Μέσα στην τρέχουσα κολομβιανή λογοτεχνία, η περίπτωση του λατομείου Cali είναι ενδιαφέρουσα, με δύο σπουδαίους συγγραφείς όπως π.χ. Άντζελα Μπεσερά και δική Πιλάρ Κουιντάνα. Στη συνέχεια, ο Κάλι εκμεταλλεύεται μια γυναικεία αφήγηση υψηλού επιπέδου με δύο χρονικογράφους αποφασισμένους να μυθιστορήσουν από τον ρεαλισμό. Φυσικά, ένας πολύ διαφορετικός ρεαλισμός. Επειδή μπορεί ήδη να είναι από βαθιά εγγύτητα, με την ωμότητα και τα συναισθήματά του στην επιφάνεια, έως προβολές που εστιάζουν περισσότερο στην παρατήρηση, ακόμη και στην αποξένωση, για να καταλήξουν να ανακαλύψουν νέες αποχρώσεις αυτού που μας περιβάλλει.
Στην περίπτωση του Πιλάρ, η δική της είναι περισσότερο η πρώτη εκδοχή του ενδεικνυόμενου ρεαλισμού, με στενά αρώματα που δεν ξεφεύγουν ούτε από τα πιο αισθησιακά αρώματα ή ακόμα και τη μεταλλική υπόδειξη αίματος. Η συνήθης θεώρηση του μυθιστορήματος ως μια άσκηση μεταλλαγής, ζώντας άλλες ζωές μεταξύ άλλων, εκείνες με τις οποίες συναντάμε καθημερινά, για τις οποίες μπορούμε μόνο να σκιαγραφήσουμε αυτό που αναπτύσσει κάποιος σαν την Pilar με μια αριστοτεχνική αίσθηση ενοχλητικής αληθοφάνειας Το
Η εν λόγω άσκηση απαιτεί ένα είδος μετασχηματισμού μόνο στα φτερά που είναι ιδιαίτερα προικισμένα για ενσυναίσθηση και μίμηση. Αυτό ακριβώς που επιτυγχάνει η Pilar συντονισμένη με μια άλλη σπουδαία κολομβιανή συγγραφέα, όπως αυτή είναι Λάουρα Ρέστρεπο. Πάντα επίκαιρες πτυχές και απαιτήσεις από τον φεμινισμό σε, πιο γενικά, έναν απαραίτητο εξανθρωπισμό που συχνά χάνεται τόσο πολύ...
Τα κορυφαία 3 προτεινόμενα μυθιστορήματα της Pilar Quintana
Ο σκύλος
Ο Τσιρλί είναι ο εν λόγω σκύλος. Το ίδιο όνομα που θα μπορούσε να είχε μια κόρη αν είχε φτάσει ποτέ. Το άλλο ερώτημα είναι αν η αποτυχία μιας πολυπόθητης μητρότητας μπορεί να επικεντρωθεί εξίσου σε ένα ζώο συντροφιάς. Η απάντηση για πολλούς είναι ναι. Και η τήρηση των δυνατοτήτων αγάπης και στοργής μπορεί να είναι αληθινή.
Αλλά οι ερωτήσεις που θέτουμε στο μέλλον με ένα παιδί (ορισμός μητρότητας ή πατρότητας που διάβασα κάπου) δεν είναι οι ίδιες διακρίσεις με ένα ζώο συντροφιάς. Γιατί το ζώο δεν θα κάνει ποτέ την αγάπη του με τόσες άκρες, τόσες γωνίες, τόσες απογοητεύσεις και επανασυνδέσεις ...
Η Ντάμαρις είναι μια μαύρη γυναίκα που ζει σε μια ήσυχη πόλη του Ειρηνικού, η οποία επίσης κρύβει τη θυελλώδη πλευρά της. Ζει με τον Rogelio σε εκείνο το μέρος εδώ και πολλά χρόνια. Η ταραχώδης σχέση τους έχει σημαδευτεί από την άκαρπη αναζήτηση του προαναφερθέντος απογόνου. Και προσπαθούν τα πάντα, και ακόμα ο Ντάμαρις δεν μπορεί να μείνει έγκυος. Με κάθε ελπίδα χαμένη, η Ντάμαρις βρίσκει μια νέα ελπίδα όταν της παρουσιάζεται η ευκαιρία να υιοθετήσει έναν σκύλο. Αυτή η νέα και έντονη σχέση με το ζώο θα είναι για τον Ντάμαρη η εμπειρία που θα την αναγκάσει να αναλογιστεί το ένστικτο και τη μητρότητα.
