Από τις λίγες περιπτώσεις που ο συγγραφέας αναγνωρίζεται όταν έχει ήδη πεθάνει. Καπρίτσια της μοίρας ή κόλπα να γεννηθείς τη λάθος στιγμή. Το θέμα είναι ότι η αρχικά ουκρανική Χένρι Ροθ είναι σήμερα εκείνος ο κλασικός της λογοτεχνίας που ποτέ δεν θα υποψιαζόταν ότι ήταν. Και ίσως υπάρχει επίσης κάτι που υποδηλώνει μαγεία, ισχυρό λογοτεχνικό μαγνητισμό που έχει συλληφθεί ως το ιδανικό της γραφής για να το πω, χωρίς περαιτέρω αξιώσεις ή τουλάχιστον χωρίς πολλά επιτεύγματα στη ζωή.
Ίσως οφειλόταν στο γεγονός της συγγραφής μυθιστορημάτων με βιογραφικές προεκτάσεις, με αναμφισβήτητο σημείο ιδεολογίας. Η δυνατή φωνή του Ροθ, που δεν ήταν ακόμη τριάντα χρονών και διοχέτευε ανησυχίες στο μυθιστόρημα, φίμωσε μέχρι πολλές δεκαετίες αργότερα. Και μπορεί κανείς να απογοητευτεί από τη λογοτεχνία χωρίς να πάψει ποτέ να είναι συγγραφέας.
Για να αναζητήσω κάποια ομοιότητα σε ένα πιο κοντινό πανόραμα, θα μπορούσα να αναφέρω τον θριαμβευτή σήμερα Λούις Λαντέρο, ανακάλυψε ο συγγραφέας πέρα από τα σαράντα, να ανέβει στο βάθρο της ισπανικής αφήγησης χωρίς προηγουμένως να φανταστεί τον εαυτό του σε αυτούς τους αγώνες. Και διατηρώντας αυτό το γουαδιανέσκο σημείο του συγγραφέα που αναδύεται μόνο όταν έχει κάτι να πει. Τα μονοπάτια της λογοτεχνίας είναι ανεξιχνίαστα. Σήμερα όμως είμαστε με τον Χένρι Ροθ. Και πάμε με τα καλύτερα μυθιστορήματά του.
Τα 3 καλύτερα προτεινόμενα μυθιστορήματα του Χένρι Ροθ
πείτε το ύπνο
Όλα είναι υποκειμενικά, ακόμα και το αμερικάνικο όνειρο. Η επισήμανση είναι μόνο μια σύντομη ανακοίνωση του τι μπορεί να γίνει, της καλύτερης επιλογής αν η τύχη πάει στο πλευρό. Ο άλλος Ροθ, όπως αποκαλείται συχνά ο Χένρι σε σύγκριση με Φίλιπ Ροθ, με τον οποίο μοιραζόταν την εβραϊκή καταγωγή και το επάγγελμα της συγγραφής, μας προσφέρει μια πιο απειλητική ματιά σε εκείνες τις Ηνωμένες Πολιτείες στις οποίες ένα παιδί κατάγεται από νεοφερμένους στο Big Apple.
Έτσι βλέπουμε ότι το όνειρο είναι μια παλιά ελπίδα για να ξυπνήσει κανείς από τον εφιάλτη αλώβητος για να προσπαθήσει να δείξει ένα είδος μοίρας ανάμεσα σε βαθιά ριζωμένους φόβους, δυσπιστία και αυτό το παράξενο κοσκίνισμα που, παρ' όλα αυτά, ο συγγραφέας θέλει πάντα να ανακαλύψει στην παιδική ηλικία.όποιο κι αν είναι το πλαίσιο.
Ένα λαμπρό μυθιστόρημα που φτάνει σε εμάς από τις κοινές ομοιότητες ενός παιδικού οράματος που προσπαθεί να πάρει το δρόμο προς την ωριμότητα, μαθαίνοντας από τα χτυπήματα και τις απογοητεύσεις που σχεδόν ποτέ δεν αγγίζουν σε αυτή την ηλικία και που, ακριβώς για αυτόν τον λόγο, μας αγγίζει βαθιά.
Στη δεκαετία του τριάντα, εν μέσω της οικονομικής κρίσης, ένα Εβραίο αγόρι μεγαλώνει στη Νέα Υόρκη. Ενώ αντιμετωπίζει το κλειστό περιβάλλον του γκέτο και τις ιδιαιτερότητες της οικογένειάς του, κάνει τη δική του ανακάλυψη ενός κόσμου πολύ εχθρικού.
