Πριν από λίγο καιρό, ένας καταπληκτικός και ομιλητικός νεαρός ονομάστηκε Aleix Salo μπήκε στη λογοτεχνία με τη δημοφιλή του μίξη πολιτικής σάτιρας και κόμικς. Και τα πράγματα πήγαν καλά γιατί στην ασπρόμαυρη γκαλά παράστασή του, οι ιδέες αυτού του νεαρού Καταλανού συγγραφέα εμφανίστηκαν φρέσκες και εμφατικές, ξεκαρδιστικές για να αποκρυπτογραφήσει την πραγματικότητα με αυτό το απαραίτητο χιούμορ.
Ιδέες και εικόνες γεμάτες με χιούμορ που είναι τόσο έξυπνο όσο και ικανό να μεταδώσει σε οποιονδήποτε αναγνώστη, ειδικό ή ανίδεο, βασικές έννοιες και υπαινικτικές αντιλήψεις για το πολιτικό και οικονομικό μας μέλλον. Σε συμφωνία με άλλους σημερινούς Ισπανούς συγγραφείς του χιούμορ όπως π.χ Πάμπλο Τουσέτς o Άγγελος Sanchidrián αλλά με την οπτική προσθήκη της γελοιογράφου συνθήκης του.
Αλλά το θέμα του Aleix Saló είναι ήδη ένα σοβαρό θέμα, η σοβαρότητα μέσα στην αναγκαία και εύκαιρη γενική χιουμοριστική αναθεώρηση, γιατί σήμερα αυτός ο συγγραφέας λάμπει με πολλά βιβλία που εκδόθηκαν πίσω από την πλάτη του σε έναν μαγικό συνδυασμό εικόνων και κειμένου.
Τα 3 καλύτερα προτεινόμενα βιβλία του Aleix Saló
όλοι οι ναζί
Μία από τις μεγάλες επιτυχίες του Aleix, η οποία είναι επίσης τυπική, είναι η ικανότητα να ασκεί ανοιχτή κριτική και να κάνει τους ανθρώπους να γελούν με τον ίδιο τρόπο, τη στιγμή που διαβάζετε ή οπτικοποιείτε το concept. Δεν υπάρχει διαδικασία ανάλυσης ή ωρίμανσης. Η ιδέα έρχεται με αυτό το αποτύπωμα εκείνων που το συλλαμβάνουν με φυσική φρεσκάδα και σταματούν τόσο εύκολα όσο φτύνουν.
Οποιαδήποτε προσπάθεια απάντησης δείχνει την πιο ηχηρή αποτυχία. Ας υποθέσουμε λοιπόν αυτή τη δημιουργική ιδιοφυΐα και ας απολαύσουμε για άλλη μια φορά ένα έργο τόσο ακριβές και διαφωτιστικό όσο και μπουρλέσκ...
Οι ολοκληρωτισμοί είναι πάντα απειλητικοί, ακόμη περισσότερο όταν οι άνθρωποι τους αναφέρουν με την επιθυμία μιας αυτοεκπληρούμενης προφητείας, επισημαίνοντας οποιαδήποτε αντίθετη ιδεολογία ως σαφή ένδειξη της καταστροφής.
Ο Aleix μας κάνει να συλλάβουμε αυτή την ιδέα και για αυτό γυρίζει πίσω και μας παρουσιάζει όχι και τόσο μακρινά ιστορικά σενάρια. Το προτείνει μόνο, αλλά το απόσπασμα είναι ήδη εκεί, οδηγώντας το δρόμο για όλους εκείνους τους ζηλωτές που απαιτούν τοποθέτηση ή προσφέρουν αποκλεισμό. Για όσους δεν έχουν όρο φόβου και συνδέουν αυτό το απαραίτητο κενό διαλογισμού, ανάλυσης και χιούμορ με τον ίδιο τον διάβολο...
«Ουάου, φαίνεται ότι σου αρέσει να ρίξεις μια ματιά στα συνοδευτικά κείμενα πριν αγοράσεις ένα βιβλίο. Θα σκεφτείτε πολύ πρωτότυπο. Ξέρεις σε ποιον άρεσε να το κάνει;
ΣΤΟΝ ΧΙΤΛΕΡ!
Τώρα που πέφτουν οι μάσκες, να ξέρετε ότι σε αυτό το βιβλίο υπάρχουν ναζί, λαζί και φεμινάζι. Και κάποιοι κύριοι από την ακροδεξιά που για κάποιο περίεργο λόγο είναι αντιναζί. Και επίσης φιλοναζί.
