Στη διαστρική λογοτεχνία των τελευταίων δεκαετιών, δύο είναι οι συγγραφείς που συνοψίζουν καλύτερα την επιστημονική φαντασία, την ψυχαγωγία, την περιπέτεια και διάφορες πινελιές που μπορεί να κυμαίνονται από το χιούμορ έως την υπερβατική πρόθεση των συλλογισμών CiFi.
Το πρώτο από αυτά που αναφέρονται είναι John scalzi, αλλά δικαιοσύνη είναι να αναφέρουμε τον προκάτοχό του, από τον οποίο σίγουρα ανέλαβε ακούσια το είδος της λογοτεχνίας προς τα αστέρια. Και αυτή η αρχική αναφορά είναι αυτή που έχει ήδη εξαφανιστεί Douglas Adams που έκανε τον σουρεαλισμό, το χιούμορ και τη γρήγορη περιπέτεια ένα τέλειο χωνευτήρι γεμάτο επιστημονική φαντασία για τη γη και το εξωγήινο.
Στην αυστηρά αφήγηση, ο Ντάγκλας Άνταμς είναι γνωστός για το έπος του «ο οδηγός του οτοστόπ στον γαλαξία». Αν και αν αυτό το έργο στόχευε σε κάτι, ήταν ακριβώς για να ανακτήσει αυτό το σημείο που δραματοποιήθηκε από τον Orson Welles μυθιστόρημα Πόλεμος των Κόσμων de HGWells.
Τελικά, το έργο ξεπέρασε την αρχική του ιδέα για το ραδιόφωνο και η έκδοση του βιβλίου με τα πέντε αντίγραφά του ήταν η μεγάλη διεθνής επιτυχία του συγγραφέα.
Κορυφαία 3 προτεινόμενα βιβλία από τον Douglas Adams
Οδηγός του Χίτσεικερ για τον Γαλαξία
Έστω και μόνο για να σεβαστούμε ένα έργο που συνεχίζει να ξυπνάει αντηχεί κάθε 25 Μαΐου με el ημέρα πετσέταςΕίναι καιρός να βάλουμε αυτό το πρώτο σχέδιο στην κορυφή του βάθρου.
Ποτέ δεν βλάπτει να γνωρίζουμε ότι μπορεί να έρθει μια κακή μέρα όταν εμείς οι ίδιοι, ενσωματωμένοι στον Άρθουρ Ντεντ, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την αναγκαστική απαλλοτρίωση του κόσμου μας, ξεκινώντας από το σπίτι μας για να ανοίξουμε τον δρόμο για έναν διαστρικό αυτοκινητόδρομο και τελειώνοντας με έναν ολόκληρο πλανήτη που εμποδίζει την επεκτατικοί στόχοι των σκληρών Vogons. Το να γράψεις μια τρελή ιστορία είναι αρκετά εύκολο. Το να κάνεις τα πάντα να βγάζουν νόημα μέσα στο χάος, το να κάνεις τους γκροτέσκους χαρακτήρες από εδώ κι από εκεί, από λίγο πολύ μακρινούς σταρ να φαίνονται αξιαγάπητοι ή απεχθή, είναι ήδη πιο περίπλοκο. Και κατά βάθος, η ιδέα του ανθρώπου Άρθουρ Ντεντ στην αναζήτηση του υπερβατικού, του νοήματος της ζωής.
Γιατί, η Γη, ειλικρινά, θα γίνει στάχτη μόλις ξεκινήσουμε, έτσι ώστε να μην σκεφτούμε αμέσως ότι τα πράγματα είναι για ήρωες που έχουν προσανατολιστεί στη διάσωση του γαλάζιου πλανήτη. Και φυσικά, ξεκινώντας με την περιπέτεια ενός οτοστόπ χωρίς πλανήτη δικό του, περιτριγυρισμένο από εξωφρενικούς χαρακτήρες από όλο τον κόσμο, αυτό που συμβαίνει δεν μπορεί παρά να είναι μια ανεξέλεγκτη περιπέτεια για να μάθουμε την αλήθεια πέρα από το τρομπέ του Σύμπαντος.
