Δημιουργήθηκε και εδραιώθηκε ως ένας από τους σπουδαίους σημερινούς Μεξικανούς συγγραφείς, Άλβαρο Ενρίγκε είναι μια φυσική αντίστιξη στον επίσης Μεξικανό και σημερινό αφηγητή Χουάν ΒίλοροΕ Το φυσιολογικό είναι να αναφέρουμε παρόμοιους συγγραφείς για να συμμορφωθούν με αυτόν τον γενετικό ήχο, του λογοτεχνικού συγκεκριμένα ή του δημιουργικού γενικά.
Αλλά τα αντίθετα σημεία εξηγούν τους δημιουργικούς χώρους καλύτερα από τις ετικέτες. Επειδή έτη φωτός μακριά από κάθε ενωτική πρόθεση, η φαντασία και η θέληση ενός συγγραφέα πρέπει να τοποθετηθούν ως νύχτα και μέρα για να καλύψουν τα πάντα. Or τουλάχιστον να προσπαθήσω.
Στην Ενθουσιάστε τη λογοτεχνία βρίσκουμε φανταστικές αποχρώσεις προς την αλληγορική, προς την εξήγηση, υπερβολική αν χρειαστεί, για το τι συμβαίνει, για αυτό που μας συμβαίνει και μας συγκινεί. Αλλά ως καλός συγγραφέας πρωτοπορίας, δεν μπορεί κανείς να προσκολληθεί σε έναν μόνο πόρο ή περιβάλλον.
Και έτσι ο varlvaro Enrigue τραβά όλο το οπλοστάσιό του για να κάνει ακόμη και τον ονειρικό υπαρξισμό, όπως ήδη επισημαίνει, απαντώντας ότι η ζωή είναι ένα όνειρο. Στο τέλος, η ανάγνωση του Enrigue είναι περισσότερο από ποτέ ένα ταξίδι, με τον προορισμό να είναι ελάχιστα ευανάγνωστος στο εισιτήριο μιας διαδρομής ή ίσως πίσω. Γιατί στην καλή λογοτεχνία δεν ξέρεις ποτέ αν πας ή αν έρχεσαι.
Τα κορυφαία 3 προτεινόμενα μυθιστορήματα του varlvaro Enrigue
Τώρα τα παρατάω και αυτό είναι
Σε κάθε φανταστικό όριο που στήνει ο άνθρωπος κρύβεται ένα παράξενο παράδοξο, μια διχογνωμία μεταξύ του «πραγματικού κόσμου» των υποκειμενικών μας πραγμάτων και του παραληρηματικού υποκειμενικού γεγονότος ενός ανύπαρκτου τείχους που ανεγέρθηκε σαν αυτό το όριο (μέχρι να φτάσει ο Τραμπ).
Δεν υπάρχει καλύτερο μέρος από αυτό της γης κανενός, αυτό το κατώφλι μεταξύ χωρών που καθορίζεται με τη σοβαρότητα της κιμωλίας του παιδιού που σηματοδοτεί τον αγωνιστικό χώρο. Εκεί συμβαίνουν όλα όσα θα μπορούσαμε να φανταστούμε. Επειδή ο varlvaro Enrigue κάνει διαφορετικούς χαρακτήρες και από τις δύο πλευρές αυτής της γραμμής να διασχίζουν τα σύνορα, κάτι που είναι τόσο πραγματικό για τον σύγχρονο κόσμο όσο είναι πλασματικό στην ουσία του. Το μυθιστόρημα ξεκινά με τη δικαίωση της γραφής και την κατασκευή ενός τοπίου. Αυτό το τοπίο βρίσκεται στα σύνορα (μεταξύ Μεξικού και Ηνωμένων Πολιτειών) και θα εμφανιστούν χαρακτήρες από το παρελθόν και το παρόν σε αυτό. Εμφανίζονται επίσης ιεραπόστολοι, άποικοι και άλλοι, Ινδοί των ήδη πολιτισμένων ή και άγριων φυλών.
