Τα 3 καλύτερα βιβλία της Κέιτ Άτκινσον

Στην Ισπανία ο υψηλός βαθμός δημοφιλούς σημείου βρασμού για τα μυθιστορήματά του δεν έχει ακόμη επιτευχθεί, όπως συμβαίνει ήδη σε πολλές άλλες χώρες. Αλλά η ποιότητα του Βρετανού συγγραφέα Κέιτ Άτκινσον Επικυρώνεται από την αναγνώρισή του ως μέλους του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Κάτι που, για μια συγγραφέα, δεν μπορεί παρά να υποδηλώνει αυτή την αφηγηματική αξία που αναπτύσσει για περισσότερα από 20 χρόνια, αν όχι με εμπορική αφθονία, ναι τουλάχιστον με συντριπτική επιτυχία σε κάθε νέα περίσταση.

Με ένα λογοτεχνική ντουλάπα πάντα σε σκοτεινά χρώματα, Ο Atkinson δεν περιορίζεται μόνο σε είδος νουάρ. Μόλις έχει αφοσιωθεί σε μια αυστηρά εγκληματική λογοτεχνία, καθώς εμβαθύνει στην πιο καθαρά ντετέκτιβ με κλασικούς ντετέκτιβ τόνους (με τη σειρά του επιθεωρητή Τζάκσον Μπρόντι στην κορυφή) ή διερευνά τα μονοπάτια εκείνου του αταξινόμητου που είναι η κατασκοπεία μεταξύ πολέμου και θρίλερ.

Κορυφαία 3 προτεινόμενα μυθιστορήματα της Kate Atkinson

Δακτυλογράφος

Υπάρχει κάτι πολύ διαφορετικό ανάμεσα στο να αφηγούμαστε μια ιστορία ταυτόχρονα με τα γεγονότα που αφηγούνται και να το κάνουμε λίγο μετά την εμφάνισή τους. Τα πρώτα κατασκοπευτικά μυθιστορήματα του Λε Καρρέτου Forsyth ή de Graham Greene που συνόδευαν τις μέρες του Ψυχρού Πολέμου διαβάστηκαν με μια κάποια ένταση σχετικά με την αληθοφάνεια των όσων διηγήθηκαν.

Στην περίπτωση αυτού του μυθιστορήματος, που ταλαντεύεται μεταξύ του ψυχολογικού θρίλερ και της κατασκοπίας μεταξύ 40 και 50 ετών, αλλά δημοσιεύτηκε το 2018, είναι διαθέσιμη μια πιο ολοκληρωμένη σκηνική που προέρχεται από τη φυσική γνώση των τελικών γεγονότων: την πτώση του τοίχου, τη διάλυση η ΕΣΣΔ ..., και στη συνέχεια ένα μυθιστόρημα σαν αυτό ισορροπεί ανάμεσα στην ιστορική μυθοπλασία και το σκοτάδι μιας πλοκής που πάντα δείχνει την ουχρονία, τις φρίκες που θα μπορούσαν να ήταν εκείνη την εποχή των παγωμένων και τεταμένων διεθνών σχέσεων.

Με όλα αυτά τα προηγούμενα φτάνουμε στη ζωή της Τζούλιετ Άρμστρονγκ που οδηγήθηκε στην κατασκοπεία για τις ιδιαίτερες ιδιότητές της στη μέση του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου και προσπαθώντας να ξεχάσει αυτές τις μέρες μια δεκαετία αργότερα, όταν ο κόσμος τρέμει ακόμα από τις συνέπειες μιας σύγκρουσης της οποίας η θράκα φαίνεται για να μην βγεις ποτέ.

Μέσα σε αυτό το άγχος, η Τζούλιετ βρίσκεται για άλλη μια φορά βυθισμένη σε έναν παρόμοιο σκοτεινό κόσμο στον οποίο οι βόμβες Blitz δεν ακούγονται πια, αλλά στον απόηχο των θαμμένων συμφερόντων του πολλοί φαίνονται πρόθυμοι να κάνουν τα πάντα, ώστε να είναι αυτή που πληρώνει το τίμημα για εκείνες τις μέρες της κατασκοπείας..

Δακτυλογράφος

Και ξανα

Το εφέ της πεταλούδας του Lorenz ανέκαθεν προέκταζε σε κάθε λογοτεχνική ή κινηματογραφική φαντασία που αναφέρεται στη σχετικότητα του χρόνου.

Το αστείο είναι πώς αυτό το φαινόμενο εκτόξευσε αυτό το ιστορικό μυθιστόρημα για την τελική εξυπηρέτηση μιας διακλαδισμένης πλοκής σε σύνολο φωτογραφιών γύρω στις αρχές του XNUMXού αιώνα. Όλες αυτές οι αλλαγές και οι στροφές λαμβάνουν χώρα στο επίκεντρο μιας πρωταγωνίστριας, της Ούρσουλα Τοντ, η οποία πάντα χρησιμεύει για να έχει τη βάση ενός σταθερού χαρακτήρα πάνω στον οποίο οι μεταβαλλόμενες συνθήκες μας θέτουν τις διαφορετικές και υπερβατικές αλλαγές που μπορούν να προκληθούν από αυτό το απλό φτερούγισμα του η πεταλούδα των συμπτώσεων.

Τελικά είναι ένα είδος μετενσάρκωσης. Το τέλος υλοποιείται για την Ούρσουλα με διάφορους τρόπους, αλλά υπάρχει πάντα μια επιστροφή στην παγωμένη 11 Φεβρουαρίου 1910. Ζει με κυκλική επίδραση στο τέλος, συμπληρωματική, μια ποικίλη και συνειδητή ύπαρξη που χρησιμεύει για να αφηγηθεί μια ολόκληρη μεταβαλλόμενη κοινωνία της XNUMXής αιώνας.

Και ξανα

Περιμένοντας νέα

Ανακτά το τρίτο μυθιστόρημα του έπος Τζάκσον Μπρόντι με ορισμένες αμφιβολίες. Επειδή παρόλο που η ανάγνωση οποιουδήποτε μυθιστορήματος μπορεί να γίνει ανεξάρτητα, υπάρχει ένα μεγάλο βάρος στην προσωπικότητα του επιθεωρητή και στη σκηνογραφία του συγγραφέα που αξίζει να εξεταστεί από το πρώτο έργο.

Όμως, δεδομένης της μοναδικότητας του "Waiting for News", δεν θα μπορούσα να μην το θεωρήσω το καλύτερο της ιστορίας, οπότε ορίστε. Ο Τζάκσον Μπρόντι δεν εργάζεται πλέον ως ερευνητής, αλλά διατηρεί το ένστικτό του και αυτόν τον μαγνητισμό που συνήθως φέρνει τους παλιούς αδικοχαμένους πιο κοντά σε χαμένες αιτίες.

Ακόμη περισσότερο όταν το παρελθόν επιστρέφει με ασυνήθιστη μολυσματικότητα, καταβρέχοντας αυτούς που το υπέφεραν και εμπλέκοντας αυτούς που το βλέπουν ως το παράξενο πηγάδι από το οποίο αναδύονται ηχώ θανάτου, πόνου και μια αόριστη ελπίδα. Ένα μυθιστόρημα με γρήγορο ρυθμό στο οποίο τα άκρα οδηγούν σε απροσδόκητες στροφές και στο οποίο η μοίρα των αγνοουμένων και των ερευνητών καταλήγει να κολλάει αναπόδραστα.

Περιμένοντας νέα
5 / 5 - (9 ψήφοι)

Αφήστε ένα σχόλιο

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει το spam. Μάθετε πώς επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.