Υπό την προστασία της ιστορικής μυθοπλασίας, Έρικ Βούγιαρντ Εκμεταλλεύεται την ευκαιρία να μας προσφέρει μια λογοτεχνία που καταλήγει να ξεφεύγει από τη σκηνογραφία της για να αναπαραστήσει πιο ενδιαφέροντα πράγματα, που ξεφεύγουν από το ίδιο το πλαίσιο της αναφερόμενης ιστορικής στιγμής. Ιστορίες που υποδεικνύουν την ιδέα ότι ο καθαρά άνθρωπος ξεφεύγει από τη στιγμή, τις συνθήκες και τις τάσεις.
Από το ανέκδοτο και με αδιαμφισβήτητη κινηματογραφική άποψη, ο Vuillard βασίζεται στους χαρακτήρες του και στο σχεδόν πάντα αναμενόμενο όραμα υπερβατικών γεγονότων, για να μας προετοιμάσει για την ιδέα ότι μπορούμε πάντα να βρεθούμε στο πρελούδιο για κάτι μετασχηματιστικό, καλώς ή κακώς. Με τη συνηθισμένη μεταμφίεση της επανάστασης, με την αδιαμφισβήτητη αντίληψή του για μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία που βασίζεται σε επαναλαμβανόμενες κινήσεις ...
Και έτσι το ιστορικά μυθιστορήματα από τον Vuillard γίνονται χρονικά της καταστροφής, προεπισκοπήσεις, περιγράμματα των βασικών λόγων που καταλήγουν να ξεχαστούν στη μέση του πολέμου ή της επανάστασης της στιγμής. Γιατί μόλις μπήκαμε στο κλείσιμο του ιδανικού, αυτή η ανέκδοτη σπίθα σπάνια προκαλείται που καθιζάνει τα πάντα και που πάντα απειλεί να μας κατακλύσει ακριβώς στην άβυσσο των ιδιοτροπιών που γίνονται από τα μέτωπα πολέμου.
Κορυφαία 3 προτεινόμενα μυθιστορήματα του Éric Vuillard
Η σειρά της ημέρας
Κάθε πολιτικό έργο, ανεξάρτητα από το πόσο καλό ή κακό, απαιτεί πάντα δύο βασικές αρχικές υποστηρίξεις, τη λαϊκή και την οικονομική.
Γνωρίζουμε ήδη ότι το έδαφος αναπαραγωγής που ήταν η Ευρώπη κατά τον Μεσοπόλεμο οδήγησε στην ανάπτυξη λαϊκισμών όπως ο Χίτλερ και ο ναζισμός του που δημιουργήθηκαν από το 1933 ... Αλλά η αλήθεια είναι ότι ως τέτοια οργάνωση, το αρχικό ναζιστικό καθεστώς δεν ήταν ακόμη μπορεί να το πιάσει στα χέρια του., λεηλατώντας με οποιαδήποτε οικονομική υποστήριξη ...
Πώς κατάφερε ο Χίτλερ να αντισταθμίσει αυτήν την αυξανόμενη λαϊκή υποστήριξη; Από πού προέκυψε η απαραίτητη χρηματοδότηση για να πραγματοποιήσετε το έργο σας με την τρελή τελική λύση; Η ιστορία μερικές φορές αποσιωπά λεπτομέρειες που, για οποιονδήποτε λόγο, καταλήγουμε να αγνοούμε, να αγνοούμε ή να παραβλέπουμε... Γιατί ναι, ο Χίτλερ βρήκε τη χρηματοδότησή του σε διάσημους επιχειρηματίες όπως η Opel, η Siemens, η Bayer, η Telefunken, η Varta και άλλες εταιρείες.
Δεν πρόκειται για κατηγορία, αλλά για προβολή ενός πλήρους χρονικού των γεγονότων. Μια συνάντηση τον Φεβρουάριο του 1933 συγκέντρωσε μεγάλες οικονομικές προσωπικότητες από τη γερμανική χώρα με τον ίδιο τον Χίτλερ. Ίσως αυτοί οι βιομήχανοι δεν κατάφεραν να ανακαλύψουν τι έκαναν με αυτή την υποστήριξη. Μπορεί να θεωρηθεί ότι έβλεπαν μόνο έναν ισχυρό πολιτικό με μαγνητισμό για τον λαό και με ρητορική και ικανότητα να βελτιώσει την οικονομική κατάσταση μιας Γερμανίας που βρυχόταν για άλλη μια φορά με τις δυνατότητες μιας ευρωπαϊκής μηχανής.
Ούτε πρέπει να ξεχνάμε ότι η όχι και τόσο μακρινή σύγκρουση του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου θα ξυπνούσε σε τόσους πολλούς Γερμανούς ένα εθνικιστικό αίσθημα για τη χώρα που σηκωνόταν από την ήττα της. Τόσες πολλές πτυχές οδήγησαν στο γεγονός ότι μετά από αυτή τη συνάντηση, ο Χίτλερ θα είχε βρει υποστήριξη για να πραγματοποιήσει το κυβερνητικό του σχέδιο.
