγες. Αλλά η Νόρμα, η μοναχοκόρη της, είναι απίστευτη, αφού η μητέρα της δεν θα την άφηνε ποτέ μόνη με το μυστικό της: τα μαλλιά της ζουν, βιώνουν συναισθήματα, αποκτούν δυναμική και μεγαλώνουν τόσο γρήγορα που πρέπει να κουρεύονται πολλές φορές την ημέρα.
Πρόθυμη να κάνει τα πάντα για να μάθει την αλήθεια, η νεαρή γυναίκα αποφασίζει να ανακατασκευάσει τις τελευταίες μέρες της μητέρας της, προσφέροντας μάλιστα τον εαυτό της στο σαλόνι ομορφιάς όπου δούλευε, μία από τις επιχειρήσεις μιας φυλής που διακινεί επίσης παρένθετες κοιλιές. Κατατρεγμένη από το παρελθόν και παγιδευμένη σε ένα κουβάρι εξαπάτησης και εκμετάλλευσης, η Νόρμα πρέπει να παλέψει για να ξεκαθαρίσει τα γεγονότα και να επιτύχει την ελευθερία.
Με ευφάνταστη, υποβλητική και ποιητική πεζογραφία, η Sofi Oksanen επινοεί μια ανησυχητική πλοκή για τα δίκτυα της μαφίας που κυνηγούν τις γυναίκες, σε ένα ριζικά πρωτότυπο μυθιστόρημα που ανοίγει τον δρόμο της καθώς η Norma Ross βυθίζεται στο παρελθόν αναζητώντας το μέλλον της.
Όταν τα περιστέρια έπεσαν από τον ουρανό
Το έργο αμέσως μετά το Purge, εκείνο το μεγάλο άλμα στην επιτυχία που ακόμη και στην κινηματογραφική του εκδοχή παραλίγο να κερδίσει το Όσκαρ. Όμως ο παλμός της Σόφης δεν έτρεμε και αφοσιώθηκε σε αυτό το νέο μυθιστόρημα που ενσωματώνει πινελιές αγωνίας μέσα σε μια νέα ιστορική μυθοπλασία γεμάτη ρεαλισμό. Το αποτέλεσμα είναι μια μαγική σύνθεση που με τη χειρουργική της ακρίβεια της γλώσσας, με στιγμιότυπα ποιητικών εξάρσεων, περιορίζει την ιστορία να φτάσει στα συναισθήματα κάθε αναγνώστη.
Τοποθετημένο στην Εσθονία κατά την περίοδο πριν και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και αφηγείται με τη σφιχτή και περιτυλιγμένη πεζογραφία που εντυπωσίασε τόσο πολύ τους αναγνώστες του προηγούμενου μυθιστορήματός του, ο Oksanen έγραψε μια συναρπαστική ιστορία ίντριγκας και αγάπης που εισχωρεί στα βάθη του κόσμου. είναι άνθρωπος, ενώ εκθέτει τις διάφορες ερμηνείες που μπορεί να προκαλέσει ένα μόνο ιστορικό γεγονός.
Η αφήγηση περιστρέφεται γύρω από τρεις ανθρώπους τόσο διαφορετικούς όσο και ενωμένοι. Από τη μία πλευρά, ο Ρόλαντ και ο Έντγκαρ, δύο ξαδέλφια, τα οποία, αφού πέρασαν από ένα γερμανικό στρατόπεδο εκπαίδευσης στη Φινλανδία, πολεμούν ενάντια στη βάναυση σοβιετική κατοχή. Από την άλλη, η Juudit, η νεαρή σύζυγος του Edgar, η οποία έχει παγιδευτεί ανάμεσα στις δύο πλευρές και παρευρίσκεται, σαστισμένη, η αναστάτωση που συμβαίνει όταν οι Γερμανοί αναλάβουν τον έλεγχο της χώρας. Έτσι, ενώ ο Juudit αμφιβάλλει για τις πραγματικές προθέσεις των Ναζί όσο και για το μέλλον του γάμου τους, που χαρακτηρίζεται από έλλειψη πάθους, ο Roland δεν σταματά να καταγράφει τις εντυπώσεις του σε ένα ημερολόγιο με την ελπίδα ότι μια μέρα θα χρησιμεύσει για τη δημοσιοποίηση της αληθινής ιστορίας της Εσθονίας.
Και οι δύο μοιράζονται μια περίεργη σχέση με τον αινιγματικό Έντγκαρ, ο οποίος αντιπροσωπεύει όπως κανείς την άπειρη ικανότητα προσαρμογής ορισμένων ανθρώπων όταν υποβάλλονται σε μια ακραία κατάσταση. Έτσι, σε διάστημα τριών δεκαετιών, η ιστορική εξέλιξη συγχωνεύεται διακριτικά με ένα βαθύ ψυχολογικό πορτρέτο και ένα τέλεια δοσολογημένο σασπένς που δεν επιλύεται μέχρι την τελευταία σελίδα.
Άλλα προτεινόμενα βιβλία της Sofi Oksanen
Δύο φορές στο ίδιο ποτάμι
Οι απομακρυσμένες αντιφάσεις της Ρωσίας γοητεύτηκαν από τον αυταρχισμό που άλλαζε χρώμα μόνο από τη μια εποχή στην άλλη. Η ιδεολογία της αιώνιας πάλης με τη Δύση, η έννοια της πατρίδας ως ηττημένης αυτοκρατορίας πάντα να ανακτάται, πάντα σε νόμιμη παρέμβαση στην ιστορία με δύναμη αν χρειαστεί.
Η Ρωσία εκτελεί τον παλιό της οδικό χάρτη στην Ουκρανία, όπως η αυτοκράτειρα Αικατερίνη η Μεγάλη στην Κριμαία το 1783, και όπως η ΕΣΣΔ και ο Στάλιν αργότερα, σε μεγαλύτερη κλίμακα. Η Ρωσία δεν γύρισε ποτέ την πλάτη της στο ιμπεριαλιστικό παρελθόν της. Αντίθετα, το Κρεμλίνο εργάστηκε για να δαιμονοποιήσει τους αντιπάλους του, χρησιμοποιώντας αυτή την προπαγάνδα για να χρησιμοποιήσει τη σεξουαλική βία στον πόλεμο και να απανθρωποποιήσει τα θύματα εγκλημάτων για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Στη Ρωσία του Πούτιν, η ισότητα βρίσκεται σε πτώση. Η Ρωσία φιμώνει τις γυναίκες, χρησιμοποιεί τον βιασμό ως όπλο και ταπεινώνει τα θύματά της στα μέσα ενημέρωσης απειλώντας τα δημόσια με αντίποινα. Ένα δυνατό δοκίμιο ενός από τους μεγάλους σημερινούς Ευρωπαίους συγγραφείς.
