Τα 3 καλύτερα βιβλία της Liliana Blum

Είτε πρόκειται για μυθιστόρημα είτε για ιστορία. Η ερώτηση για Λιλιάνα Μπλουμ Κάνει ένα μωσαϊκό από κάθε αφήγηση. Ένα είδος παζλ όπου τα κομμάτια δεν χωρούν ποτέ παρά μόνο από τη δύναμη της απελπισίας. Όλα τελικά ενώθηκαν με μια κόλλα αυτοσχεδιασμένη από τις περιστάσεις, χωρίς νήμα πιθανής μοίρας ή μαγικής ταίριαξης. Και ναι, είναι το παζλ που μοιάζει περισσότερο με την πραγματικότητα, είτε το δεις από κοντά με τη σκληρότητά του, τα κρεμαστά κομμάτια και τις πτυχές του, είτε από μακριά με την κυβιστική του εμφάνιση.

Γιατί έτσι είναι όλα. Κάθε μέρα είναι μια ιστορία, κάθε σκηνή είναι μια ιστορία, κάθε στιγμή που δίνεις στον θεό Κρόνο είναι ένας σύνδεσμος στη συνένωση των γεγονότων που ανιχνεύουν τα πεπρωμένα που θα ειπωθούν. Οπότε, όπως κάνει η Liliana Blum, είναι καλύτερο να το πεις όπως είναι, για να μην απογοητευτείς ή να μπερδευτείς με πλοκές μακριά από την πραγματικότητα. Όλες εκείνες οι μεταφορές μεταξύ λυρικής και προσωπικής, ώστε το πιο κοντινό πράγμα στον κόσμο μας να είναι σαν το αυγό με το κάστανο...

Προειδοποιούμαστε λοιπόν για το τι μπορούμε να βρούμε σε απελευθερωμένη λογοτεχνία όπως αυτή της Liliana Blum. Το θέμα είναι να ανατρέψουμε τα τεχνάσματα και να εμβαθύνουμε σε σκιές με αυτό το όραμα και την νοσηρή επιθυμία να φτάσουμε στο βάθος των πάντων, όπου δεν υπάρχει πια φως.

Τα 3 καλύτερα προτεινόμενα βιβλία της Liliana Blum

Το πεντάποδο τέρας

Ο σοφός είπε ότι ήταν άνθρωπος και τίποτα ανθρώπινο δεν του είναι ξένο. Ακόμη και η πιο αδίστακτη παρέκκλιση, η σίγουρα πιο αποτρόπαια παρέκκλιση, συνεχίζει να αντιπροσωπεύει την ανθρωπότητα, τη χειρότερη πιθανότητα της λογικής μας να μετατραπεί σε κακή, αρρωστημένη επιθυμία. Το να τολμήσεις να του το πεις είναι ένα έργο λογοτεχνικού εξορκισμού για ψυχές που δεν έχουν θεραπευθεί από τη φρίκη.

Ο Raymundo Betancourt είναι το πρότυπο πολίτη: ένας έντιμος και υπεύθυνος επαγγελματίας, υποστηρικτικός και αφοσιωμένος στην ευημερία της κοινότητάς του. Επειδή όμως η ζωή δεν είναι μόνο δουλειά, επιτρέπει στον εαυτό του και δύο απλές καθημερινές απολαύσεις: την τσίχλα κανέλας και τις κοπέλες που κρατά απαγωγές στο υπόγειό του.

Το πεντάποδο τέρας Μας έρχεται αντιμέτωπος χωρίς ασάφειες ή ευφημισμούς με το σκοτεινό μυαλό του δολοφόνου, του αξιολάτρευτου και χειριστικού ψυχοπαθή, στη γοητεία του οποίου υπέκυψε η Aimeé –μια άλλη «μικρή», αλλά με τον δικό της τρόπο– στο σημείο να γίνει συνεργός με αντάλλαγμα ένα λιγη ΑΓΑΠΗ.

Η Liliana Blum είναι τόσο επιδέξιη όσο και αδίστακτη. Η καρδιά δεν αγγίζεται για να σπρώξει τον αναγνώστη στον λάκκο όπου ζει εκείνο το θηρίο με το δέρμα αγγέλου που κρύβεται στο πλατύ φως και που θα μπορούσε να είναι ο γείτονάς σου, ή δικός μου, ή οποιουδήποτε...

