Ανακαλύψτε τα 3 καλύτερα βιβλία του Boris Vian

"Επτά επιστήμες" ονομάζονται γύρω από αυτά τα μέρη, όχι χωρίς ένα σαρκασμό. Τύποι όπως Μπόρις βιαν Είναι από εκείνους που προσεγγίζουν όλα τα κλαμπ, ξεχωρίζοντας σε οποιοδήποτε από αυτά. Στην περίπτωση του Βιάν, δεν υπήρχε πολιτιστικός ή ακόμη και κοινωνιολογικός χώρος στον οποίο να μην μπορούσε να εκτυπώσει αυτή τη σφραγίδα που μαγνήτισε κάποιους και προκάλεσε την εχθρότητα εκείνων που δεν μπορούσαν καν να ονειρευτούν την εφευρετικότητά του.

Και ότι, ίσως για να μην συντρίψει λιγότερο ικανούς δημιουργούς και επίσης λόγω κάποιας σεμνότητας πριν από την πρωτοπορία και την τόλμη των μυθιστορημάτων του, αυτός ο Γάλλος συγγραφέας υπέγραψε επίσης με ψευδώνυμα ή ετερώνυμα, σύμφωνα σχεδόν πάντα με τρελαμένα αναγράμματα.

Κατά βάθος, ο Βιαν κατέληξε να διαπρέψει πολύ στη μουσική και στη λογοτεχνία. Και σαν ένας καλός δημιουργός που ρίχνεται σε έναν ανοιχτό τάφο για να εξερευνήσει νέα μονοπάτια χωρίς επιστροφή, μερικές φορές δυσφημιζόταν, μόνο για να πετύχει αυτή την αύρα του μύθου μόλις εγκατέλειψε τη σκηνή και το έντονο σενάριο της ζωής του που σήμανε το τέλος της πολύ σύντομα.

Perhapsσως είναι τολμηρό να το συγκρίνεις Μαρσέλ ΠρουστΤο Αλλά η αλήθεια είναι ότι στην πανταχού παρούσα φύση της πρώτης ιδιοφυΐας, όταν διηγήθηκε τα σύγχρονα υπαρξιακά του έπη, βρίσκουμε επίσης έναν Βιάν παταφυσικήΤο Ένα Vian που στο αυτοβιογραφικό του μέρος βασίζεται επίσης σε αυτό το καθολικό όραμα της υποκειμενικής ύπαρξης, με τον μεγαλύτερο ισχυρισμό του ιμπρεσιονισμού να γίνεται ιστορία.

Πικρό σαν cioran, με εκείνη την ονειρική και παράξενα έρημη φαντασίωση της ΚάφκαΤο Ο Μπόρις Βιάν δεν είχε καμιά ιδέα να πασπαλίσει τα πάντα με μια απαραίτητη μολυσματικότητα. Αυτός που υποθέτει την αλήθεια ως το μόνο αφηγηματικό κίνητρο, μεταμφιεσμένο σε αυτό που αγγίζει στη σκηνή αλλά αληθινό στο τέλος της ημέρας.

Τα κορυφαία 3 προτεινόμενα μυθιστορήματα του Μπόρις Βιάν

Κόκκινο γρασίδι

Τίποτα καλύτερο από το να ακούτε τα κίνητρα του δημιουργού να κάνει αυτό που έκανε, να γράφει αυτό που έγραψε. Και είναι πάντα καλύτερο να το κάνετε όταν κάποιος είναι ήδη συνταξιοδοτημένος, σε εκείνη την πιο στοχαστική φάση μιας φρενήρης ζωής, όπου αναλύει με τις ελαφρυνμένες επιθυμίες μιας νεολαίας που μένει πίσω.

Με το βασανισμένο δημιουργικό μέλλον του Βιάν, αυτό το βιβλίο τον μυθοποιεί ακόμα περισσότερο. Δεν είναι ότι επανορθώνει ή συνθηκολογεί αυτό που ήταν και τι έκανε. Ωστόσο, μια αυτοβιογραφία είναι πάντα μια δικαίωση που σπάνια αξίζει να ακούσεις, παρά μόνο όταν προέρχεται από μια ιδιοφυΐα. Αλλά φυσικά, το να ακούς τους λόγους της Βιαν δεν θα είναι να κάθεσαι μπροστά στη φωτιά ενώ ο παππούς λέει ιστορίες. Εδώ ο συγγραφέας μας οδηγεί μέσα από τη δική του κουνελότρυπα για να επιστρέψουμε σε κόσμους εκτεθειμένους σε υπερβολές φωτός και παγωμένες σκιές.

Ο μηχανικός Λύκος και ο βοηθός του, ο μηχανικός Λαζούλι, Χτίζουν μια μηχανή του χρόνου χάρη στην οποία ο Γουλφ προσπαθεί, επιστρέφοντας στην παιδική του ηλικία, να απομακρύνει όλα τα λάθη και όλες τις εμμονές που τον είχαν ταλαιπωρήσει τότε. Μόνο ξορκίζοντας αυτές τις σκιές θα είναι, πιστεύει, σε θέση να ανακτήσει την ικανότητα να απολαμβάνει τις φευγαλέες στιγμές ευτυχίας που του προσφέρει η ζωή. Όλοι όμως γνωρίζουμε ότι οι ερευνητές δεν δέχονται τέτοιο θράσος και ποιος ξέρει αν Λύκος θα τα ξεπεράσεις ...