Εμφανίζεται μια γυναίκα που φεύγει μέσα από την έρημο και ένας στρατιώτης που κυνηγάει μερικούς Ινδιάνους που έχουν κλέψει βοοειδή στην έρημο. Και επίσης ο μύθος του Gerónimo, του επαναστατημένου Apache και ενός συγγραφέα που ταξιδεύει σε αυτά τα μέρη αναζητώντας τα ίχνη της ιστορίας ... Και αυτοί και οι άλλοι χαρακτήρες που θα προστεθούν θα καταλήξουν να συγκεντρωθούν σε αυτή τη συνολική και μετέωρη αφήγηση, άθροισμα δυτική, διηγήματα ιστορική, επική, θρύλος και μεταλλική λογοτεχνία. Το αποτέλεσμα: ένα έργο με τεράστια φιλοδοξία και σπάνια, εκθαμβωτική τελειότητα.
Αιφνίδιος θάνατος
Όταν κάποιος αντιμετωπίζει το επίπονο έργο μιας ψυχαγωγίας όπως αυτό του μυθιστορήματος, δεν μπορεί παρά να σκεφτεί την προμήθεια καφέ ως το λιγότερο διεγερτικό. Και τότε κάποιος πρέπει να βασιστεί στην ανοησία ως εργαλείο ικανό να αποκαλύψει τις πιο φωτεινές μεταφορές. Τα υπόλοιπα είναι ευθύνη των μουσών, συγκεντρωμένα και προσφερόμενα στον συγγραφέα σε αυτή την περίπτωση πριν από ένα ανεπανάληπτο μυθιστόρημα.
Στις 4 Οκτωβρίου 1599, στις δώδεκα το απόγευμα, δύο μοναδικοί μονομαχοί συναντιούνται στα δημόσια γήπεδα τένις της Piazza Navona στη Ρώμη. Ο ένας είναι ένας νεαρός Λομβαρδός καλλιτέχνης που ανακάλυψε ότι ο τρόπος για να αλλάξει την τέχνη της εποχής του δεν είναι η αναμόρφωση του περιεχομένου των ζωγραφικών έργων του, αλλά η μέθοδος ζωγραφικής τους: έχει θέσει τον θεμέλιο λίθο της σύγχρονης τέχνης. Ο άλλος είναι ένας Ισπανός ποιητής, ίσως πολύ έξυπνος και ευαίσθητος για το καλό του. Και οι δύο οδήγησαν σε διασκορπισμένες ζωές μέχρι βυθού: εκείνη την ημερομηνία, ο ένας από αυτούς ήταν ήδη δολοφόνος σε φυγή, ο άλλος σύντομα.
Και οι δύο βρίσκονται στο γήπεδο για να υπερασπιστούν μια ιδέα τιμής που έπαψε να έχει νόημα σε έναν ξαφνικά τεράστιο, διαφορετικό και ακατανόητο κόσμο. Τι θα έπρεπε να είχε συμβεί για τον Καραβάτζιο και τον Κεβέδο να παίξουν ένα παιχνίδι τένις στα νιάτα τους; Ο ξαφνικός θάνατος παίζεται σε τρία σετ, με αλλαγή γηπέδου, σε έναν κόσμο που είχε γίνει τελικά στρογγυλός σαν μπάλα. Αρχίζει όταν ένας Γάλλος μισθοφόρος κλέβει τις πλεξούδες από το αποκεφαλισμένο κεφάλι της Anne Boleyn.
Perhaps ίσως όταν ο Malinche κάθεται να υφαίνει στον Cortés το πιο ζοφερό δώρο διαζυγίου όλων των εποχών: μια ωμοπλάτη φτιαγμένη με τα μαλλιά του Cuauhtémoc. Whenσως όταν ο Πάπας Πίος Δ,, πατέρας μιας οικογένειας και λάτρης του τένις, απελευθερώνει άθελά του τους λύκους του διωγμού και γεμίζει Ευρώπη και Αμερική με φωτιές. ή όταν ένας καλλιτέχνης Nahua επισκέπτεται την κουζίνα του παλατιού του Τολέδο του Κάρλος Α, έστησε πάνω σε αυτό που του φαίνεται η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή συμβολή στον καθολικό πολιτισμό: μερικά παπούτσια.
