Θα εξαρτηθεί από τη Luperca, τον καλό λύκο που ρούφηξε τον Romulus και τον Remus. Το θέμα είναι ότι ο αδιαμφισβήτητος μύθος ταιριάζει απόλυτα σε ένα μέρος του οράματος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ως αδιάλλακτου αλλά οργανωμένου πολιτισμού, με ένστικτο επιβίωσης, ακόμη και διαιώνισης. Γιατί δεν υπήρχε άλλος πολιτισμός τόσο ικανός όσο αυτός που διέδωσε τη Ρώμη στον μισό γνωστό κόσμο.
Υπό το πέρασμα αιώνων και αιώνων κυριαρχίας υπάρχουν αμέτρητες ιστορίες και νέοι μύθοι για αυτοκράτορες και κατακτήσεις. Το ερώτημα είναι να θέλουμε να συλλέξουμε πληροφορίες με τις οποίες να κατακλύσουμε τις συγκεντρώσεις ή απλώς να απολαύσουμε μυθιστορήματα που παρουσιάζονται όμορφα και να μας φέρνουν πιο κοντά σε αυτήν την έννοια του καθημερινού που υποθέτει την πραγματική υπέρβαση του ιστορικού.
Αυτή τη φορά επιστρέφουμε στο 80 π.Χ. Γ. Στην οποία η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μόλις είχε ξεκινήσει την επέκταση και τη δόξα της. Αλλά ακόμα κι έτσι, μας προσφέρεται σε αυτή την πλοκή ένα παράδοξα σκοτεινό όραμα μιας κοινωνίας όπως σε κάθε άλλη εποχή που έχει παραδοθεί στις ηθικές της πεποιθήσεις να αφαιρέσει και να βάλει. Κάτω από τη μεγάλη Ρώμη, εκτός από τις κατακόμβες που έφτασαν αργότερα, συνυπήρχε επίσης εκείνο το διπλό πρότυπο όπου οι φιλοσοφικές διακηρύξεις των πρώτων αναλαμπών φωτός από τη Δύση χλώμιζαν για έλλειψη καθαρού αέρα.
Δεν υπάρχει καλύτερο μέρος για να παρουσιαστεί μια ιστορία με αγωνία, ένα αυθεντικό θρίλερ που, χάρη σε αυτήν την πολιτογράφηση και την πρώιμη προσέγγιση στο modus vivendi τόσο του χυδαίου όσο και του προνομιούχου εκείνων των ημερών, καταφέρνει να τρίχει το δέρμα μας σαν από μυθιστόρημα με ταξίδι στο χρόνο. θα προσπαθήσω.
Χάρη σε ιστορίες όπως αυτή, προσεγγίζουμε τα επίσημα χρονικά με μια πιο ολοκληρωμένη προοπτική. Επειδή η λύκος ρούφηξε τον Ρωμύλο και τον Ρέμο όσο συνέχισε να θηλάζει τόσους πολλούς Ρωμαίους που λατρεύουν τα λουπανάρια, τα ρωμαϊκά λουτρά, το κρασί ... και τις βερύτες που προορίζονται για τους πιο οικείους κύκλους. Αυτό που συμβαίνει στη Ρώμη δεν βγαίνει από τη Ρώμη. Αν ο Κικέρων, ένας χαρακτήρας χαρακτήρων αυτής της ιστορίας, θα ξέρει ...
Μόνο που όλο το σκοτάδι και η διαστροφή του ηθικού της στιγμής έχει την αναμφισβήτητη σκοτεινή πλευρά του. Σαρκικές απολαύσεις και φιλοδοξίες γλιστρούσαν στους δρόμους της Ρώμης με το μολυσματικό άρωμα του θανάτου και της εχθρότητας. Δόξα τω Θεώ ή τον Δία, βρήκαμε επίσης εκείνους που εμπιστεύτηκαν την ηθική και έδωσαν τον εαυτό τους στο εργαλείο του νόμου για να αποτρέψουν τη Ρώμη από το να είναι μια απόλυτη ταραχή.
Αρκετά θέματα ανοίγονται σε εμάς ως συνέπειες που δείχνουν τον πιο ανυποψίαστο σύνδεσμο. Πολλαπλά εγκλήματα χωρίς εμφανή κίνητρα αφενός και κατηγορίες για αποτρόπαιες δολοφονίες αφετέρου. Η ζωή αξίζει πολύ λιγότερο από αυτό που εμπνέει η Ρώμη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι εύκολο να θεωρηθεί το έγκλημα ως εκδίκηση ή ως ένας τρόπος για να προχωρήσει. Το χρηματιστήριο ή η ζωή, ο κύβος ρίχνεται για τους κατοίκους της πρωτεύουσας του αρχαίου κόσμου.
Τώρα μπορείτε να αγοράσετε το μυθιστόρημα «Το δικαίωμα των λύκων», του Stefano de Bellis, εδώ:
1 σχόλιο στο "The Law of Wolves, by Stefano de Bellis"