Μικρή κόκκινη κουκούλα τρώει τον λύκο
Το έλεγα πάντα, κάθε μυθιστοριογράφος βρίσκει στη σύντομη αφήγηση νέους λόγους για να συνεχίσει να λέει ιστορίες, βαλβίδες διαφυγής ή ακόμα και έναν τομέα αφήγησης πολύ πιο ενδιαφέρον από το μυθιστόρημα. Αλλά οι συμβάσεις είναι αυτές που είναι και τα μυθιστορήματα εξακολουθούν να είναι τα πιο περιζήτητα λογοτεχνικά έργα. Perhapsσως είναι να καταλάβουμε το κομοδίνο για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα με τους χαρακτήρες του να μας παραδίδουν στην αγκαλιά του Μορφέα ...
Αλλά τελικά η ιστορία ή το παραμύθι είναι πιο έντονες δόσεις του φαρμάκου που γράφει. Γιατί το δημιουργημένο σύμπαν εκτείνεται εξίσου μπροστά ή πίσω μόλις δημιουργηθούν οι πρωταγωνιστές μιας ιστορίας. Και παρόλο που η σκηνή του στενεύει, η αίσθηση της πλήρους δημιουργίας είναι πολύ πιο έντονη και συγκεντρωμένη στο χρόνο.
Με την ευκαιρία αυτή, η Pilar Quintana εμβαθύνει στη βαθύτερη παροδικότητα, εν συντομία υπαρξισμός, σχεδόν σαν σύνθημα. Και όμως όλα παίρνουν ιδιαίτερη δύναμη γιατί κάθε χαρακτήρας σύντομα δίνεται στον εαυτό μας σε ορμές, πάθη, φόβους, πόνους της ψυχής, θλίψεις, ενοχές και όλες εκείνες τις αισθήσεις και τα συναισθήματα που μας κάνουν να είμαστε αυτό που είμαστε χωρίς να γνωρίζουμε σχεδόν καθόλου.
Αυτό το βιβλίο μας προσφέρει τη δυνατότητα να ανακαλύψουμε τα βαθύτερα κίνητρα για μια δράση που καθορίζεται πάντα από τις αποφάσεις που λαμβάνονται σύμφωνα με τις βαθύτερες επιθυμίες που σπρώχνουν ενάντια σε τόση αίσθηση υπαρξιακής ενόχλησης ή στον λόγο που μπορεί να αντιμετωπίσει άσχημα αυτές τις βραστικές επιθυμίες, μεταμορφώνοντάς μας σε φυλακισμένους της αδύνατης ισορροπίας.
Ο Συλλέκτης Σπάνιας Σκόνης
Perhapsσως η Κολομβία είναι η χώρα που κατάφερε να απομακρυνθεί καλύτερα από το σκοτεινότερο παρελθόν της τον τελευταίο καιρό. Περιμένοντας τα πάντα να συνεχιστούν στην ίδια γραμμή, τα φαντάσματα του πλησιέστερου χθες φαίνεται να προστατεύονται από μια κοινωνία που έχει υποβληθεί επιτυχώς σε χειρουργική επέμβαση ικανή να αφαιρέσει μαφίες σαν στάσιμους όγκους. Και με τη λογοτεχνική έννοια, αυτό αποκτά ένα ψαροχώρι ιστοριών για να πει για συγγραφείς από τη χώρα αυτή.
Στα τέλη της δεκαετίας του ογδόντα, διακινητές ναρκωτικών κυκλοφορούσαν ελεύθερα στους δρόμους και η πόλη ήταν γεμάτη με το μεγαλείο του εύκολου χρήματος, των νέον χρωμάτων και των γυναικών με βυζιά σιλικόνης. Στο τέλος της δεκαετίας του 'XNUMX οι διακινητές ναρκωτικών ήταν στη φυλακή και η πόλη σε ερείπια. Αυτό είναι το σκηνικό για την ιστορία της La Flaca y el Mono.
Μαζεύει σκόνη γιατί δεν μπορεί να πει όχι. Τον επειδή δεν μπορεί ακόμα να βρει αυτό που έψαχνε σε όλη του τη ζωή. Αυτή έρχεται από κάτω και εκείνος από πάνω, και όταν συναντηθούν, οι δύο πόλεις συναντιούνται. Αλλά στη μέση των δύο είναι ο Aurelio, ο άντρας που αγαπά η Flaca και ο φίλος που ο Monkey πρόδωσε στο παρελθόν. Οι Rare Powder Collectors είναι η ιστορία μιας αποτυχημένης αγάπης μεταξύ ενός κοινωνικού ορειβάτη και δύο υπέροχων παιδιών και είναι, ταυτόχρονα ταυτόχρονα, μια μαρτυρία της αποσύνθεσης μιας κοινωνίας διαποτισμένης από την κουλτούρα της διακίνησης ναρκωτικών
5 σχόλια στο “Τα 3 καλύτερα βιβλία της Pilar Quintana”