El Καταλανός συγγραφέας Josep Pla τον θυμούνται σήμερα με εκείνη την περίεργη αρετή της καλής λογικής μεταξύ του παταλαναλιστή και του ρετρο-ισπανικού. Σε εκείνη τη Μέση Γη, όσο φανταστικό κι αν ακούγεται έτσι παρακαλείται να προκαλεί Tolkien, κατοικεί ευφυΐα και μέτρο? η σωστή απόσταση της πόλωσης της μιας και της άλλης πλευράς. κριτική και ισορροπημένη σκέψη με κοινή λογική.
Έλα, ποιος είναι συνήθως ο καλύτερος χώρος για να είναι κάποιος συγγραφέας και να λέει πώς είναι τα πράγματα. Idση απόσταση και διορατική ζεστασιά, ναι. Πάνω απ 'όλα για να αντιμετωπίσει το κλείσιμο και των δύο πλευρών. Επειδή ας μην είμαστε τσιγκούνηδες, οι καταλανικοί αυτονομισμοί που τρέφονται με μίσος είναι τόσο συσκοτισμένοι, όπως και τα πρόβατα που εξακολουθούν να θαυμάζουν τον αετό στην ισπανική σημαία. Και οι πόλοι, ξέρετε, είναι οι ίδιοι με αντίστροφη σειρά ...
Είναι εν μέρει λυπηρό να πρέπει να προσεγγίσουμε το έργο ενός συγγραφέα όπως ο Josep Pla, δείχνοντας κατ 'αρχήν το προνομιακό πρίσμα του συγγραφέα απέναντι στους ιδεολογικούς αυταρχισμούς. Αλλά γεια, ούτε απέφυγε το θέμα στα δοκίμια του ή σε άλλα έργα προβληματισμού.
Το θέμα είναι ότι στη διαφορετική βιβλιογραφία του μπορείτε να βρείτε τα πάντα. Επειδή στο Pla βρίσκουμε αυτή τη λειτουργία, λίγο πολύ συνειδητή, του χρονικογράφου μιας εποχής, του ταξιδιώτη από αφοσίωση ή ακόμα και μερικές φορές επιβλητικά, για να απολαμβάνει μια παγκοσμιοποιημένη, ταξιδευμένη και ανοιχτή πένα.
Κορυφαία 3 προτεινόμενα βιβλία από τον Josep Pla
Το γκρι σημειωματάριο
Το παραδειγματικό έργο ενός Pla που απασχόλησε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του στη συγγραφή και την επανεγγραφή του. Ένα προνόμιο που, εκτός από το πιο αγνό μυθιστόρημα που καταλήγει να υποκύπτει στη δομή του και να τελειώνει, κάθε βιβλίο πρέπει να εγγραφεί για να προσεγγίσει τον συγγραφέα στην καλειδοσκοπική του όραση για το πέρασμα των χρόνων.
Από το Pla που ξεκίνησε γραπτώς προς τα έξω, ανοίγοντας στη Βαρκελώνη στις αρχές του XNUMXού αιώνα για να τελειώσει τη ζωγραφική αυτού του πλήρους καμβά, που ποικίλλει από την περιγραφική με τις ιμπρεσιονιστικές χροιά του συγγραφέα, έως την αναλυτική στην κοινωνιολογική και τη δυναμική η παρουσίαση του συνόλου ως ζωτικής σημασίας πλοκή.
Αντιθέσεις που είδε ζωντανά ο συγγραφέας και ρετουσαρίστηκαν χρόνια αργότερα, πολλά χρόνια αργότερα, για να καταλήξουν στη σύνθεση αυτής της ιστορίας μεταξύ του σοκ της νεότητας και των γεγονότων και του υπολείμματος της ωριμότητας που μπορεί να δει τα πάντα με ένα σημείο αποπροσωποποίησης. Με τη σύνθεσή του μεταξύ του χρονικού και του προσωπικού ημερολογίου, το The Grey Notebook εντοπίζει αυτή την τέλεια απεικόνιση του παρατηρητή ικανή να προσφέρει τη διαύγεια που η δύναμη των πικρών ιδεών δεν βρίσκει ποτέ.
Ταξίδι με λεωφορείο
Ένα φευγαλέο ταξίδι με λεωφορείο, μια από αυτές τις νεκρές στιγμές κατά τις οποίες ο ταξιδιώτης παραδίδεται στην αδράνεια του άπιαστου τοπίου. Εκτός αν ο ταξιδιώτης είναι ο Josep Pla. Και εκτός, πρέπει επίσης να ειπωθεί, ότι πρόκειται για ένα μεταπολεμικό ταξίδι με λεωφορείο, με την ταχύτητα του καρότσο που τραβούν τα άλογα και τις αιώνιες στάσεις του σε απομακρυσμένα μέρη περιμένοντας μια ακόμη παραγγελία με την οποία θα δικαιολογείται η βενζίνη.
