Όταν τηλεφώνησε ένας συγγραφέας Πασκάλ Μπρούκνερ καταφέρνει να διατηρεί τη συναισθηματικότητα και την υπέρβαση ως σταθερά στα μυθιστορήματα, ensayos και φιλοσοφικά έργα, θα είναι επειδή κάτι παρόμοιο με την αριστεία θα επιτευχθεί στη λογοτεχνία ως μια συλλογή ειδών.
Είναι επίσης αλήθεια ότι τον τελευταίο καιρό η γαλλική αφήγηση φαίνεται να απολαμβάνει την ιδιοφυΐα ως οδηγό σε συγγραφείς όπως π.χ. Michel Houellebecq o Φρέντ ΒάργκαςΤο Αλλά η περίπτωση του Μπρούκνερ, όπως λέω, είναι αυτός ο περίεργος δρόμος μεταξύ μυθοπλασίας και μη, μεταξύ της γεύσης για φιλοσοφική αποκάλυψη και της εμβάπτισης σε νέους χαρακτήρες ως δικαιολογία για να συνεχίσει να συμβάλλει στο όραμά του για τον κόσμο.
Perhapsσως είναι πιο εντυπωσιακό να είσαι ένας από αυτούς τους συγγραφείς ενάντια στο ρεύμα σχεδόν σε όλα, περισσότερο επειδή επέστρεψες μετά από στοχαστική ανάλυση και σύνθεση της κατάστασης των πραγμάτων και της ανθρώπινης φύσης παρά για έναν μηδενισμό δικό του ή επιτηδευτικό. Και ως γνωστόν, όλα όσα γίνονται ενάντια στο ρεύμα καταλήγουν να μας ξυπνούν για να συνειδητοποιήσουμε από την αποξένωση και την αποξένωση ή από το βαθύτερο βάθος πίσω από τα στρώματα της κοινωνικής εξημέρωσης.
Τα κορυφαία 3 προτεινόμενα βιβλία του Pascar Bruckner
Μια αιώνια στιγμή
Αν αρνούμαστε το θάνατο, δεν το κάνουμε λιγότερο με το γήρας. Οι τελευταίες μας μέρες είναι λίγο πολύ τυχερές στη φυσική αποσύνθεση ανάλογα με τον προορισμό που φτάσαμε. Αλλά ποτέ δεν θεωρούμε αυτόν τον αδιάβατο δρόμο μέχρι την τελευταία πνοή ανάμεσα σε αναστεναγμούς εγκατάλειψης, που έχουν λίγη μεγάλη θεατρικότητα, αλλά μάλλον το λαχάνιασμα των ψαριών έξω από το νερό ...
Ένα έξυπνο, όμορφο, συναρπαστικό και ακατέργαστο δοκίμιο που μας καλεί να δούμε διαφορετικά αυτή την προχωρημένη ηλικία στην οποία φτάνουμε όλοι. Ένα διαυγές δοκίμιο για το πώς η πρόοδος της επιστήμης έχει κάνει τον χρόνο έναν παράδοξο σύμμαχο για τους ανθρώπους. Από τα μέσα του 20ου αιώνα, το προσδόκιμο ζωής αυξήθηκε από είκοσι σε τριάντα χρόνια, που ισοδυναμεί με μια ολόκληρη ύπαρξη τον 17ο αιώνα.
Όταν φτάνουμε στην ηλικία των πενήντα ετών, βιώνουμε ένα είδος αναστολής μεταξύ ωριμότητας και γήρατος, ένα διάστημα στο οποίο αρχίζει πραγματικά η συντομία της ζωής, καθώς αναρωτιόμαστε τα μεγάλα ερωτήματα της ανθρώπινης κατάστασης: θέλουμε να ζήσουμε; πολύ καιρό; ή έντονα, να ξεκινήσουμε από την αρχή ή να επανεφεύρουμε τον εαυτό μας; Πώς να αποφύγεις την κούραση της ύπαρξης, τη μελαγχολία του λυκόφωτος, πώς να νικήσεις τις μεγάλες χαρές και τους μεγάλους πόνους;
Ποια είναι η δύναμη που μας κρατάει στη ζωή ενάντια στην πικρία ή τον κορεσμό; Σε αυτό το φιλόδοξο και ουσιαστικό έργο, ο Bruckner βασίζει τις σκέψεις του στη στατιστική και σε διάφορες πηγές από τη λογοτεχνία, τις τέχνες και την ιστορία. Έτσι, προτείνει μια φιλοσοφία μακροζωίας που βασίζεται στην επίλυση και ποτέ στην παραίτηση, για να ζήσει αυτή την επιπλέον ζωή με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Ένας καλός γιος
Να είσαι καλός γιος παρ' όλα αυτά. Ή τουλάχιστον προσπαθήστε να το κάνετε από τις αντιθέσεις των γονικών επιταγών και πράξεων. Έχοντας ξεπεράσει τις πιο πικρές αντιφάσεις που παρατηρούνται σε ενήλικες που μας προστατεύουν όταν ακόμα δεν γνωρίζουμε τίποτα για το τι υπάρχει, τελικά θα μπορούσε να ήταν και μια ενδιαφέρουσα μάθηση. Γιατί στο τέλος ανακαλύπτεται ότι αν είναι νόμιμο να μαθαίνεις ακόμα και από τον εχθρό, πώς να μην είναι από πατέρα.