Το εστιατόριο του τέλους του κόσμου
Λαμβάνοντας υπόψη ότι όλα τα παραπάνω έγιναν στάχτη, ότι ο κόσμος μας δεν έχει σημασία για έναν γιγάντιο κόσμο γεμάτο δυνατότητες, η σειρά ανάγνωσης αυτού του έπος έχει την ίδια σημασία.
Το θέμα είναι να γνωρίσουμε τον Άρθουρ Ντεντ και το συγκρότημα του, μια ομάδα που συνεχώς μεγαλώνει, ωθούμενη από τη μεσσιανική θέληση αυτού του ανθρώπου που είναι αποφασισμένος να επιτύχει ο Θεός ξέρει τι γνώση. Συγκινημένοι από μέρη που μαστίζονται από μαγική παρακμή, βυθισμένα στον αργό ρυθμό των διαχρονικών χώρων, δεν σταματάμε να χαμογελάμε στις παραληρηματικές καταστάσεις που αντιμετωπίζει το συγκρότημα, για να κατανοήσουμε τις ανοησίες, για να ανακαλύψουμε στους νέους κόσμους όλο και λιγότερη συνοχή. Είναι πιθανό να μην υπάρχει Θεός, ή κάτι παρόμοιο. Και τότε ο παραλογισμός της μεγάλης έκρηξης αναδεικνύεται ως η μόνη αιτία τόσων σφαλμάτων.
Στο εστιατόριο στο τέλος του κόσμου, ίσως δίπλα στη μαύρη τρύπα όπου όλα καταναλώνονται προς την πιο λογική φύση της αντιύλης, οι πρωταγωνιστές μας θα απολαύσουν ένα τελευταίο μενού πριν ανακαλύψουν την αξιολύπητη ουσιαστική φύση του ανθρώπου. Επειδή οι απαντήσεις που εμφανίστηκαν χωρίς ερωτήσεις καθιστούν σαφές ότι πέρα από τον Αδάμ και την Εύα, μπορεί να είναι ότι η άφιξη των ανθρώπων στην εξαφανισμένη Γη ήταν κάτι χειρότερο από την απώλεια μερικών φίλων σε ένα πάρτι εργένη.
Αναφορά στη Γη (βασικά ακίνδυνη)
Πέμπτο μέρος της τριλογίας, όπως υποδεικνύεται στο διαφημιστικό της τότε. Κατά κάποιο τρόπο είναι λογικό επειδή η τριλογία απενεργοποιήθηκε πριν από ένα τέταρτο που υπέστη κάτι (ότι «Αντίο, και ευχαριστώ για τα ψάρια«) Και αναστήθηκε με αυτό το τελευταίο έργο που συνέθεσε τον τόμο με την άξια δόξα του.
Γιατί στην τρελή πρόταση υπήρχε πάντα κάποια αντανακλαστική πρόθεση (όπως όλες οι εργασίες CiFi από την άλλη). Και σε αυτό το μείγμα μεταξύ του γέλιου και του ιζήματος προς τη σκέψη, ο Ντάγκλας Άνταμς ήξερε πώς να ανιχνεύει μονοπάτια που ίσως ποτέ πριν δεν είχαν εξερευνηθεί από άλλους μεγάλους της Επιστημονικής Φαντασίας. Ή ίσως είναι ότι η αφετηρία του παραληρημένου εξυπηρετεί τον αναγνώστη να κοιτάξει τις αμφιβολίες και τα μεγάλα αινίγματα από ένα άλλο χρωματικό σημείο του πρίσματος. Πολλά έχουν συμβεί από τότε που η Γη απομακρύνθηκε από το δρόμο για την αστρική παράκαμψη της ημέρας.
Και ο τελευταίος Γήινος που γνωρίζουμε, ο Άρθουρ, μπορεί να μην είναι πλέον τόσο πεπεισμένος για την εκδίκηση ή την απόκτηση γνώσης. Αλλά για εμάς τους αναγνώστες, ανακύπτουν νέες αμφιβολίες για τους σπουδαίους χαρακτήρες του κόσμου μας ή για την προέλευση της ζωής που γνωρίζαμε πριν ο πλανήτης μας στριμωχτεί για να ξαναστρώσει το σύμπαν...