Αλλά εκείνα τα ταξίδια ήταν έτσι, ιδανικά για έναν συγγραφέα που ήθελε να τους πει, για να κάνει εκείνους τους νεκρούς καιρούς υπερβατικούς. Επειδή ο μεγαλύτερος στόχος της λογοτεχνίας είναι να ανακτήσει αυτό που έχει αποφευχθεί, να ξαναζήσει εκείνες τις στιγμές γεμάτες αναρίθμητες αποχρώσεις που ένας σύγχρονος ταξιδιώτης που εκτοπίστηκε στο χρόνο θα ανέλυε με την απόλαυση του ανθρώπου στον παράδεισο. Με την ακριβή και πλήρως αποτελεσματική γλώσσα του, ο Pla μας μιλά για τις λεπτομέρειες που συμβαίνουν, τις σκέψεις που έρχονται και φεύγουν από τον ταξιδιώτη κατά τη διάρκεια εκατό χιλιομέτρων που επισημαίνονται όσο καλύτερα μπορεί σε σελίδες. Μία από αυτές τις θεραπείες, λογοτεχνικό εικονικό φάρμακο για να σταματήσει ο ταραχώδης χρόνος μας.
Τι έχουμε φάει
Πριν από λίγο καιρό, ένας φίλος, με ένα κλείσιμο του ματιού και ένα απροσδιόριστο χαμόγελο, μου έδωσε ένα βιβλίο συνταγών για να διαβάσω. Σαν να ήμουν λάτρης της μαγειρικής χωρίς να ξέρω πώς να φτιάξω μια ομελέτα πατάτας! Μόλις τα πήγα μαζί του ανακάλυψα το κόλπο.
Δεν επρόκειτο για παρουσίαση των συνταγών μία προς μία, αλλά για κάθε πιάτο που ο συγγραφέας παρουσίασε πρώτα το λογοτεχνικό άρωμα από την προέλευση κάθε φαγητού, τα έθιμά του μέχρι και μια ιστορική σύνδεση. Ποτέ δεν είχα ποτέ λιγότερο από το πιο απλό πιάτο. Έτσι κατάλαβα το χαμόγελο του φίλου μου και βρήκα έναν άλλο τομέα λογοτεχνίας σε μαγειρικά θέματα. Δεν μου ήταν δύσκολο λοιπόν να δώσω τη θέση μου σε αυτό το βιβλίο του Josep Pla για τα αρώματα, γνωρίζοντας ότι το να διαβάζεις για το φαγητό είναι να διαβάζεις για την ευχαρίστηση και τη διατροφή, κάτι σαν έργο του Marquis de Sade ανάμεσα σε σόμπες.
Στην περίπτωση αυτού του βιβλίου από τον Pla, το ζήτημα αφορά τη συγκεκριμένη μελαγχολία των προηγούμενων απολαύσεων σε ένα τραπέζι, πάντα ανακτήσιμη με αυτόν τον υπαινιγμό της λαχτάρας, ίσως, σε ένα τραπέζι με το ίδιο αεράκι, αλλά μετατράπηκε σε ψίθυρους απουσιών που μοιράστηκαν. . η απόλαυση του ουρανίσκου τις άλλες μέρες.
Τι έχουμε φάει, τι φάγαμε, τις γεύσεις που δεν επιστρέφουν ποτέ και η ανακάλυψη νέων γεύσεων καθώς ο ουρανίσκος αλλάζει και παλαιώνει, όχι πάντα προς το χειρότερο στη μαγειρική, όπως τα κρασιά. Μια ανάμνηση. Επιτέλους φτάνοντας στη γεύση την πληρότητα αυτού που έχει φάει αυτό που έχει ζήσει, είναι αυτή η μαγεία που συνθέτει υπαρξιακές ουσίες. Στη γαστρονομική μνήμη του Pla ανακαλύπτουμε όλες τις γεύσεις που απολαμβάνουμε στον ουρανίσκο και αυτές που δεν έχουμε ακόμη ανακαλύψει.
Άλλα προτεινόμενα βιβλία του Josep Pla
ημερολόγιο χωρίς ημερομηνίες
Για πρώτη φορά, μια επιλογή από τα περισσότερα από 1.700 άρθρα που έγραψε κάθε εβδομάδα ο Josep Pla στην ενότητα του με τίτλο "Calendario sin dates" στο εβδομαδιαίο περιοδικό Destino, στο οποίο συνεργάστηκε από το 1939 έως το 1975, δημοσιεύεται στην αρχική του έκδοση. ένα πρώτο και δείχνει ότι ο συγγραφέας συνέχισε να γράφει και στα ισπανικά μέχρι το τέλος. Μερικά άρθρα που ήταν το σφυρηλάτημα των περισσότερων βιβλίων του και που τώρα παρέχουν την ανακάλυψη ενός ζωντανού στυλ στην αρχική του μορφή.
1 σχόλιο για «3 καλύτερα βιβλία του Josep Pla»