Αυτό είναι ίσως το πιο οικείο και λιγότερο λιτό μυθιστόρημα Vian, και πολλές από τις καταστάσεις αναμφίβολα αναφέρονται στην προσωπική του ζωή. Ωστόσο, η τρυφερότητα που εμπνέει αυτήν την ιστορία, τόσο οδυνηρή όσο και αξιολύπητη, Vian Δεν μπορεί να μην προσθέσει, όπως πάντα σε όλο του το έργο, την υπερχείλιση της φαντασίας και τη διαυγή αυθάδεια που προσδίδει σε χαρακτήρες και ιστορίες τη μαγική και μεταδοτική ζωντάνια που αιχμαλωτίζει τους αναγνώστες του από χθες και σήμερα, περισσότερο από άνευ όρων εξαρτημένους..

Ο αφρός των ημερών

Κατανοώντας την ομορφιά του εφήμερου ως το μόνο πράγμα που παραμένει κάτω από ένα Kunderista όραμα της ζωής, η αγάπη μπορεί να καταλήξει να βασανίζεται μόνο στην επίμονη παρουσία της ή στην απελπιστική ρομαντική απουσία της.

Μόλις ανακαλυφθεί το κόλπο, μένει μόνο το πιο έντονο χιούμορ. ο ξεκαρδιστικός αναστεναγμός κάποιου που ανακαλύπτει το μεγάλο trompe l'oeil. ο μηδενισμός και η κωμική αναθεώρηση των πάντων ως μόνη διέξοδος. Παρόλα αυτά, στη μαγική διαύγεια κάθε υπερβατικής ανακάλυψης, καταλήγουν να αποστάζονται νέα μεθυστικά συναισθήματα της τραγωδίας του κενού. Ο Boris Vian είναι υπεύθυνος σε αυτή την περίσταση, σε μια από τις πιο λαμπρές συνθέσεις του, να μας παρουσιάσει μια ιστορία αγάπης ευθυγραμμισμένη με μια πινελιά σουρεαλισμού, ψυχεδελικού χρώματος και τρελών φαντασιώσεων.

Σχεδόν είκοσι χρόνια μετά το θάνατο του συγγραφέα του έγινε ένα από τα «best-seller» της γαλλικής λογοτεχνίας. Ο εορταστικός τόνος, η φαντασίωση των λεκτικών παιχνιδιών, η δημιουργία ενός φανταστικού και ασυνήθιστου σύμπαντος είναι τα όργανα που συνδέουν με έναν γλυκόπικρο τόνο μια τραγωδία με την πιο εκλεπτυσμένη απλότητα, ένα δράμα στο οποίο οι χαρακτήρες είναι αθώα θύματα των πιο αδίστακτων και τυφλών μοίρα.

Ο σπαραγτής της καρδιάς

Υπάρχουν εκείνοι που ραγίζουν καρδιές και εκείνοι που τις ξεριζώνουν με τον πιο τρελό τρόπο που έχει δει ποτέ. Κατανοώντας τα πάντα, από τη μεταφορική εξιδανίκευση της καρδιάς ως μηχανής συναισθημάτων, παθών και οποιωνδήποτε άλλων πρωταρχικών αισθήσεων.

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έρχεται η στιγμή που όλοι περιπλανιόμαστε σε όλο τον κόσμο αποκαρδιωμένοι. Κανείς δεν χάνει την καρδιά του στην παιδική του ηλικία, γιατί κανείς δεν μπορεί να τη σπάσει και κανείς δεν μπορεί να μας την ξεκολλήσει. Οι καρδιές των παιδιών ανήκουν στις φαντασιώσεις τους, στους μυστικούς κόσμους τους. Εάν είστε τυχεροί που το έχετε θάψει εκεί, στον παράδεισο της προωριμότητας, κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να σας αφήσει χωρίς αυτό.Οι αξέχαστοι χαρακτήρες του Joël και της Citroën δημιουργήθηκαν από τον Boris Vian προσαρμοσμένοι στο συγκλονιστικό παραλήρημα στο οποίο πιστεύει συνήθως οδηγούν μέσα από μια, αφενός, μητρική κυριαρχία και, από την άλλη, την αναπόφευκτη σύγκρουση μεταξύ της αυτόνομης, μυστικής ζωής της παιδικής ηλικίας και της τυραννίας της οικογένειας και της κοινωνικής πίεσης.

Χρησιμοποιεί επίσης τον απαίσιο Jacquemort, ψυχαναλυτή στην αναζήτηση ασθενών, για να σατιρίσει τόσο τον τρελό κόσμο του λεγόμενου λογικού, όσο και την ψυχανάλυση και την υπαρξιστική συμπεριφορά, που ήταν στη μόδα εκείνα τα χρόνια. Ακριβώς στον κύκλο των μυθιστορημάτων που γράφτηκαν μεταξύ 1947 και 1953, στον οποίο ανήκει το El arrangementcacorazones, ο Vian φαίνεται να έχει εγκατασταθεί σε ένα σύμπαν που είναι τελικά δικό του, σε έναν κόσμο ποιητικού μύθου γεμάτο φαντασία, αλλά και ένταση και βίας, κατά την οποία η εμπειρία των παιδιών αμφισβητεί τις αξίες των ενηλίκων.