Το πεντάποδο τέρας

πρόσωπο λαγού

Το στερεότυπο του ψυχοπαθούς στην υπηρεσία επεκτάθηκε και στο θηλυκό σε ρόλους όπως η Carrie από Stephen King ή Lisbeth Salander από την τριλογία Millennium. Μόνο στην περίπτωση των γυναικών υπάρχει πάντα ένα ίχνος εκδίκησης και εκδίκησης. Παλιά χρέη για τα οποία μπορεί κανείς να χρεώσει όποια τιμή καταλαβαίνει καλύτερα…

Με βαθιά αηδία και μαύρο χιούμορ, Πρόσωπο Λαγού Είναι μια ειλικρινής περιγραφή του τι μας εξουσιάζει. της φυλακής που αντιπροσωπεύει το σώμα και των μηχανισμών που άσκοπα επιδιώκουμε να καλύψουμε ό,τι στα μάτια των άλλων μας κάνει τερατώδεις, γιατί «πάντα κάτι μένει, ένα κατάλοιπο, ένα σημάδι που προδίδει, που μερικές φορές είναι πιο ντροπιαστικό ακόμα και από το το ίδιο το ελάττωμα, πραγματικό ή εμφανές…».

Το γκρουπ που παίζει στη σκηνή είναι αξιολύπητο, αν και ο τραγουδιστής δεν φαίνεται κακός. Η σκοτεινή ατμόσφαιρα είναι επαρκής για να κρύψει την ουλή στο πρόσωπό της, το οδυνηρό σημάδι από τις χειρουργικές επεμβάσεις στις οποίες υποβλήθηκε ως παιδί λόγω του σχιστού χείλους της και που της χάρισε το σκληρό παρατσούκλι Hare Face.

Ο ανεμπόδιστος αέρας και το πληθωρικό της σώμα καταφέρνουν να τραβήξουν την προσοχή της τραγουδίστριας, με υπέροχα μπλε μάτια αλλά ένα πλαδαρό και παραμορφωμένο σώμα. Είναι ο εκλεκτός. Αφού μίλησε για λίγο, τον παίρνει σπίτι. Είναι περίεργο, πιστεύει, ότι ο ναρκισσισμός του ανθρώπου τον κάνει να πιστεύει ότι η πρωτοβουλία είναι δική του, όταν δεν ξέρει τι τον περιμένει...

Η Liliana Blum, μια από τις πιο ενδιαφέρουσες αφηγήτριες στη λογοτεχνική σκηνή του Μεξικού, πραγματεύεται σε αυτό το μυθιστόρημα τα προβλήματα της παρενόχλησης, των καταστροφικών σχέσεων και, ειδικότερα, της απανθρωποποίησης που υπονοείται στον τρόπο με τον οποίο παρατηρούμε τους άλλους και τους ανάγουμε στα ελαττώματα τους.

πρόσωπο λαγού

Εσπεριδοειδή θλίψη

Πέρα από τις ιτιές που κλαίνε είναι η θλίψη των εσπεριδοειδών. Και δεν είναι πια θέμα απλής απάτης, ιστριονικής μελαγχολίας, αλλά βεβαιότητας ότι ο θάνατος καταδιώκει τον φυτικό κόσμο με την αρετή ή το ελάττωμα της απόλυτης ψυχοψίας. Mutatis mutandis ότι η ίδια φύση μπορεί να κατοικήσει στην ανθρώπινη ψυχή σε οποιοδήποτε από τα παραδείγματα αυτού του δαιδαλώδους αφηγητή.

Στη βοτανική, το "Citrus blues" είναι μια θανατηφόρα ασθένεια που χτυπά τα δέντρα, μετατρέποντάς τα σε ένα θαμπό γκρι και μια θανατηφόρα γερμένη έκφραση. Υπό αυτή την προϋπόθεση, οι ιστορίες της Liliana Blum αποκαλύπτουν την αδυναμία των συναισθημάτων και των συναισθημάτων που απειλούνται από το σκοτάδι που ζει μέσα μας ή σε αυτούς που αγαπάμε.

Η Liliana Blum κλαδεύει αλύπητα την απόσπαση, τα ψέματα και τη βία που διατρέχει τις φλέβες μας ή βλέπουμε στους δρόμους μας, όπου ένας πατέρας συνοδεύει την κόρη του σε ένα μοτέλ, ένας άντρας καταδιώκει από το Διαδίκτυο ή το λαθρεμπόριο ναρκωτικών απαγάγει νέους. Η ανησυχία, η ανησυχία ή ο φόβος είναι η σοφία αυτού του δάσους. μια σπαρακτική δύναμη και επίκληση, οι ρίζες της. Μπαίνεις σε αυτό;

Εσπεριδοειδή θλίψη
βαθμολογήστε τη θέση

Αφήστε ένα σχόλιο

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει το spam. Μάθετε πώς επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.