Στο έλεος ενός άγριου ρυακιού
Ο Χένρι Ροθ σίγουρα κατέχει το ρεκόρ για το διάστημα μεταξύ του ντεμπούτου και του επόμενου μυθιστορήματος. Πέρασαν 58 χρόνια από το «Call it a dream» και αυτό το δεύτερο έργο. Όταν όλοι σκέφτηκαν, ανακαλύπτοντας ξανά την ποιότητα του, μέχρι τότε μοναδικού μυθιστορήματος του, ότι δεν θα υπήρχε άλλο, αυτό το άλλο μυθιστόρημα προέκυψε με προσχήματα βιογραφίας. Και τα καλύτερα πράγματα λέγονται όταν πρέπει να ειπωθούν... Και αγόρι έκανε να μας πει ο Χένρι Ροθ.
Η ειδοποίηση για το επόμενο έργο του ήταν στην πραγματικότητα μια τεράστια τετραλογία που αποτελείται από το A Star Shines Over Mount Morris Park, A Stone Steping Stone Over the Hudson, Redemption και Requiem for Harlem. Η υποδοχή της είδησης ήταν τρομερή και συγκρίθηκε με τη λογοτεχνική επανεμφάνιση του JD Salinger.
Καθώς η ιστορία εξελίσσεται, παρακολουθούμε την ταραχώδη οδύσσεια της Ira Stigman, της οποίας η οικογένεια είχε μετακομίσει στο εβραϊκό τμήμα του Χάρλεμ της Νέας Υόρκης, το «θλιβερό καλοκαίρι του 1914». Από τα ταραχώδη χρόνια της νιότης του πρωταγωνιστή μας μέχρι να συναντήσουμε έναν Ήρα ήδη γερασμένο και στριμωγμένο από τις δικές του αμαρτίες, ακολουθούμε τον Ira σε ένα σχεδόν προυστιανό ταξίδι στο οποίο θα καταλάβει ότι η νεωτερικότητα έχει διαφθείρει τις αξίες του και την πίστη της οικογένειάς του.
Η αντιπαράθεση και των δύο φωνών «αυτή των παιδιών που ρίχνονται στη θάλασσα με ενθουσιασμό και εκείνη των ενηλίκων που σέρνονται στη θάλασσα από τον υπόβαθρο» αποκαλύπτει το αληθινό μήνυμα που βρίσκεται στην καρδιά αυτού του προφητικού αμερικανικού μυθιστορήματος, ένα μήνυμα που ξεκινά από μνήμης και οδηγεί στο νόημα της ζωής μας.
ένας Αμερικάνος
Υπάρχουν έργα που φτάνουν σε εμάς χωρίς απόλυτη βεβαιότητα για τη βούληση του συγγραφέα να τα δημοσιοποιήσει. Αλλά οι πιο απροσδόκητοι κληρονόμοι είναι έτσι. Και κατά κάποιο τρόπο υπάρχει κάτι το νοσηρό στο να γνωρίζεις τι απορρίπτει ένας μεγάλος συγγραφέας. Δεν είναι ένα ανατρεπτικό έργο, αλλά μια συνέχεια αυτού του σημείου καμπής που για τον Henry σηματοδότησε την ανακάλυψη του κόσμου και τον αντίκτυπό του σε όλα τα επόμενα.
Το χειρόγραφο του An American καθόταν ανέγγιχτο για μια δεκαετία στα αρχεία του γραφείου προτού πέσει στα χέρια του Willing Davidson, ενός νεαρού συνεργάτη στο τμήμα μυθοπλασίας του New Yorker, ο οποίος, με μια «αυξανόμενη αίσθηση αγαλλίασης και ότι είχε κάνει μια ανακάλυψη», αναγνώρισε ότι αυτό το αδημοσίευτο χειρόγραφο διέθετε «ένα εκπληκτικό σφρίγος».
Ένας Αμερικανός μας ξανασυστήνει το alter ego του Ροθ, την Άιρα, που εγκαταλείπει τον δικτατορικό εραστή του για μια αριστοκρατική ξανθιά πιανίστα. Η σύγκρουση που δημιουργεί αυτό μεταξύ των ριζών του στο εβραϊκό γκέτο και των λογοτεχνικών του φιλοδοξιών τον αναγκάζει να εγκαταλείψει προσωρινά την οικογένειά του και να κατευθυνθεί στην πολλά υποσχόμενη Άγρια Δύση. Το μεταθανάτιο έργο του Ροθ δεν είναι μόνο η τελευταία προσωπική μαρτυρία της κατάθλιψης, αλλά και ένα τρομακτικό μυθιστόρημα για την επανεφεύρεση και την υπέρβαση της αγάπης.
