Y geiriau rydyn ni'n eu hymddiried i'r gwynt, gan Laura Imai Messina

Mae marwolaeth yn cael ei dadnatureiddio pan nad dyma'r allanfa briodol o'r lleoliad. Gan fod gadael y byd hwn yn dileu pob olion cof. Yr hyn nad yw byth yn gwbl naturiol yw marwolaeth yr anwylyd hwnnw a oedd yno bob amser, llai fyth mewn trasiedi lwyr. Gall y colledion mwyaf annisgwyl ein harwain at chwiliadau sydd mor amhosibl ag y maent yn angenrheidiol. Gan fod yr hyn sy'n dianc rhag rheswm, arferiad a'r galon hefyd angen unrhyw esboniad neu ystyr. Ac mae yna eiriau di-eiriau bob amser nad ydyn nhw'n cyd-fynd â'r cyfnod amser ag yr oedd. Dyna'r geiriau rydyn ni'n eu hymddiried i'r gwynt, os gallwn ni eu dweud o'r diwedd ...

Pan fydd Yui, sy’n ddeg ar hugain oed, yn colli ei mam a’i merch dair oed mewn tswnami, mae’n dechrau mesur treigl amser o hynny ymlaen: mae popeth yn troi o gwmpas Mawrth 11, 2011, pan ddinistriodd tonnau’r llanw Japan a golchodd y boen. hi.

Un diwrnod mae'n clywed am ddyn sydd â bwth ffôn segur yn ei ardd, lle mae pobl yn dod o bob rhan o Japan i siarad â'r rhai nad ydyn nhw bellach yno a dod o hyd i heddwch mewn galar. Yn fuan, mae Yui yn gwneud ei phererindod ei hun yno, ond pan fydd yn codi'r ffôn, ni all ddod o hyd i'r cryfder i ddweud un gair. Yna mae'n cwrdd â Takeshi, meddyg y mae ei merch bedair oed wedi rhoi'r gorau i siarad ar ôl marwolaeth ei mam, ac mae ei bywyd yn cael ei droi wyneb i waered.

Gallwch nawr brynu’r nofel “Y geiriau rydyn ni’n eu hymddiried i’r gwynt”, gan Laura Imai Messina, yma:

post cyfradd

Gadael sylw

Mae'r wefan hon yn defnyddio Akismet i leihau sbam. Dysgwch sut mae eich data sylwadau yn cael ei brosesu.