Perhapsσως τη στιγμή που ένας επίσκοπος Μιχοακάνων διαβάζει την Ουτοπία του Tomás Moro και πιστεύει ότι, αντί για παρωδία, είναι ένα εγχειρίδιο οδηγιών. Ξαφνικός θάνατος ο ποιητής Francisco de Quevedo συναντά εκείνον που θα είναι ο προστάτης του και σύντροφος του πάρτι όλη του τη ζωή σε ένα παραληρητικό ταξίδι στα Πυρηναία, στο οποίο μια ηλίθια κόρη του Felipe II θα προταθεί να βασιλέψει στη Γαλλία και ο Cuauhtémoc, φυλακισμένος στο μακρινό Laguna of Terms, όνειρα σκύλου. Ο Caravaggio διασχίζει την πλατεία του San Luis de los Franceses, στη Ρώμη, ακολουθούμενοι από δύο υπηρέτες που φέρουν τον πίνακα που θα τον κάνει τον πρώτο ροκ σταρ στην ιστορία της τέχνης και ο Nahua Amatec Diego Huanitzin μετατρέπει την ιδέα του χρώματος σε ευρωπαϊκή τέχνη παρόλο που μιλά στα φανταστικά ισπανικά.
Η Δούκισσα του Αλκάλο παρευρίσκεται στα βασιλικά σαραό με ένα ασημένιο κουτί γεμάτο με σεράνο πιπεριές και χρησιμοποιεί ένα ρήμα που κανείς δεν καταλαβαίνει, αλλά φαίνεται τρομακτικό: «xingar». Ο Ξαφνικός Θάνατος χρησιμοποιεί όλα τα όπλα της λογοτεχνικής γραφής για να σχεδιάσει μια τόσο εκθαμβωτική και φρικιαστική στιγμή στην ιστορία του κόσμου που μπορεί να αναπαρασταθεί μόνο από τις πιο αξιοσέβαστες και καταχρηστικές τεχνολογίες, το τεχνούργημα του οποίου ο χρυσός κανόνας είναι ότι δεν έχει κανόνες: Η Αυτού Μεγαλειότητα το μυθιστόρημα. Και βρισκόμαστε μπροστά σε ένα πραγματικά μεγαλειώδες μυθιστόρημα, τεράστιας φιλοδοξίας και μεγάλης λογοτεχνικής ποιότητας.
Κάθετες ζωές
Η κατανόηση της μετενσάρκωσης ήταν μόνο θέμα χρόνου. Τώρα φαίνεται ότι όλα είναι το ίδιο χρονοδιάγραμμα, τουλάχιστον κάτω από τα διανύσματα ενός Θεού που, ίσως άθελά του αφήνει ένα παιδί να ανακαλύψει το νήμα αυτής της γραμμής.
Φυσικά, όπως θα μπορούσαμε να υποθέσουμε, ο κόσμος δεν θα είναι πια ο ίδιος. Or τουλάχιστον δεν θα είναι από την έννοια του περάσματος αυτού του μυθιστορήματος. Ο Jerónimo Rodríguez Loera είναι στην εμφάνιση ένα παιδί του Μεξικού όπως κάθε άλλο, αλλά είναι επίσης ένα τέρας: θυμάται εντελώς τον κύκλο των μετενσαρκώσεών του και, μαζί του, όλη η ανθρώπινη συμπεριφορά.
Θυμόμενος τη ζωή τους, ο Jerónimo θα μυήσει τον αναγνώστη στο αιώνιο παιχνίδι στο οποίο οφείλουν οι συμμετέχοντες του. Έχοντας ήδη χτίσει τις γέφυρες στο πρότυπο του μυθιστορήματος του ποταμού, το Perpendicular Lives είναι μια διαφορετική διατύπωση, ένα κβαντικό μυθιστόρημα, όπου οι διαφορετικοί χρόνοι και χώροι είναι ταυτόχρονοι. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να χρεωθεί το ιππικό του Germánico César και του κηπουρού Laguense, της Ναπολιτάνης ερωμένης του Francisco de Quevedo και της αστουριανής αγκιτάτορας στο Μπουένος Άιρες, του καμηλοδηγού των μογγολικών στεπών και του τοιχογράφου που αποτυγχάνει επειδή βρίσκεται στα δεξιά, Πάμπλο συνυπάρχουν de Tarso και τα μικρά Homo sapiens προγραμματίζονται να επιβάλλουν το DNA τους με τα κλαμπ τους.