Αυτή είναι η ιστορία μιας αδύνατης αγάπης. Αγάπη για ένα απαίσιο άτομο. Ένας αυταρχικός και εξαντλητικός φασίστας που είναι ταυτόχρονα ένας καλλιεργημένος άνδρας με ισχυρές πεποιθήσεις και που τυχαίνει να είναι ο πατέρας του ίδιου του Μπρούκνερ. Μια τέτοια παιδική σύγκρουση δίνει τη θέση της σε ένα υπέροχο μυθιστόρημα εκπαίδευσης, προσωπικό και διανοητικό, του οποίου είναι ένας από τους πιο σταθερούς και αμφιλεγόμενους συγγραφείς για το τρέχον πανόραμα των γαλλικών γραμμάτων.
Ο ενήλικος γιος αντιμετωπίζει σε πρώτο πρόσωπο και χωρίς κανένα είδος αφηγηματικής μάσκας έναν χαρακτήρα για τον οποίο νιώθει, ταυτόχρονα, απόρριψη και συμπόνια, σε μια ιστορία που γεννιέται από μίσος, αλλά που αποκτά μια απρόσμενη και παρηγορητική χροιά τρυφερότητας. . Μια τέτοια ανατροπή καταλήγει να εκπλήσσει τον ίδιο τον αφηγητή.
Ο Μπρούκνερ δεν μπορεί να ολοκληρώσει την ιδιαίτερη καταδίκη του για τον πατέρα, και βλέπει πώς η εμπνευσμένη δυσαρέσκεια στην αρχή λιώνει για να δώσει τη θέση της σε μια συνεσταλμένη στοργή, χωρίς κατανόηση και στην οριστική βεβαιότητα ότι δεν είναι δυνατόν να κριθεί η συμπεριφορά των άλλων απόλυτος τρόπος. Το "A Good Son" είναι ένα ακατέργαστο εκπαιδευτικό μυθιστόρημα στο οποίο ο Pascal Bruckner παρουσιάζει, μέσω της δικής του βιογραφίας, ένα ταξίδι στον γαλλικό πολιτισμό του δεύτερου μισού του XNUMXού αιώνα.
Ο ίλιγγος της Βαβέλ
Ο φιλόσοφος είναι πάντα μπροστά από την εποχή του, όπως ο συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας που αναζητά τη μελλοντική δυστοπία. Μόνο, η αίσθηση ότι ό, τι συμβαίνει στην ιστορία, παρά το γεγονός ότι μπορεί να υπάρχουν πολλά χρονικά όρια στα οποία τα γεγονότα συμβαίνουν διαφορετικά, όλη η ασυδοσία οδηγεί στον ίδιο χώρο λόγω της ίδιας της ανθρώπινης κατάστασης. Και τότε έχει νόημα ότι ο Θεός υπάρχει, έτοιμος να μας κρίνει την τελευταία ημέρα της κρίσης, με μια συνοπτική πρόθεση να αναιρέσει τα πάντα και να μας καταδικάσει να ξεκινήσουμε από την αρχή ...
Παρά τον χρόνο που έχει περάσει από τη συγγραφή του, αυτό το πολύ ωραίο δοκίμιο του Πασκάλ Μπρούκνερ για τα λάθη του κοσμοπολιτισμού; Η παγκοσμιοποίηση εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά επίκαιρη: «Μια τιτάνια μάχη αντιμετωπίζει δύο θέσεις, τόσο αλλεργικές μεταξύ τους όσο ο καπιταλισμός στον κομμουνισμό: την εθνικιστική και ξενοφοβική θέση, προσκολλημένη στην κληρονομιά της και την κοσμοπολίτικη θέση, άπληστη των άλλων και ανταλλαγής της εθνικής στενότητας για μια ευρύτερη ενδυμασία ».
Για να ξεπεράσει τη στείρα αντιπαράθεση θέσεων, ο φιλόσοφος προσπαθεί να σκεφτεί στο χώρο ενός μη λατρεμένου κοσμοπολιτισμού, στον οποίο η διαφορά μεταξύ των πολιτισμών δεν εμποδίζει τη σχέση, ούτε ακυρώνει τις διαφορές.
