Το εύκολο είναι να έχεις έναν νονό για να σε βοηθήσει να πετύχεις δόξα, επιτυχία ή θέση θυρωρού στο Επαρχιακό Συμβούλιο. Το δύσκολο είναι να βρεις αυτόν τον νονό όταν δεν σε δένουν δεσμοί μαζί του. Και αυτό, στον τομέα οποιασδήποτε τέχνης, προκύπτει μόνο από την πλήρη πεποίθηση για το έργο του νέου αιτούντος.
Κάτι τέτοιο συνέβη με Φίλιπ Ροθ όταν ανακάλυψε τον νεαρό συγγραφέα Νικόλ Κράους. Φυσικά, για να πείσεις μια ιδιοφυΐα της λογοτεχνίας πρέπει να είσαι στο σχοινί του (δηλαδή στο αφηγηματικό του ύφος) και αυτό είναι Η Νικόλ μοιράζεται αυτό το κομμάτι του ξεριζωμού των προγόνων δημιουργικά προσανατολισμένη στο ξεγύμνωμα της ψυχής με τη λυρική λαμπρότητα μιας εξαιρετικής μαθήτριας και στον τομέα της ποίησης πάνω στον οποίο καλλιεργήθηκε για χρόνια.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί, σε αυτό το είδος υπαρξιακής γεύσης, την ιδιαίτερη αρμονία του με πολλούς ισπανόφωνους συγγραφείς που και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού έχουν επίσης εμβαθύνει σε ένα είδος υπαρξισμού από μεταπλαστική, παίζοντας μεταξύ των συνόρων της πραγματικότητας και του φανταστικού. συνθέτοντας ένα είδος πολύ ζωντανών χαρακτήρων για να καταλήξει να εξιστορεί πολύ διαφορετικές πτυχές αλλά πάντα σε αρμονία με την πιο ανθρώπινη αντίληψη οποιουδήποτε γεγονότος. Ακριβώς σε αυτό, στη θεματική διαφορετικότητα, ο Krauss βρίσκει έναν από τους πυλώνες του αιχμαλωτίζει τους αναγνώστες κάθε είδους.
Μπορεί κανείς να αφθονεί στην αγάπη, στη συνείδηση, στην ιστορία ως βασικά θέματα από τα οποία αναδύονται χιλιάδες ανακρίσεις για τη ζωή σε κάθε νέα ιστορία. Πάντα μέσα από εικόνες που κυοφορούν συγκίνηση ανάμεσα σε μια ξεκάθαρη αποξένωση που ξανασκέφτεται τα πάντα. Και σε αυτούς τους αγώνες, η καλή Νικόλ κινείται με συναρπαστική ευκινησία.
Τα 3 καλύτερα προτεινόμενα μυθιστορήματα της Nicole Krauss
σε μια σκοτεινή ζούγκλα
Κάποια στιγμή η Νικόλ ρωτήθηκε για τον λόγο της παραίτησής της από την ποίηση που τόσο πολύ καλλιέργησε στο παρελθόν. Η απάντησή του ήταν ότι ερωτεύτηκε το μυθιστόρημα, με αυτή την ανακάλυψη της αφηγηματικής του ικανότητας. Χωρίς αμφιβολία αυτό είναι έτσι. Γιατί στην τελευταία της ιστορία ανακαλύπτουμε μόνο τη συγγραφέα να ξεπερνά τον εαυτό της.
Ο Jules και η Nicole είναι οι χαρακτήρες που βήμα-βήμα, με τρόπο που κατά καιρούς προορίζεται και άλλοτε αυτοσχεδιασμένο, οδηγούν στο σκοτάδι εκείνης της ζούγκλας που αναγγέλλει ο τίτλος.
Η πλοκή κινείται σε ένα εύρος τελειότητας (αν η τελειότητα μπορεί να έχει οποιοδήποτε εύρος), που μερικές φορές είναι ανησυχητικό, εκνευριστικό λόγω του τι σημαίνει να ανακαλύψεις την ψυχή σου, την ψυχή σου ως αναγνώστη.
Γιατί είναι άλλο πράγμα να σου λένε τις περιπέτειες του Jules και της Nicole και άλλο να ανακαλύπτεις πώς ζουν και οι δύο στην ύπαρξή σου, με τις ίδιες αμφιβολίες και τις ίδιες επιθυμίες σου.
Η διακόσμηση είναι ήδη το λιγότερο σημαντικό πράγμα. Η συνάντηση των πρωταγωνιστών σε ξενοδοχείο του Τελ Αβίβ θα μπορούσε να γίνει στο σαλόνι σας. Αλλά επιπλέον, καρυκεύοντας όλα όσα έχει ήδη το μυθιστόρημα από όμορφη υπαρξιακή σύνθεση, ανοίγεται ένα αινιγματικό πεπρωμένο για τη Νικόλ και παράπλευρα για τον Τζουλ.
Όλα ταιριάζουν όταν ανακαλύπτουμε ότι η απόδραση από τον εαυτό του μπορεί να τελειώσει μόνο στη μοναξιά της ερήμου ή ανάμεσα στην πιο άγνωστη και άγνωστη υγρή και σκοτεινή ζούγκλα.
Η ιστορία αγάπης
Επιτηδευμένος τίτλος που, ίσως χωρίς να τον ψάξω, φτάνει στην αίσθηση ότι γίνεται η πιο σίγουρη διατριβή για εκείνη την πιθανή Ιστορία του ουσιαστικού. Και όπως σχεδόν πάντα όλα ξεκινούν από το πιο μικρό, από μέσα προς τα έξω, από το κλείσιμο μέχρι την ανακάλυψη.