Οι βιομήχανοι έφυγαν πεπεισμένοι ότι τα οικονομικά τους συμφέροντα ήταν καλά καλυμμένα. Ο μηχανισμός του ναζισμού απέκτησε δύναμη από εκείνες τις μέρες του Φλεβάρη του 1933. Όλα αντιμετώπιζαν τον Χίτλερ. Το ζάρι πετάχτηκε. Οι λεπτομέρειες για τόσα γεγονότα εκείνων των ημερών περιγράφονται σε αυτό το βιβλίο γραμμένο από τις σκηνές της ιστορίας, από εκείνον τον σκοτεινό και προνομιακό χώρο στον οποίο φαίνεται η σκηνή...
Ο πόλεμος των φτωχών
Κανονικά κάθε σύγκρουση τροφοδοτείται από υψηλές σφαίρες εξουσίας, πουλώντας την ως αναγκαία αντιπαράθεση των μειονεκτούντων τάξεων εναντίον εισβολέων που έδωσαν το χρώμα του φόβου από τους ίδιους ισχυρούς που αναζητούν κέρδος μετά το αίμα των άλλων.
Με την ευκαιρία αυτή, όπως συνέβη και σπάνια θα συμβεί στον κόσμο μας, η έννοια, η ιδέα του απαραίτητου αγώνα γεννιέται από τα ίδια στρώματα των αποκληρωμένων. Λίγες μάχες είναι τόσο δίκαιες... Έτος 1524: οι αγρότες εξεγέρθηκαν στη νότια Γερμανία. Η εξέγερση εξαπλώνεται, κερδίζοντας γρήγορα οπαδούς στην Ελβετία και την Αλσατία.
Εν μέσω του χάους, ξεχωρίζει μια φιγούρα, αυτή ενός θεολόγου, ενός νεαρού άνδρα που πολεμά στο πλευρό των ανταρτών. Το όνομά του είναι Thomas Müntzer. Η ζωή του είναι τρομερή και ρομαντική. Παρά το τραγικό τέλος του, παρόμοιο με αυτό των οπαδών του, ήταν μια ζωή που άξιζε να τη ζήσει, και άρα άξιζε να την πει κάποιος. Κανείς καλύτερος από το βραβείο Goncourt Éric Vuillard για να ακολουθήσει τα βήματα εκείνου του ιεροκήρυκα που απλώς ήθελε δικαιοσύνη.
Επίσης για να απεικονίσει άλλους χαρακτήρες που, όπως ο John Wyclif ή ο John Ball στην Αγγλία δύο αιώνες νωρίτερα, ή ο Jan Hus, άνοιξαν ένα κενό και, χτυπώντας τη Βίβλο - ήδη μεταφρασμένη σε χυδαίες γλώσσες, και των οποίων το μήνυμα φτάνει σε όλους -, ξεσηκώθηκαν κατά των προνομιούχων , το πνεύμα που εμψύχωσε εκείνους τους γενναίους αμφισβητεί την πραγματικότητα των ημερών μας: σήμερα, όπως και χθες, οι κληρονόμοι, όσοι κάποτε είχαν υποσχεθεί ισότητα στον Ουρανό, αναρωτιούνται: και γιατί όχι; να αποκτήσουν ισότητα τώρα, ήδη, στη Γη;
Η μάχη της Δύσης
Ο Μεγάλος Πόλεμος και η συνέχεια του. Οι επίσημοι λογαριασμοί της μη βιώσιμης ισορροπίας που έσπασε από προσβολές και εγκλήματα εναντίον ενός ολόκληρου έθνους που ενσωματώθηκαν σε έναν άνθρωπο. Ένας Vuillard πάντα αφοσιωμένος στο πιο κρίσιμο όραμα μπροστά στο δήθεν νόμιμο όραμα των νικητών και την εδραιωμένη θυματοποίηση των ηττημένων δίνει μια καλή αναφορά σε όλα αυτά.
Η σύγκρουση με την οποία η Ευρώπη εγκαινίασε τον 20ο αιώνα, ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ήταν μια σφαγή χωρίς καμία δικαιολογία και τα αίτια της οποίας μας φαίνονται ανούσια. Προκάλεσε την πτώση πολλών αυτοκρατοριών, μια μεγάλη επανάσταση και πρωτοφανή σφαγή. Όλα αυτά προκλήθηκαν από μερικές βολές με περίστροφο…
Ο Éric Vuillard, με τον πολύ προσωπικό του ιστορικό, πολιτικό και αμφιλεγόμενο τρόπο, επιλέγει αδημοσίευτες απόψεις για να αφηγηθεί επεισόδια εκείνου του Μεγάλου Πολέμου που από το 1914 έως το 1918 αιματοκύλισε την Ευρώπη, για να επικεντρωθεί στην επίθεση του Σεράγεβο, στις γερμανικές και γαλλικές στρατηγικές, αξεπέραστες συμμαχίες, στις ιδέες «πολεμικών» στοχαστών όπως ο Σλίφφεν, ο Κλάουζεβιτς και ο Κάρνο, και να εντοπίσουν τα πολεμικά δολάρια, καθώς και τα ίχνη ορισμένων δολοφόνων. Χωρίς να ξεχνάμε τους νεκρούς, τους αιχμαλώτους, τους εκτοπισμένους και τους ακρωτηριασμένους μόλις τελειώσει ο πόλεμος. Perhapsσως χρειάστηκαν πάνω από δέκα εκατομμύρια νεκροί, για πρώτη φορά, όλοι οι τάφοι τους μοιάζουν.
1 σχόλιο στο “Τα 3 καλύτερα βιβλία του Éric Vuillard”