Είναι πολύ να εξηγήσω... Καλύτερα αγοράστε αυτό το βιβλίο και αφήστε τον εαυτό σας να εμποτιστεί στην προπαγάνδα του σαν μαθητής του Γκέμπελς. Και όταν τελειώσεις την ανάγνωση… κάψε το»
Παρομοίωση
Καμία σχέση με το "Planet of the Apes". Επειδή αυτοί οι άλλοι είναι χειρότεροι, η σημιοκρατία είναι η κρυφή κυβέρνηση συμφερόντων των πιθήκων. και τι είναι τα σημιακά συμφέροντα; Λοιπόν, διάβασε το βιβλίο και θα καταλάβεις, ότι πρέπει να σου πουν τα πάντα.
Απλώς επισημάνετε ότι δεν υπάρχει συνέπεια χωρίς αιτία. Ότι τίποτα δεν συμβαίνει μόνο και μόνο επειδή στη σημιοκρατία. Γιατί οι πίθηκοι, ενώ ξύνουν την κοιλιά τους, το κεφάλι τους ή οτιδήποτε άλλο, πάντα επιβουλεύονται κάτι. Και το εξελικτικό τους στάδιο τους εμποδίζει να πάνε παραπέρα, γιατί σκέφτονται μόνο να φάνε την μπανάνα πριν από τους άλλους.
Λίγοι συγγραφείς καταφέρνουν να αφυπνίσουν αυτό το κρυστάλλινο χιούμορ αλλά κατά κάποιο τρόπο ακόμη και τραγικό για την τρέχουσα πολιτική και κοινωνία. Για να γελάσουμε με τις δυστυχίες μας, καλύτερα να αναφέρουμε πρώτα την άθλια παρέμβαση των ηγεμόνων και άλλων συμμετεχόντων φωτισμένων ηγετών του κόσμου.
Τα αίτια της κρίσης.
Το παρασκήνιο της κρίσης.
Οι επιπτώσεις της κρίσης.
Παράλογη διαφθορά.
Η κοινωνική εμπλοκή.
Δυσλειτουργική κυβέρνηση.
Europe Nightmare: Someone has Eaten the Middle Class
Κατά βάθος, η μακροοικονομία είναι απλή, όσο μακροοικονομική κι αν είναι. Μόνο που η σοφιστικέ μεταμφίεσή του γεννά ένα πλήθος πιθανοτήτων, σχεδόν καμία από αυτές καλή, για ανισορροπία ισολογισμών και σπατάλη χρημάτων ως τέχνασμα μάστορα και τσαρλατάνου.
Γι' αυτό όταν ο Αλέιξ μας μιλάει με την αυτοπεποίθηση ενός ενημερωμένου και τεκμηριωμένου νέου, οι εξηγήσεις μοιάζουν από άλλο κόσμο. Και όχι, είναι το ίδιο πράγμα, λέγεται μόνο με την ξεκαρδιστική και τρομακτική βεβαιότητα ότι κάτι μυρίζει σάπιο στη Δανία και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Η μυθοπλασία του να είμαστε Ευρωπαίοι ήταν πολύ χρήσιμη για να μας ενσωματώσει και όλα αυτά (στο βαθμό που ένας Σουηδός μπορεί να κοιτάξει έναν Ισπανό με μια απόμακρη αίσθηση ότι ανήκει στην ίδια φυλή). Ένα άλλο πράγμα θα είναι ότι, κατά βάθος και μετά από τόσα χρόνια από την οικονομική ενοποίηση, η ουσία του να είσαι Ευρωπαίος προϋποθέτει τυπικά κάποιο όφελος για τον πολίτη της στιγμής πάνω από άλλους κινδύνους.
Αλλά ας μην κυκλοφορούμε με ρητορική που πρέπει να εξηγήσει καθαρά και σωστά ο Aleix Saló. Ένας συγγραφέας που μας βάζει πάντα στη θέση μας, στην προκειμένη περίπτωση με μια ιστορική αναδρομή της Ευρώπης που έγινε στο Saló, για να καταλήξει να μας επιτίθεται με αμφιβολίες, ερωτήσεις και γέλια.
Πολλά τέρατα περιφέρονται στην Ευρώπη: θα αποφύγουν οι πολίτες της να γίνουν το μενού τους;
Όταν η μεσαία τάξη πρωταγωνιστεί σε μια ταινία τρόμου, η Ευρώπη τρέμει.
Όταν η Ευρώπη σκηνοθετεί μια ταινία τρόμου, η μεσαία τάξη τρέμει.