Και από αυτή τη σύγκρουση των πραγματικοτήτων προκύπτουν τα μυστήρια που ξεδιπλώνει ο Ενρίγκι: Πώς γίνεται ένα Τούρκο αγόρι, υφαντό σκηνής και προοριζόμενο για το Σάνχεδριν, εφηύρε τη νεωτερικότητα; Πώς γίνεται ο μεγαλύτερος ερωτικός ποιητής της γλώσσας να ήταν και ο πιο αηδιαστικός άνθρωπος του αιώνα του; Πώς βλέπαμε τον κόσμο πριν από την ομιλία;
Άλλα προτεινόμενα βιβλία του Álvaro Enrigue…
Υποθερμία
Ο δημοσιογράφος της «πένας του Ντάμπο», πεπεισμένος από μικρός ότι μια μέρα θα γινόταν μεγάλος συγγραφέας, ακούει ένα καυστικό σχόλιο από τον γιο του για το σπουδαίο μυθιστόρημα που δεν έρχεται ποτέ· Στην «Τουαλέτα», ένας ηλεκτρολόγος αποκοιμιέται στο άδειο σπίτι όπου εργάζεται, και όταν ξυπνάει, μια κοπέλα με σαγηνευτική φωνή τον καλεί από το μπάνιο. Ο Ντρέικ, ο νεαρός σκουπιδιάρης που εγκατέλειψε η γυναίκα του από το «Outrage» μετατρέπει το απορριμματοφόρο σε πειρατικό πλοίο για μια νύχτα. Και στο "Extinction of the Dalmatian" και "The Death of the Author" αφηγούνται τα ειρωνικά, τρομερά μεγάλα τελειώματα δύο ανδρών, δύο αρχαίων γλωσσών που εξαφανίζονται μαζί τους.
Αλλά στην Υποθερμία υπάρχουν πολλά περισσότερα. Διότι σε αυτό το βιβλίο, ανάμεσα σε κλειστές, σφιχτές, στρογγυλές ιστορίες, που κουνιούνται η μία με την άλλη και με αυτόν τον τρόπο επαναπροσδιορίζονται, υπάρχουν τρία μυθιστορήματα που περιορίζονται στις κορυφαίες στιγμές τους: αυτό του συγγραφέα βιβλίων αυτοβοήθειας που, αλλοιωμένο από πειθαρχεία που κηρύττει, καταστρέφει το συναισθηματικό του σύμπαν και καταλήγει καθηγητής στη Βοστώνη, κόλαση. Αυτό του στελέχους της Παγκόσμιας Τράπεζας που, αφού προσποιείται ότι είναι κάποιος άλλος, μπορεί να αντιληφθεί την πραγματικότητα μόνο όταν διαμεσολαβείται από τηλεόραση, κινητά τηλέφωνα ή email. και ενός ιστορικού της ιδιωτικής ζωής που, πνευματικά νεκρός, ανασταίνεται ως μάγειρας, καλλιτέχνης πτωμάτων, η πιο λαμπερή τέχνη της σύγχρονης εποχής και είναι ο πρωταγωνιστής των εκθαμβωτικών «Έξοδος από την πόλη των αυτοκτονιών» και «Επιστροφή στο η πόλη του φλερτ», με την οποία καταλήγει αλλά δεν κλείνει αυτό το υπέροχο μοντέλο αφηγηματικής ελευθερίας που είναι η Υποθερμία, ένα μυθιστόρημα που αποτελείται από ιστορίες, σύμφωνα με την πρόθεση του συγγραφέα.
3 σχόλια στο "Τα 3 καλύτερα βιβλία του Álvaro Enrigue"