Ένα μυθιστόρημα που κάνει μαγικά τη λογοτεχνία μέσω του Leo Gurky, του ανθρώπου που σηκώνεται για να κοιτάξει έξω από το παράθυρο των τελευταίων ημερών του χάρη σε ένα πακέτο που φτάνει απροσδόκητα, και μέσω της Alma Singer, μιας έφηβης που επισκιάζεται από τις περιστάσεις της.
Και τους δύο ενώνει ένα βιβλίο με τίτλο «The Story of Love», ένα κρυπτικό μυθιστόρημα, δυσνόητο με το μείγμα σουρεαλιστικών αφορισμών που έχουν μετατραπεί σε διαλόγους.
Η αγάπη μπορεί να είναι η μεγάλη ιστορία ή ίσως η ιστορία αυτού του βιβλίου καταλήγει να ανακαλύψει την αγάπη των χαρακτήρων. Μετά το μυστήριο των συμπτώσεων που τοποθετεί και τους δύο χαρακτήρες στην ίδια σκηνή, σαν αυτοσχεδιαστικό θέατρο, καταλήγει να ανιχνεύεται το νόημα όλων, ακόμα και οι πιο δύσκολες έννοιες που αφηγούνται σε αυτό το μυθιστόρημα που σχεδόν κανείς δεν κατάφερε να διαβάσει.
το μεγάλο σπίτι
Όχι σπάνια καταλήγεις να σκέφτεσαι την πιθανότητα ζωής στο αδρανή. Το άρωμα ενός ενδύματος που μας θυμίζει κάποιον, το τραπέζι που επιμένει να καταστρέψει το μικρό μας δαχτυλάκι, το μπουκάλι που μας γλιστράει και σπάει χίλια κομμάτια στο πάτωμα... Εντάξει, αυτό είναι ένα χονδροειδές παράδειγμα, αξίζει το αστείο .
Αλλά δεν βρήκα καλύτερη εισαγωγή για να αναφερθώ σε αυτήν την ιστορία σε ένα γραφείο. Ναι, ένα από εκείνα τα έπιπλα γεμάτα γοητεία με τα συρτάρια, τα ράφια, τα καλύμματά του και άλλα στοιχεία.
Αυτός που πρωταγωνιστεί σε αυτή την ιστορία ανήκε στον Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, με τον οποίο έχει ήδη την ουσία του. Αλλά το πιο περίεργο από όλα είναι πώς αυτό το έπιπλο συνεχίζει να συλλέγει εμπειρίες ανάμεσα στους κόμπους του ευγενούς του ξύλου. Και ναι, «αυτός» είναι ο πρωταγωνιστής στη μετάβασή τους από τη μια ζωή στην άλλη, από τα σαλόνια στις αποθήκες, γοητεύοντας κάποιους ιδιοκτήτες και αποκηρύσσοντας άλλους.
Τίποτα από όσα συμβαίνουν γύρω του δεν μπορεί να τον μεταλλάξει. Κι όμως, τα πράγματα συμβαίνουν ακριβώς με τον παρόντα. Ένα ταξίδι από το Μανχάταν στη Χιλή, περνώντας από την Οξφόρδη, από μέρη όπου είναι περιποιημένο σαν κόσμημα σε αποθήκες όπου η λήθη απειλεί μια επίθεση τερμιτών...
Μπορεί να φαίνεται σαν μια ασύνδετη αφήγηση, μέχρι να ανακαλύψετε ότι είναι το γραφείο που σηματοδοτεί τους χρόνους στην ύπαρξή του, ακριβώς χωρίς συνείδηση ή χρόνο.
Άλλα προτεινόμενα βιβλία της Nicole Krauss
γινε αντρας
Ίσως ήταν αυτό. Η αρρενωπότητα μπορεί να χαρακτηριστεί καλύτερα, να οριστεί αλλά και να γελοιοποιηθεί από μια γυναικεία προοπτική που εκθέτει την άλλη πλευρά να βρει τελικά τη σύνθεση ενός ορισμού του αρσενικού που, όπως κάθε τι ανθρώπινο, έχει πάντα πολλές εστίες.
Θεωρούμενη ως μια από τις πιο διακεκριμένες φωνές της αμερικανικής μυθοπλασίας, το κύρος της Nicole Krauss έχει αυξηθεί μόνο μετά το άλμα της στη λογοτεχνική αρένα με το The Story of Love, ένα μυθιστόρημα μεταφρασμένο σε περισσότερες από τριάντα πέντε γλώσσες και από το οποίο Περισσότερα από έχουν πουληθεί ενάμιση εκατομμύριο αντίτυπα.
Με την ευκαιρία αυτή, ο Krauss μας μιλάει για λίγο πολύ αμφισβητήσιμους και αμφισβητούμενους ανδρισμούς, για τη διχοτόμηση μεταξύ της υπόσχεσης τρυφερότητας και της απειλής της βίας που περιέχει η φιγούρα του ανθρώπου και της λεπτής γραμμής που χωρίζει και τις δύο όψεις.
Όμορφες, απαλές και ελαφρώς μελαγχολικές, αυτές οι ιστορίες προσφέρουν μια εκλεπτυσμένη και απρόσκοπτη εικόνα του συναισθηματικού χάσματος που χωρίζει άντρες και γυναίκες.
