Τα χαρτιά που μοιράζουμε, του Ramón Gallart

Μια επιτυχημένη μεταφορά ανάμεσα στα χαρτιά στο τραπέζι και στο τι έχει τελικά η ζωή. Η πιθανότητα και το τι προτείνει ο καθένας μπήκε κάποτε στο παιχνίδι της ζωής. Η μπλόφα μπορεί να είναι η πιο επιτυχημένη κίνηση, αλλά είναι πάντα καλό να μπορείς να απατάς, αρκεί να μην είναι μοναχικοί.

Στην περίπτωση του Hugo, το θέμα του είναι να ανεβάζει πάντα την προσφορά και ακόμη και να σπάει την τράπουλα αν χρειαστεί. Επειδή αναζητώντας τον καλύτερο συνεργάτη με τον οποίο θα στοχεύσουμε στην επιτυχία στο τέλος του παιχνιδιού, ο πρωταγωνιστής μας μπορεί να βγάλει κάρτες από το μανίκι του για να ξεφύγει από ένα μονότονο παιχνίδι, όταν κάποιος απλά πετάει τα χαρτιά για να πετάξει.

Και δεν αναφέρω μόνο την αγάπη για τα ζευγάρια. Σε αυτό το μυθιστόρημα όλες οι συναντήσεις είναι ζευγαρώματα από πάθη που εκκολάπτονται, από φιλία ή από την πιο πλήρη σύμπτωση. Και ο συγγραφέας το εκμεταλλεύεται αυτό για να αποκαλύψει την ψυχή των χαρακτήρων του με μια νότα μαγικού ρεαλισμού. Δεν υπάρχει προσποίηση, ιστριονισμός ή υπερδράσεις. Μόνο η δέσμευση του συγγραφέα να δώσει ολόκληρη ζωή σε όσους μας συντροφεύουν στο ταξίδι της ύπαρξής τους. Και αυτό επιτυγχάνεται σαν να γνωρίζαμε ήδη κάθε χαρακτήρα από κάποια άλλη ζωή. Γιατί η φυσικότητα σε αυτό το μυθιστόρημα είναι σαν ένα δώρο για την άμεση ενσυναίσθηση.

Αναμφίβολα, οι χαρακτήρες αυτής της πλοκής αλληλεπιδρούν με μια μαγική αίσθηση αληθοφάνειας και εγγύτητας που μας προδιαθέτει να ζήσουμε τις πιο έντονες περιπέτειες. Γιατί σιγά σιγά η ιστορία προχωρά σε μπερδέματα κάθε είδους. Αυτό της τύχης, τα χαρτιά που παίζουν και το θράσος κάθε παίκτη να ξεκινήσει την παραγγελία του ή να πλαστογραφήσει το πόκερ του.

Και σε αυτά, ο ρόλος του Hugo χρησιμεύει ως βιογραφική δικαιολογία. Όλα περιστρέφονται γύρω από έναν Ούγκο που ζει χίλιες και μία καθημερινές περιπέτειες του πιο κλασικού λάτρη της λογοτεχνίας. Ένας τύπος κατά καιρούς με τις λάμψεις του ήρωα (που ορίζει ως ήρωα όποιον απλά κάνει ό,τι μπορεί) αλλά και με τις δυστυχίες του ανάμεσα σε μηδενιστικές υποκλίσεις. Ο χαρακτηρισμός του Hugo έχει τα πάντα για να ταιριάζει με τις αντιφάσεις κάθε γιου ενός γείτονα.

Η πλοκή παίρνει μορφή σαν κυκλώνας που ετοιμάζεται να πιάσει τον Hugo. Χαρακτήρες όπως ο Cris ή ο Manolo υποστηρίζουν μια ραγδαία εξέλιξη γεγονότων που τους τοποθετούν πάνω από ανύποπτες άβυσσες όταν η ιστορία απογειώνεται. Το αποτέλεσμα είναι μια έκρηξη, μια πραγματικότητα φορτωμένη με δυναμίτη στα θεμέλιά της και που καταλήγει να εκραγεί, αφενός, ενώ εκρήγνυται και από μέσα ένας χαρακτήρας σαν τον Hugo που έπαιζε τα χαρτιά του στο μέγιστο. Στα καλά και στα άσχημα.

Τώρα μπορείτε να αγοράσετε το μυθιστόρημα «The cards that touch us», του Ramón Gallart, εδώ:

Τα χαρτιά που μοιράζουμε
βαθμολογήστε τη θέση

Αφήστε ένα σχόλιο

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει το spam. Μάθετε πώς επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.